IMAG0095 (7)

Wyznaczanie stałej siatki dyfrakcyjnej

I.    Wymagania do ćwiczenia

|. Dyfrakcja i interferencja światła

2.    Dyfrakcja typu Fratinhofem na szczelinie

3.    Wprowadzenie do ćwiczenia „Dyfrakcja światła na szczelinie”

Literatura:

I R. Rcsnick, D. Halliday. Fizyka. L D. PWN. Warszawa 1998. str 4S0+4S8,511+530

II.    Wprowadzenie do tematyki ćwiczenia

Siatką dyfrakcyjną (transmisyjną) nazywamy płytką szklaną na którą „naniesiono" szereg szczelin wzajemnie równoległych, oraz rozdzielających je przysłon. Wszystkie szczeliny mają identyczną szerokość. Nieco szersze ale także jednakowej szerokości są przysłony. To „nanoszenia" szczelin i przysłon polega na zarysowaniu powierzchni płytki szklanej rysikiem diamentowym w równych odstępach. Rysy stanowią przysłony zaś odległości między nimi są szczelinami. Współcześnie siatki dyfrakcyjne wykonuje się techniką trawienia elektronowego.

■ • • dyfrakcyjnej, której szerokość szczelin jest ot zaś szerokość przysłon a/. Wielkość

L a₀ +a, mb nazywamy stalą siatki dyfrakcyjnej. Niech liczba wszystkich szczelin będzie N. Jeżeli na długości jednego milimetra można wykonać 1000 szczelin to siatka o długości 2cm będzie

miała 20.000 szczelin. Oświetlając siatkę równoległą wiązką światła monochromatycznego o długości lali i otrzymamy obraz będący wynikiem:

200