Scan 110328 0099

100

6. TECHNIKI PSYCHOTERAPEUTY GRUPOWEGO

W warunkach grupy dla pacjentów silnie zaburzonych czy grupy krótkoterminowej, na przykład w zamkniętym oddziale szpitalnym czy w pewnych typach grup specjalistycznych, sytuacja jest bardziej złożona. Terapeuta, który ma mało czasu, by pomóc wielu różnym pacjentom, może stwierdzić, że ustruk-turalizowane ćwiczenia są ogromnie pożyteczne: zachęcają pacjentów do aktywnego udziału, dostarczają grupie jasno określonego i dostosowanego do jej celów i możliwości zadania oraz zwiększają skuteczność terapii. Należy jednak wystrzegać się pewnego niebezpieczeństwa. Terapeuta, który często proponuje ustrukturalizowane ćwiczenia, ryzykuje, że stworzy grupę zależną. Wytworzą się normy, zgodnie z którymi wszelkie działania i interakcje w grupie są najczęściej efektem poleceń wydawanych przez prowadzącego, a nie aktywnego i opartego na osobistej motywacji udziału członków grupy. Pacjenci w grupie bardzo ustrukturalizowanej i skupionej wokół terapeuty zaczynają mieć poczucie, że pomoc - wszelka pomoc - wypływa jedynie od terapeuty. Nie rozwijają swoich umiejętności i przestają korzystać z pomocy kolegów oraz z ich zasobów. Terapeuta musi więc umieć przeprowadzić subtelną granicę między dodawaniem energii a infantylizowaniem grupy.

PRZYPISY

1.    Liebermann, M. A. (1976). Change induction in smali groups. Annual Reviev of Psy

cholog}/, 27, 217-250.

2.    Kahn. E. M. (1984). Group treatment interventions for schizophrenics. International

Journal of Group Psychotherapy, 34, 149-153.

3.    Rothke, S. (1986). The role of interpersonal feedback in group therapy. International

Journal of Group Psychotherapy, 36, 225-240.

4.    Yalom, I. D. (1970). The theory and practice of group psychotherapy. New York: Basic

Books. [Piąte wydanie tej książki ukazało się w Polsce: Yalom, I. D., Leszcz, M. (2006). Psychoterapia grupowa. Teoria i praktyka. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego].

5.    Yalom, I. D., (1985). The theory and practice of group psychotherapy (wyd. 3). New York:

Basic Books. [jw.].

6.    Bion, W. R. (1959). Experiences in groups and other papers. New York: Basic Books.

7.    Nichols, M., Taylor T. (1975). Impact of the therapist interventions on early sessions of

group therapy. Journal of Clinical Psychology, 31, 726-729.

8.    Malan, D. (1976). Group psychotherapy: A long term follow-up study. Archwes of Ge

neral Psychiatry, 33, 1303-1315.