Obraz6 (10)

88

LOSY PASIERBÓW

mizerny podarek^    ^{0d nas ten}

czając pakunek. Powiedziała Domka wrę-

~l ^t0’ Pewnie borowiczki?

— Toż dumnie lem ^młode’ bielusieńkie. może, Tyle już lat iak ^e°i^f^{ClńCa 1 być nie} bię sobie ucztę grzybowa J^^{łem! Teraz} zro-się na fondzie lecz w    ^{Zrobię! st}ołuję

~    ^naszym jest

ze satem podżary? na p^ni^™¹™’ ^{& potem}

charynka.    Patelni — pouczyła Sa-

daWe⁰ⁿb,iSe^P8os^acmi^{nle M1 slę}' ^No’ ale sia-

Ja wLm SPtfgLr ^P.°^WaŻrl “ ręku. -bywało cały ranek nSl^ w^PraCy- ^Pamiętam tuzin czy dwa uzbieras? a tu n'²’ ^{Zanim jakiś} No, ja już odwdzięczę się wam ™ ^tyle jest'

wiedziałaby^Wp?zerwać^{traCje przeglądał?} — po-

- Tak, 2 ri bi ^{WyICW wd2i}ęozno?ci. ^bi? i mnie też nie wvnad ^podoba- ^Ja nie 1_U-z jakąś czarnota ni ? ^{z muż}y^kami, czy łechtać i nad głupstwem w ^przesiadywać, wino dam więc rewisty lub do kina J¹⁰²⁰/^{16, prze}elą-łach chodzę. Tu sa bU f wolnych chwi-o krajach dzikich słoniaph^ntf^reSUjące ^^sunki: no - i o miłości 'też o^a^ ^WaCh- ^bandytach, jaką ja właśnie sie . ™^łr^OŚC1. -Platonicznej”, ochotę, to zabawcie sie Sf' ^{Jak macie a} ja wam matę na    ^bwil? oglądaniem,

— Co mat* ₍^P°^Czątek Przystroję. o_n/łU ’    będziesz robi^^f

Sacharynka    ^D1C' • — wrzasnęła

= Ł^P°i^C5«'    ⁰ Pomylę.

Wodku dawaj! ^{J maty} gorzko w ustach.

LOSY PASIERBÓW

89

—    I, jak chcecie sobie? — zwrócił się do Domki.

—    Według mnie, to i mata jest niepotrzebna

—    odparła Dubowikowa. — Ot, posiedzimy chwilę i pójdziemy.

—    Wodku mówię dawaj od razu i nada mds

—    nastawała Sacharynka.

—    Taka leciuśka, słodka, babska — znowu się zwrócił do Domki.

—    Niech pani Sacharynka mówi, ja tu jestem zerem.

—    Nie, pani u mnie jest ważniejszą osobą.

Dobył ze szafy karafkę wiśniówki, kieliszki

i duży półmisek pierwszorzędnych ciastek i ustawiwszy na stole, zaczął je częstować.

Sacharynka była w wyśmienitym nastroju: piła, jadła pełną gębą ciastka i mełła językiem. Domka natomiast czuła się nieswojo. Irytowały ją wrzaski Sacharynki, uporczywe nalegania by piła i nachalne przymilania się Makrycy. Siedząc na przeciwko niej, reklamował długo swą pozycję w fabryce i łasił się do niej wzrokiem, stroił ckliwe miny. Wyszczególniwszy na czym polega jego zajęcie jako nadzorcy, ile zarabia i jakie ma wpływy u swych przełożonych, rzekł:

—    A jednak, wyznam pani, nie czuję się szczęśliwym.

—    Dlaczego?

—    Ignaś! — wrzasnęła Sacharynka. — Ty tylko gadasz i gadasz, a to, że twoi goście nie piją, ciebie nic nie obchodzi. Patrz, Domka nie wypiła jeszcze tamtego.

—    Prawdę mówisz. No, niechże pani wypije.

—    Nie mogę, pijaną się już czuję — broniła się. W istocie, po trzecim kieliszku uczuła gorączkę i zamęt w głosie. Wódka nie była tak słabą, jak ją Makryca reklamował.