3833473350

Rozwój Katedry Technologii Okrętów, Systemów Jakości i Materiałoznawstwa

(dawniej: Katedra Technologii Okrętów i Obiektów Oceanotechnicznych, Katedra i Zakład Technologii Okrętów Wydziału Budowy Okrętów, Zakład Technologii Okrętów Instytutu Okrętowego)

1. Wprowadzenie

Tuż po II wojnie światowej Dekretem Rady Ministrów z dnia 24 maja 1945 roku utworzono Politechnikę Gdańską, w skład której weszły 4-ry wydziały: Inżynierii Lądowej, Mechaniczno-Elektryczny, Chemiczny i Budowy Okrętów. Rozporządzeniem Ministra Oświaty z dnia 16 marca 1946 roku powołano 12 okrętowych katedr specjalistycznych, spośród których m.in. problematyką technologiczna w różnym zakresie zajmowały się:

-    Katedra Architektury Okrętów oraz Mechaniki Wiązań Okrętowych (prof.ndzw. inż. Aleksander Potyrała),

Katedra Budowy i Projektowania Okrętów (prof.zw. inż. Aleksander Rylke),

-    Katedra Budowy i Projektowania Statków Rzecznych i Małych Statków Morskich,

-    Katedra Spawalnictwa i Wykonywania Ustrojów Stalowych (z-ca prof.inż. Leon Dreher).

Realizowana dydaktyczna problematyka technologiczna była wbudowana w główne przedmioty wykładowe wymienionych katedr. Największy udział tej problematyki zaznaczał się w Katedrze Architektury Okrętów, która później przerodziła się w Katedrę Konstrukcji Okrętów.

2. Powstanie i rozwój Katedry

Katedra Technologii Okrętów wyodrębniła się w roku 1952 z Katedry Konstrukcji. Kierownikiem został adiunkt w Katedrze Konstrukcji mgr inż. Jerzy Doerffer, awansowany na z-cę profesora, który posiadał znakomite przygotowania praktyczne i teoretyczne uzyskane w stoczniach europejskich w czasie wojny oraz po wojnie głównie w Stoczni Gdańskiej, gdzie pełnił przez dłuższy czas funkcje głównego inżyniera i w sposób wybitny przyczynił się do sukcesu budowy pierwszych powojennych statków (seria rudowęglowców) oraz wprowadził nowatorskie technologie budowy 17-metrowych, całkowicie spawanych kutrów rybackich. Katedra rozwinęła działalność dydaktyczną w kierunkach: technologia budowy kadłubów okrętowych, remonty statków oraz organizacja i urządzenia techniczne stoczni.

Początkowo Katedra nie posiadała ani laboratorium ani odpowiednich pomieszczeń, toteż jej działalność poza dydaktyczna sprowadzała się do prac projektowych i ekspertyz.

W ciągu krótkiego czasu istnienia Katedra uzyskała około 2000 różnych modeli i eksponatów dydaktycznych oraz aparat projekcyjny. Uporządkowanie tych zbiorów w postaci ekspozycji stało się możliwe dopiero po uzyskaniu przez Katedrę w roku 1958 pomieszczeń laboratoryjnych w postaci ³A hali zlokalizowanej w obrębie lewego podwórca wewnętrznego gmachu głównego a także niewielkiego pomieszczenia w sąsiedztwie, gdzie zainstalowano pierwsze maszyny wytrzymałościowe i wagi analityczne oraz 2-ch pomieszczeń w amfiladzie przyziemia gmachu głównego (p.010), przeznaczonych dla personelu dydaktycznego i

1