4037603519

gdzie:

g - grubość blachy (dla nitów jednociętych - grubość blachy cieńszej, a dla dwuciętych - blachy grubszej);

g • d₀ - przyjmuje się jako pole nacisku nitu na ściankę otworu. k„ - dopuszczalny nacisk powierzchniowy (wg tbl.2.1)

Racjonalnym jest założenie, że połączenie nitowe ulegnie zniszczeniu w wyniku zniszczeniu nitów (koszt naprawy niższy). Wobec powyższego porównując oba warunki wytrzymałościowe zakładamy, że wytrzymałość nitów na ścinanie powinna być mniejsza niż wytrzymałość blach i nitów na naciski powierzchniowe. Warunek ten przyjmie postać.

Tl d*

—- •in._n.k_n£ii.g.d„-k₀    [III]

4

Wprowadzamy k„ = 2,5k„ (wg tbl. 2.1) i otrzymujemy warunek:

[IV]

djj

g

Dla nitów jednociętych m = 1, stąd warunek [IV] przyjmie postać d < 3,2g, dla nitów dwuciętych m = 2 - stąd d₀ < l,6g. Jeżeli zależność [IV] jest spełniona wówczas nity obliczamy z warunku na ścinanie.

W praktyce przyjmujemy d = 2g. Dla tego warunku nity oblicza się:

1.    Na ścinanie - dla nitów jednociętych.

2.    Na naciski powierzchniowe - dla nitów dwuciętych (d„ ^ l,6g).

Gdy nie spełnimy zależności d « 2g lub przyjmować będziemy k„ różne od k,, = 2,5 k„ obowiązkowo należy sprawdzić warunek [III] lub obliczyć liczbę nitów (n) z warunków [I] i [II],

Elementy nitowane obliczamy z warunku na rozciąganie

F ,

°' = Ś^S kr

S = b • g - d„ ■ g n, = g (b - d„ ■ ni)

O_r = —7-TT < k_r

g(b_g - ni • do)

19

[V]