27416

-różnił się tym od procesu rzymsko-kanonicznego, że z prawa saskiego przyjmował zasadę ewentualności i wyroku na dowód -zasada ewentualności miała zapobiegać przewlekłości postępowania -zmuszała strony do przedstawienia od razy wszystkich żądań i zaprzeczeń

-wyrok na dowód (vide: bliższość do dowodu) - sad ustalał, co ma być przedmiotem dowodu, kto miał go przeprowadzić i kiedy, co decydowało o wygraniu procesu Procedura austriacka

-w II poł. XVIII w. wprowadzono model procedury cywilnej wzorując się na

powszechnym niemieckim procesie cywilnym

-sędzia nie mógł ingerować z urzędu w przebieg procesu, strony miały

pełną autonomię w dysponowaniu przedmiotem sporu

-sąd wydawał wyrok na podstawie akt (zasada pisemności), który

przesyłał stronom na piśmie

-w sprawach drobiazgowych proces przebiegał ustnie i w sposób uproszczony Procedura pruska

-ograniczenie zasady dyspozycyjności przez prowadzenie śledztwa przez sędziego inkwirenta, który dążył do ustalenia prawdy materialnej -strony mogły skorzystać z usług sądu rozjemczego

Nowoczesna procedura cywilna XIX i XX w.

-uznanie w pełni zasady skargowości - skargę stanowi pozew - pismo procesowe, które powinno spełniać określone kryteria Zasady procesowe

Zasada jawności i ustności

-charakter publiczny rozprawy -zgłaszanie roszczeń przed sądem w formie ustnej Zasada kontradyktoryjności

-strony same gromadzą materiał procesowy

-przed wydaniem wyroku sąd ma obowiązek wysłuchać racji strony

przeciwnej

Zasada dyspozycyjności

-swoboda rozporządzania własnością stron

-dyspozycyjność materialna - sąd nie może orzec nic ponad żądanie

stron

-dyspozycyjność formalna - strony mają swobodę w dysponowaniu środkami walki procesowej Zasada instrukcyjności