28066

Elastomery to materiały polimerowe, które przy małych naprężeniach wykazują duże odkształcenie (do 1000%), gdyż ich temperatura zeszklenia jest niższa od temperatury pokojowej, a więc zakres temperatury użytkowania znajduje się w stanie wysokosprężystym. Plastomery to materiały polimerowe wykazujące bardzo małe odkształcenia (mniejsze niż 1%). Zaliczają się do nich termoplasty (amorficzne i krystaliczne) i duroplasty (chemoutwardzalne i termoutwardzalne).

Materiały polimerowe można sklasyfikować w trzech grupach zastosowań:

■    masowe (np. PE, PP, PVC, PS),

-    konstrukcyjne (np. ABS, PBT, PET, PA, POM. PC, PMMA, PPS),

■    specjalne (np. o dużej wytrzymałości PAEK, PI, przewodzące prąd elektryczny,

wzmacnianie włóknami, biodegradowalne).

Rodzaje cząsteczek polimerów

Materiałami polimerowymi są wieloskładnikowe związki chemiczne złożone z polimeru oraz z co najmniej jednego dodatku takiego jak: stabilizator, plastyfikator, napełniacz. antyutleniacz, barwnik, pigment, antystatyk, antypiren, nośnik. Polimery jako związki wielkocząsteczkowe (masa cząsteczkowa > 10000) powstają w wyniku poddania syntezie chemicznej wielu powtarzalnych jednostek strukturalnych zwanych podstawowymi jednostkami monomerycznymi (monomerami). Reakcje będące podstawą syntezy, prowadzące do powstawania polimerów, są nazywane polireakcjami. W zależności od typu syntezy chemicznej i jej warunków, dodatków substancji pomocniczych kształtujących proces syntezy, a także rodzaju wykorzystanego monomeru uzyskuje się odpowiednią strukturę oraz zespół własności danego polimeru. IV budowie chemicznej podstawowej jednostki monomerycznej polimeru uczestniczą takie pierwiastki jak węgiel, wodór, tlen, azot, chlor, fluor, siarka i krzem, pomiędzy którymi występują wiązania kowalencyjne. Budowę makrocząsteczki można zaliczyć do struktur jedno-, dwu- lub trójwymiarowych w zależności od funkcyjności podstawowej jednostki monomerycznej, czyli stopnia zdolności do reakcji.

Atomy węgla tworzą łańcuchy liniowe przez zgięcie lub skręcenie w trzech kierunkach, w wyniku czego powstaje struktura wielkocząsteczkowa rozbudowana w przestrzeni Poszczególne makrocząsteczki w polimerach połączone są ze sobą w łańcuch znacznie słabszymi wiązaniami wtórnymi, które mogą być silniejsze w przypadku:

-    usieciowania, polegającego na utworzeniu silnych wiązań między makrocząsteczkami,

-    usztywniania łańcucha, na skutek występowania równomiernie powtarzających się wiązań poprzecznych, łączących makrocząsteczki w podwójne łańcuchy.