40144

0 interakcje w grupach pierwotnych, opartych na więziach osobowych oraz bliskich i intymnych stosunkach, są znacznie ważniejsze w procesie socjalizacji i kształtowania osobowości społecznej, niż kontakty w grupach wtórnych,

0    długotrwałe związki z innymi ludźmi mają dużo większy wpływ na jednostkę i to, co ona przyswaja w procesie socjalizacji (wzory ról, sposoby wyrażania emocji, obraz siebie) niż krótkotrwałe

1    przypadkowe.

Umiejętności społeczne kształtowane w procesie socjalizacji:

Dzięki socjalizacji jednostka:

0 zdobywa umiejętności kontrolowania swych popędów i potrzeb oraz zaspakajania ich w społeczeństwie - w formie aprobowanej przez członków tego społeczeństwa,

0 zdobywa umiejętności w zakresie odgrywania różnych ról społecznych (np.: córki, koleżanki, opiekunki), a tym samym nabywa umiejętności wchodzenia w interakcje z innymi i w złożony proces symbolicznego komunikowania się (głównie dzięki opanowaniu języka i symboli danej kultury),

0    kształtuje swoje sposoby odczuwania i wyrażania własnych emocji, jak również postrzegania

1    ujmowania otaczającej rzeczywistości fizycznej i społecznej,

0 zdobywa umiejętności wykonywania określonych czynności i posługiwania się podstawowymi dla danej kultury i cywilizacji przedmiotami i rzeczami, uwewnętrznia upowszechniane wdanej kulturze wartości, normy, aspiracje oraz cele działania i traktuje je jak własne.

Czynniki socjalizacji: socjalizacja jest skomplikowanym procesem obejmującym wiele jednostek, grup i instytucji społecznych. W pewnym sensie, elementy te są kanałami, przez które społeczeństwo wkracza w proces socjalizacji; są one - w istocie - aktywnymi przedstawicielami społeczeństwa jako całości. Niżej wymienione czynniki to zaledwie część nieustannego dramatu socjalizacji.

a)    rodzina: jest pierwotnym i najbardziej trwałym światem społecznym dla niemowlęcia i dziecka. Tworzą się w niej pierwsze i najbardziej trwałe więzi społeczne. Umiejętność porozumiewania się - poprzez naukę języka - zdobywa się właśnie w rodzinie. Tu także dziecko poznaje elementy kultury. Rodzina w dużej mierze jest całym światem społecznym niemowlęcia (a potem dziecka) oraz główną areną jego doświadczeń. To rodzina zapewnia dziecku tożsamość społeczną w kategoriach: rasy religii, klasy społecznej czy płci. W znacznym stopniu od rodziny, w której przyszło na świat zależy także długowieczność, wykształcenie, rodzaj wykonywanego zawodu.

b)    szkoła: instytucja ta jest odpowiedzialna za przekazanie jednostce informacji, umiejętności i wartości, które są uważane przez społeczeństwo za ważne. Podkreśla się, że nie tylko ważne jest liczenie, pisanie czy czytanie, ale także nauka odpowiedzialności, uczciwości, punktualności (cech mających miejsce w obrębie działań socjalizacyjnych szkoły). Należy pamiętać o tym, że szkoła stanowi zupełnie inne środowisko aniżeli rodzina. Związki rodzinne to związki bliskie. Ludzie są