41976

Zależność współczynnika załamania światła od stężenia

charakter rezonansowy. Między współczynnikiem załamania światła n i statyczną przenikalnością elektryczna es istnieje związek:

n²=e_sM'

gdzie: /i’ - względna przenikalność magnetyczna; dla diamagnetyków bliska jedności

Równanie prostsze: n² = e_s może być stosowane przy długościach fal dostatecznie oddalonych od pasm absorpcji.

Gdy współczynnik załamania światła n dotyczy światła widzialnego to z równania Clausiusa-Mossattiego możemy wyznaczyć wielkość nazywaną refrakcją molową R.

r =

n²-1 ² + 2

d

M

d

gdzie: r - refrakcja właściwa R - refrakcja molowa M - masa molowa d - gęstość

Refrakcja molowa ma sens fizycznej molowej polaryzacji elektronowej. Współczynnik załamania światła n zależy od częstości światła v. Najczęściej mierzy się go dla żółtej linii sodowej.

Refrakcja należy do wielkości addytywnych. Można ją rozdzielić na składowe przypisane określonym atomom, wiązaniom czy też grupom atomowym. Korzystając ze schematu addytywności należy wprowadzić poprawki na szczególne układy wiązań:

r=£r, +'L*i^+e

gdzie: R, - wartość refrakcji atomowych

X, - poprawki na wiązania wielokrotne i poprawki strukturalne E - egzaltacja, występuje w przypadku sprzężonych wiązań wielokrotnych Refrakcja jako polaryzacja elektronowa jest rezultatem pola ryzował ności wszystkich elektronów, to jednak główny wkład do całkowitej polaryzowalności wnoszą elektrony zewnętrzne.

Refrakcja molowa jest wielkością charakterystyczną dla danej substancji. Nie zależy od temperatury, ciśnienia ani stanu skupienia.

2. Obliczenia

2