9516

Ze względu na negatywne skutki inflacji walka z nią jest jednym z priorytetów polityki gospodarczej państwa.

Należy przede wszystkim nie dopuścić aby inflacja osiągnęła rozmiary wymykające się spod kontroli rządu.

Nie ma jednoznacznej i powszechnie akceptowanej odpowiedzi jak zwalczać inflację. Zależy to w dużym stopniu od diagnozy przyczyn inflacji, a także od warunków określonego kraju, w    którym    występują    procesy    inflacyjne.

Wg współczesnej teorii neokeynesistowskiej należy:

1.    hamować wzrost cen przez odpowiednie hamowanie wzrostu płac pieniężnych (podatek od ponad normatywnych wzrostów wynagrodzeń; przekonywanie związków zawodowych, aby wzrost płac nie przekraczał wzrostu cen, lecz dokonywał się dzięki wydajności pracy)

2.    dażvć do likwidacji deficytu budżetowego (podwyższanie obciążeń podatkowych, drastyczne cięcia w wydatkach budżetowych, co jednak z kolei grozi recesją i wzrostem bezrobocia) W krótkim okresie czasu deficyt budżetowy można finansować pieniądzem znajdującym się w obiegu i ściągniętym przez sprzedaż obligacji skarbowych, bądź przez zaciągnięcie kredytu w banku komercyjnym)

3.    odpowiednio regulować dopływ pieniądza do obiegu za pośrednictwem polityki banku centralnego (zmiany stopy rezerw obowiązkowych, co umożliwia kreację pieniądza przez banki komercyjne oraz zmiany stopy dyskontowej od kredytu refinansowanego, która wywiera wpływ na wysokość stopy oprocentowania depozytów i kredytów -skłonność do oszczędzania i do inwestycji)

4.    Likwidaęje monopoli i dążenie do Konkurenci doskonalej

W zależności od tempa wzrostu cen możemy rozróżnić:

a)    inflację pełzającą - nie rodzącą zbyt negatywnych skutków

b)    inflację kroczącą - wzrost cen sięga kilkunastu % w skali rocznej (taki ruch cen daje się przewidzieć i uwzględnić w podejmowanych decyzjach)

c)    inflację galopującą - wzrost cen od kilkudziesięciu do 100% w skali rocznej

d)    hiperinflację - wzrost cen o więcej niż 50% w skali miesiąca działa ona już destrukcyjnie na gospodarkę i destabilizuje stosunki społeczno-polityczne, osłabi wiarygodność finansową u wierzycieli

Istnieje m. in. monetarystyczna teoria inflacji, wychodząca z założenia, że inflacja w ostatecznym rezultacie jest zjawiskiem pieniężnym. Jest ona w istocie rzeczy teorią popytową. Wg monetarystów inflacja wynika z nadmiernej podaży pieniądza w stosunku do realnego produktu narodowego brutto.

Teoria ta oraz nowa klasyczna ekonomia wykazuje że bezrobocie nie jest żadnym problemem społecznym, zaś inflacja może być zredukowana do minimum przy rozmiarach dochodu narodowego odpowiadających istniejącym zdolnościom produkcyjnym. Keynesistowska teoria inflacji opiera się na zjawisku wzajemnej konkurencji między stopą bezrobocia a stopą inflacji

Przymusowe bezrobocie spowodowane jest niedostatecznym globalnym popytem. Ważniejsze jest zwalczanie bezrobocia przez wzrost całkowitych wydatków wchodzących w skład globalnego popytu, nawet jeśli będzie prowadziło to do wzrostu pełzającej inflacji.

Skutki, konsekwencje inflacji:

-    powoduje redystrybucję dochodu narodowego na rzecz grup bogatszych kosztem ludzi biedniejszych: rencistów, emerytów (ludzi otrzymujących stałe dochody).

powoduje spadek wartości pieniądza, czyli jego deprecjację,

-    zniechęca do oszczędzania,

-    obniża ciężar spłaconych kredytów.