104041

Współczynnik załamania wielkość charakteryzująca zjawisko załamania fali elektromagnetycznej, występująca w prawie Snelliusa. Współczynnik załamania pozwala określić kierunek biegu promieni załamanych. Współczynnik zależy od materiałów, a dla danych materiałów także od długości fali. Wyróżnia się:

•    bezwzględny współczynnik załamania - równy stosunkowi prędkości światła w próżni do prędkości fazowej fali w danym ośrodku;

•    w zględny w spółczynnik załamania - równy ilorazowi bezwzględnych współczynników załamania dwóch ośrodków.

Dyspersja ośrodka zależność współczynnika załamania od długości fali. W zakresie widzialnym współczynnik załamania rośnie wraz ze wzrostem częstodiwości fali v (czyli zmniejszaniem się długości fali A).

Dyspersja średnia:    Współczynnik dyspersji (liczba Abbego)

_v - ^nD~^l

OAn = n_F - n< n_F — nc iif — współczynnik załamania dla fioletowej linii wodom

t\ - wsp. Zał. Dla czerwonej linii wodom    no - żółta linia sodu

Dyspersja normalna - współczynnik załamania maleje ze wzrostem długości fali Dyspersja anomalna - współczynnik załamania światła rośnie ze wzrostem długości fali.

4. Zasada Fermata, prawo załamania, całkowite wewnętrzne odbicie

Zasada Fermata - droga przejścia światła (promienia) między A i B w przestrzeni jest zawsze drogą najkrótszego czasu.

Jeżeli wiązka pada na powierzchnię rozgraniczającą dwa różne ośrodki optyczne, to część tego światła ulega odbiciu, a reszta załamuje się na powierzchni i przechodzi do ośrodka drugiego.

Załamanie światła -prawa Snelliusa:

-    Promień padający, załamany oraz prostopadła do płaszczyzny, przeprowadzona w punkcie padania, leżą w jednej płaszczyźnie.

-    Stosunek sin kąta padania do sin kąta załamania = stosunkowi prędkości rozchodzenia się światła w ośrodku pierwszym v, do prędkości światła w ośrodku drugim v>

Kąt załamania - kąt zawarty między kierunkiem promienia załamanego, a prostopadłą do powierzchni odgraniczającej oba ośrodki, przeprowadzoną w punkcie padania promienia. _v — ^c    v - —    v, _ sin a _ n₂

¹ n,    n₂    v₂ ano' n,

Przy przejściu promienia świetlnego z ośrodka optycznie gęstszego do rzadszego, kąt załamania jest większy od k. padania. Przy przejściu promienia z ośrodka rzadszego do gęstszego odwrotnie - kąt załamania jest mniejszy od kąta padania.

Prawo odbicia - kąt padania równa się kątowi odbicia. Promień padający, promień odbity i normalna do powierzchni odbijającej leżą w jednej płaszczyźnie zwaną płaszczyzną padania.