104152

Teoria komunikowania - Wykład 2 - Mechanizmy komunikowania, elementy, jako proces do nadawcy. W rezultacie nadawca orientuje się, czy przekaz został odebrany i zrozumiany.

Sprzężenie zwrotne powoduje, że proces komunikowania ma charakter transakcyjny; pozwala ono nadawcy dostosowywać komunikat do potrzeb odbiorcy, a odbiorcy tak lub inaczej zaangażować się w sytuację komunikacyjną.

Proces komunikowania zakłóca szum komunikacyjny. Pojęcie to wprowadzone w systemach technicznych o teorii komunikacji przez Claude’a Shannona i Warrena Weavere’a).

Szum może być techniczny i semantyczny. Techniczny związany jest z otoczeniem zewnętrznym i strona techniczną procesu komunikowania; semantyczny to każde niezamierzone przez nadawcę komunikatu złe użycie znaczenia, które zaburza jego precyzyjne odkodowanie przez odbiorcę.

Do zaistnienia procesu komunikowania niezbędne jest nawiązanie kontaktu między nadawcą a odbiorcą.

W akcie komunikacyjnym występują trzy składniki:

1.    nadawca - źródło informacji,

2.    komunikat (przekaz) - zbiór informacji wyrażonych w określonym kodzie,

3.    odbiorca.

R. Jakobson (R. Jacobson: Poetyka w świetle językoznawstwa. "Pamiętnik Literacki", 1960, z. 2.) wyróżnia w schemacie komunikacji językowej sześć elementów:

nadawca ► kontekst ► odbiorca komunikat kod

kontakt

Komunikat zawiera treść przekazywaną za pomocą określonego kodu językowego. Pomiędzy nadawcą a odbiorcą istnieje kontakt psychiczny i fizyczny, jeśli odbiorca kieruje swoją uwagę na komunikat i treść, słysząc go lub uważnie czytając. Kontekst (desygnat) to rzeczywistość, której komunikat dotyczy.

Komunikowanie jako proces - podsumowanie_

Komunikowanie:

1.    jest procesem symbolicznym (komunikat jest zawarty w symbolicznej postaci znaków);

2.    jest procesem społecznym (polega na wymianie symboli pomiędzy podmiotami społecznymi);

3.    jest relacją wzajemną (owa „wzajemność’ może być symetryczna bądź asymetryczna);