3582468746

WYKŁAD 1

WY I Komunikowanie (definicje; komunikowanie jako proces społeczny, interakcyjny, kreatywny, ciągły, symboliczny, złożony; Komunikowanie w podejściu tradycyjnym G. Millera (cybernetyczne podejście); Teoria systemowa w komunikowaniu; Elementy procesu komunikowania (kontekst, uczestnicy, przekaz (komunikat), kanał, szumy i sprzężenie zwrotne); Funkcje komunikowania wg Arystotelesa, Grace A. Laguny, Lwa Wygotskiego; H. Lasswella, W. Schramma; Klasyczne typy aktów językowych J. Austina (1962) i J. Searle’a (1969) - aspekt lokucyjny, illokucyjny i perlokucyjny ; Cechy, poziomy komunikowania (interpersonalne, interpersonalne, grupowe, międzygrupowe, organizacyjne/instytucjonalne, masowe).

Komunikacja - pochodzenie nazwy/dwa znaczenia terminu.

Komunikowanie - (tac. comunico, communicare - uczynić wspólnym, połączyć, udzielić komuś wiadomości, naradzać się; communio - wspólność, poczucie łączności; communication -komunikowanie, komunikacja, komunikat) początkowo używane w języku łacińskim, później wchłonięte przez języki nowożytne; termin pojawił się w XIV w. i oznaczał „wejście we wspólnotę, utrzymywanie z kimś stosunków". Dopiero w XVI w. nadano mu drugie znaczenie - transmisja, przekaz, co wiązało się z rozwojem poczty i dróg, lecz szczególnego znaczenia nabrało w XIX i XX wieku ze względu na pojawienie się środków komunikacyjnych służących przemieszczaniu się ludzi i przedmiotów w przestrzeni (jak pociąg, samochód, samolot), przekazu informacji na odległość przez telegraf, telefon, radio, telewizję czy nowe media. W języku polskim komunikowanie związane jest z porozumiewaniem się i z transportem. Jest terminem bardzo obszernym, lecz w ogólnym rozumieniu możemy określić go jako transmisję i przekazywanie informacji nawet na poziomie najmniejszej komórki.

Komunikowanie - w różnych kontekstach teoretycznych może być definiowane jako reakcja organizmu na bodziec, transmisja informacji, idei emocji; odpowiedź za pomocą symboli werbalnych; tworzenie wspólnych pojęć, opinii i wierzeń. To proces porozumiewania się jednostek, grup lub instytucji, którego celem jest wymiana myśli, dzielenie się informacjami, wiedzą i ideami; proces ten odbywać się może na różnych poziomach przy użyciu różnych środków i wywołuje określone skutki.

Komunikowanie jest procesem:

•    Społecznym (przebiega w zbiorowości ludzkiej);

•    Interakcyjnym (między uczestnikami procesu wytwarzają się określone stosunki partnerskie lub dominujące);

•    Kreatywnym (polega na tworzeniu nowych pojęć);

•    Ciągłym (towarzyszy człowiekowi przez całe życie);

•    Symbolicznym (posługuje się znakami);

•    Złożonym (wieloelementowy i wielofazowy, może mieć charakter jednostronny i dwustronny, werbalny i niewerbalny, bezpośredni lub pośredni itp.);

Podejście tradycyjne G. Millera. Przez komunikowanie rozumie się transmisję informacji z jednego miejsca do drugiego. W procesie tym można wyróżnić pięć klas:

1.    Źródło - czyli osobę, która wytwarza proces;

2.    Emitor - biologiczny system lub sztuczne urządzenie, które przetwarza informacje w jakąś formę energii możliwą do przesłania - informacji „czystej" przesłać nie można;

3.    Kanał - środek, dzięki któremu pokonuje się dystans czasowy i przestrzenny między nadawcą i odbiorcą;

4.    Receptor - system zmieniający sygnały emitowane w formie pewnej energii na powrót w informację;

5.    Cel - odbiorca lub grupa odbiorców, do których wysłany był przekaz.