106534

Droga paracelularnu

W kanalikach krętych bliższych woda i NaCl mogą przemieszczać się między światłem kanalika i przestrzenią pozakomórkową, drogą paracelulamą (przestrzenią międzykomórkową boczną). Od strony światła kanalika przestrzeń ta jest zamknięta tzw. połączeniami zamykającymi a po przeciwnej (od strony naczynia) otwarta. Do tej przestrzeni bocznej aktywnie transportowane są jony sodu, a za mmi jony Cl- tak że ciśnienie osmotyczne i hydrostatyczne zawartego w niej płynu jest większe od ciśnienia płynu kanalikowego.

Różnica osmolamości powoduje przemieszczenie wody przez połączenia zamykające, woda porywa ze sobą cząstki

NaCl - jest to przepływ konwekcyjny. R eabsoipcji jonów sodu tą drogą sprzyja nieznacznie dodatni potencjał TF. Transport bierny umożliwia przepływ dyfuzyjny. Warunkiem utrzymania się reabsorpcji wody i NaCl tą drogą jest ewakuacja płynu z przestrzeni śródkomórkowej.

Ewakuacja ta zależy od przemieszczania się płynu okołokomórkowego do naczyń włosowatych, zgodnie z teorią Sterlinga, zależy to od różnicy między ciśnieniem hydrostatycznym naczyń włosowatych a ciśnieniem hydrostatycznym w śródmiąższu nerkowym oraz od różnicy ciśnień osmotycznych w poprzek ściany naczyń włosowatych, o którym decyduje stężenie białek w osoczu. Przy prawidłowym rozkładzie ciśnień większość płynu podlega reabsorpcji (przechodzi do krwioobiegu) i tylko nieznaczna część może zwrotnie powr acać do światła kanalika. Zależy to od ciśnienia hydrostatycznego i onkotycznego. Spadek ciśnienia hydrostatycznego naczyń włosowatych lub wzrost stężenia białek w osoczu sprzyja reabsorpcji drogą paracelulamą, odwrotna sytuacja następuje, gdy wzrasta ciśnienie hydrostatyczne i spada stężenie białek w osoczu - płyn wraca do światła kanalika.