116999

Istnieje szereg stosunków pracy w danym zakładzie pracy. Ta regulacja dotyczy przejścia na innego pracodawcę zakładu pracy jako całości albo pewnej zorganizowanej części zakładu pracy umożliwiającej prowadzenie określonej działalności.

1.    Rozwiązanie istniejących stosunków pracy (umowa o pracę)

2.    Wejście na istniejące stosunki pracy nowego pracodawcy na miejsce starego pracodawcy. Bardziej korzystna jest pierwsza możliwość, ale nasz ustawodawca wybrał wariant drugi. W razie przejścia zakładu pracy na nowego pracodawcę, ten nowy pracodawca staje się stroną w dotychczasowych stosunkach pracy.

Ta pierwsza zasada ma zastosowanie do stosunków pracy, które powstały w wyniku zawarcia umowy o pracę. Natomiast inaczej niż w tej zasadzie jest ukształtowana sytuacja prawna pracowników zatrudnionych na innej podstawie niż umowa o pracę - powołanie lub mianowanie. W stosunku do tych pracowników nowy pracodawca jest zobowiązany zaproponować nowe warunki pracy i płacy oraz wskazać termin, nie krótszy niż 7 dni, do którego pracownicy mogą złożyć oświadczenie o przyjęciu lub odrzuceniu zaproponowanych warunków pracy i płacy.

Jeżeli pracownik odrzuci te zaproponowane warunki pracy i płacy stosunek pracy rozwiązuje się z upływem okresu równego okresowi wypowiedzenia liczonego od dnia, w którym pracownik złożył lub mógł złożyć oświadczenie o odmowie przyjęcia nowych warunków pracy i płacy.

Za zobowiązania ze stosunków pracy powstałe przed przejściem zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę nowy i dotychczasowy pracodawca odpowiadają solidarnie.

Po tym fakcie przejścia na nowego pracodawcę stary pracodawca powinien powiadomić nowego o tym zdarzeniu i skutkach tego zdarzenia.

Pracownikom przejmowanego zakładu pracy lub jego części przysługuje szczególne uprawnienie - mogą rozwiązać stosunek pracy bez wypowiedzenia z 7 dniowym uprzedzeniem. Mogą go rozwiązać w ciągu jednego miesiąca od tego zawiadomienia. Podstawy prawne świadczenia pracy.

Kwestia rozróżnienia umowy o pracę, umów cywilno-prawnych, cywilno-prawnych stosunków zatrudnienia.

Nawiązanie stosunków prawnych wymaga zgodnego oświadczenia woli stron tego stosunku. Rozróżnienie umowy o pracę od stosunku pracy; Art. 22' przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania prace określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzenie.

Do końca XIX w. nie rozróżniano stosunku pracy od umów o pracę. Z czasem zaczęto dostrzegać bardzo duże znaczenie więzi pracy, która jest wykonywana w wyniku zawarcia umowy o pracę. Stosunek pracy, która powstaje w wyniku zawarcia umowy o pracę, jet dłuższy czasowo i prawnie i obowiązki stron są większe niż w jakimkolwiek innym stosunku pracy.

Umowa o pracę jest to czynność prawna zawierająca zgodne oświadczenie woli stron o nawiązanie stosunku pracy. Umowa o pracę i akt jej równoważny kreuje stosunek pracy. Nawiązanie stosunku pracy nakłada na pracodawcę szereg obowiązków (art. 1 KP) -odprowadzanie składki na, np.: fundusz pracy, państwowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych, fundusz świadczeń socjalnych, urlopy, zwolnienia od pracy, musi stosować umowy dotyczące czasu pracy (takich obowiązków nie rodzi zawarcie umowy cywi I no- praw nej).

Prace można świadczyć w ramach umowy o pracę (dzieło) - ale wtedy pracodawca nie ma tak dużo obowiązków. Często zdarza się, że tam gdzie powinien zaistnieć stosunek pracy, zawierana jest umowa cywilno-prawna aby ten pracodawca nie miał tyle obowiązków (gdzie nie ma regulacji przez kodeks cywilny i kodeks pracy).