117563

1.    Czy i jakie nasuwają się przykłady stosunków społecznych nieformalnych? -

Przemyśleć

•    Wiele stosunków społecznych ma charakter nieformalny, realizują się w ich ramach działania i interakcje o różnym kształcie i różnym przebiegu w znacznym stopniu spontanicznie. Władza rodzicielska jest realizowana w najrozmaitszy sposób. Nazwiemy takie stosunki społeczne nieformalnymi. Oczywiście w wielu z nich mogą wystąpić jakieś elementy formalne, gdy pewne aspekty stosunku poddane są regulacji prawnej czy statutowej. Innym przypadkiem stosunków nieformalnych może być małżeństwo, które poza elementami formalnymi również jest realizowane w sposób nieformalny.

2.    Jak to jest ze mną i moimi bliskimi (uzależnienie od świata wirtualnego)? -

Przemyśleć

•    Tak w skrócie wygląda proces uzależnienia:

^ Faza poznawania i racjonalnego wykorzystywania komputera -

umiejętność kontrolowania czasu spędzanego przed komputerem.

S Faza uzależnienia, kiedy osoba stopniowo coraz więcej czasu spędza przed komputerem, traci inne zainteresowania. Gdy długo nie gra, zaczyna o tym natrętnie myśleć. Komputer staje się „elektronicznym przyjacielem".

S Faza destrukcji - gracz ogranicza czas przeznaczony na sen, odżywianie, naukę, pracę zawodową, obowiązki rodzinne, kontakty towarzyskie itd. na rzecz codziennego wielogodzinnego korzystania z komputera. Dzieje się tak, chociaż zdaje on sobie sprawę z narastania u niego trudności życiowych, problemów psychicznych oraz fizycznych.

3.    Pojęcie faktu społecznego według Durkheima - „Historia myśli

socjologicznej" - Jerzy Szacki - strony: 417-419

•    Postulat Durkheima, żeby traktować fakty społeczne jako rzeczy był kamieniem węgielnym jego socjologii. Nie chciał on przesądzać z góry, jaka jest istota faktów społecznych, lecz proponował zajęcie wobec nich pewnej postawy myślowej. Durkheim nie głosił tezy o materialnym charakterze faktów, ale zależało mu na tym, aby socjologowie mogli wprowadzać się podczas badań w taki stan ducha jak fizycy, czy chemicy, czyli podchodzili do przedmiotu swych badań bez jakichkolwiek emocji i praenotiones. Sam Durkheim przyrównywał swoją ideę do Baconowskiej krytyki idola i metodologicznego wątpienia Kartezjusza. Była ona próbą znalezienia socjologicznego cogito - punktu, od którego mogłaby się rozpocząć budowa gmachu wiedzy rzeczywiście pewnej.

•    Utopia epistemologiczna głoszona przez Durkheima kazała przyjąć, że znajdujemy się w obliczu faktów, o których nic nie wiemy. Nie znamy moralności, mrzemy jedynie poznać normy moralne obserwowane w różnych zbiorowościach. W każdym przypadku chodzi o to, aby badań nie ograniczać z góry, przez naszą pozorną wiedzę ojej przedmiocie. Charakterystyczna dla Durkheima była praktyka tworzenia definicji i wyodrębniania przedmiotu badań przez odwołanie się do najbardziej zewnętrznych, najłatwiej obserwowalnych oraz intersubiektywnie sprawdzalnych cech rozpatrywanych zjawisk. Rzeczą jest wszystko cokolwiek nie jest moim ja i tym samym nie może zostać poznane od wewnątrz - jest to krytyka psychologizmu w socjologii, który dopuszczał możliwości wyjaśniania zjawisk społecznych za pomocą introspekcyjnego poznania zjawisk psychiki indywidualnej.

•    Durkheim uważał swój postulat za filozoficznie neutralny i pozbawiany związków z jakąkolwiek społeczną ontologią. Definicja faktu społecznego sformułowana przez Durkheima ” Jest faktem społecznym wszelki sposób postępowania, utrwalony lub nie. zdolny do wywierania na jednostkę zewnętrznego przymusu; albo inaczej taki. który jest w danym społeczeństwie powszechny, mający jednak własną egzystencję, niezależną od jego jednostkowych manifestacji."