121318

Inflacja jest największym złodziejem wg M. Tatcher. Do walki z inflacją wykorzystuje się narzędzia ekonomiczne i administracyjne.

Jeżeli inflacja jest popytowa, to walka z nią polega na zmniejszeniu popytu i zwiększeniu podaży.

Polityka pieniężna:

wysokie stopy procentowe

o zachęca do oszczędności

o powoduje wzrost cen kredytu może wywoływać inflację od strony kosztowej /jako przykład podany spór Kołodki i Gronkiewicz-Waltz: rząd vs. NBP/

Inflacje kosztową można hamować silnie konkurencyjnym rynkiem.

Wysokie stopy procentowe - hamują inwestycje więc działają negatywnie na hamowanie inflacji podażowej.

Polityka fiskalna:

polityka podatkowa - program stabilizujący Balcerowicza: o restrykcyjna polityka państwa o wysoka dyscyplina budżetowa o zmniejszenie deficytu

Administracyjne:

-    zamrożenie płac i cen - mają charakter przejściowy.

Polityka cełna

BEZROBOCIE

Stało się problemem makroekonomicznym stosunkowo niedawno - dopiero po wielkim kryzysie lat 29’

-    33' ubiegłego stulecia. Najpotężniejszy jak dotąd (w sensie szkód) kryzys - przyniósł kilkadziesiąt milionów bezrobotnych w krajach wysoko uprzemysłowionych.

Mówiąc o bezrobociu nie mówimy o krajach słabo rozwiniętych - brak statystyk, znacznej części sektorów gospodarczych.

Rozmiary bezrobocia grożą destabilizacją gospodarki i doprowadzić do konfliktów społecznych.

Teoria Keynsowska:

Bezrobocie szkodliwe, bo niewystarczający popyt, niewykorzystane czynniki.

Anglia - lord Beverige - „wyznacznikiem nowoczesnego społeczeństwa jest to, że każdy poszukujący pracy mógł ją dostać".

Po II wojnie światowej był klimat polityki „pełnego zatrudnienia". Aż do lat 70 - kryzys energetyczny. Wedy oprócz stagnacji pojawiło się bezrobocie. Od tego czasu znów jest problem bezrobocia.

Walka z bezrobociem jest o wiele trudniejsza od walki z inflacją. Wększość krajów poradziła sobie z inflacją, a stopa bezrobocia nadal przewyższa stopę inflacji. Wg znawców definicja „pełnego zatrudnienia" jest obecnie przestarzała.

Bezrobocie długotrwale - powyżej roku. świadczy o słabym przeciwdziałaniu.

Nie wielkość bezrobocia jest straszna ale jego struktura Im więcej długotrwałego tym gorzej.

Stopa bezrobocia w OECD:

Poniżej 2%	Islandia
2%-3. 9%	Luksemburg. Norwegia. Holandia. Meksyk. Szwajcaria
4% - 5.9%	Dania. GB. Irlandia, Japonia. Austria. Portugalia. Szwecja, Korea Płd. USA
6% - 7.9%	Australia. Niemcy. Kanada. Nowa Zelandia, Turcja. Węgry
8% - 9.9%	Belgia. Finlandia. Francja. Czechy
10% i wiecej	Grecja. Włochy. Hiszpania. Polska

Bezrobotny:

>    osoba, która nie posiada pracy

>    osoba, która szuka pracy