Rozróżnia się wirniki: -obustronnie podparte (np. wirnik silnika elektrycznego), -jednostronnie przewieszony (np. śruba okrętowa), -dwustronnie przewieszony (np. wirnik z piłą lub szlifierką warsztatową). Podczas obracania się wirnika z prędkością kątową ω nierównoważona masa m_N doznaje oddziaływania fikcyjnej siły bezwładności F_B=m_N ř ω². Moment statyczny masy m_N względem osi wirnika N=m_N ř nazwano niewyważeniem. (rys) r- promień wodzący masy niewyważonej, α -kąt niewyważenia, ē -mimośród środka ciężkości S wirnika, F_B -fikcyjna siła bezwładności działająca na nierównoważoną masę m_N podczas obracania się wirnika dookoła osi O. Rodzaje niewyważeń: Statyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale oś ta jest równoległa do głównej centralnej osi bezwładności wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S=0, kąt γ=0. Momentowe -środek ciężkości S leży na osi wirnika a główna centralna oś bezwładności przecina os wirnika, wówczas Ň_S=0, M_S≠0, kąt γ=0. Quasistatyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale główna centralna oś bezwładności przecina oś wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0, ale M_{S ┴} Ň_S i wektory Ň_1S i Ň_2S oraz Ň_1M i Ň_2M leżą w jednej płaszczyźnie wyznaczonej osią wirnika i główną centralną osią bezwładności. Dynamiczne -Ň śropdek ciężkości wirnika nie leży na osi wirnika a główna centralna os bezwładności jest skośna względem osi wirnika, wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0,. Wyważenie - proces korygowania rozkładu mas wirnika, polegajacy na dodawaniu lub zdjęciu na promieniu korekcji ř_K takiej masy korekcyjnej m_K aby suma niewyważeń Ň i m_K ř_K była równa Ň+m_K ř_K=0. Niewyważenie rzeczywistego wirnika o środku ciężkości S przesuniętym z osi wirnika o mimośród e i głównej centralnej osi bezwładności nachylonej pod kątem γ względem osi wirnika: Ň_S, M_S - wektor główny i moment główny niewyważenia w środku S, Ň_1S, Ň_2S - składowe wektora głownego niewyważenia w dwóch równoległych wzajemnie i prostopadłych do osi wirnika płaszczyznach 1 i 2 (równych) Ň_1M­, Ň_2M - para wektorów niewyważeń o momencie równym momentowi głównemu M_S, Ň₁, Ň₂- wektory niewyważeń w płaszczyznach 1 i 2 równoważne wektorom Ň_S i M_S, tj. przedstawiające sobą niewyważenie rzeczywistego wirnika.

Sposoby wyważania dynamicznego: a) jednopłaszczyznowe, wyznacza się wektor niewyważeń oddzielnie w każdej płaszczyźnie. - unieruchamia się jedną z podpór (np. lewą), - wyznacza się wartość N'₂ i kąt niewyważenia α'₂ w drugiej płaszczyźnie niewyważania bliższej podporze ruchomej P, - umieszcza się w drugiej płaszczyźnie na wyznaczonym kierunku α'₂ masę korekcyjna m'₂ odpowiadającą wyważeniu N'₂, - blokuje się prawą podporę, - przy unieruchomionej podporze lewej wyznacza się wartości N'₁ i kąt niewyważenia α'₁ w płaszczyźnie 1, - mocuje się masę korekcyjną m'₁ w kierunku α'₁, - unieruchamia się obie podpory, - dla zrównoważenia oddziaływania mas m'₁ w płaszczyźnie 2 mocujemy masę dodatkową m_2D adypodyczne względem masy m'₁, - zwiększamy masę m'₁ do m₁ poprzez dodanie masy m₁ - m'₁ antypodycznie położonej względem m_2D. B) dwupłaszczyznowa. Wyznacza się wektory niewyważeń jednocześnie w obu płaszczyznach.

Rozróżnia się wirniki: -obustronnie podparte (np. wirnik silnika elektrycznego), -jednostronnie przewieszony (np. śruba okrętowa), -dwustronnie przewieszony (np. wirnik z piłą lub szlifierką warsztatową). Podczas obracania się wirnika z prędkością kątową ω nierównoważona masa m_N doznaje oddziaływania fikcyjnej siły bezwładności F_B=m_N ř ω². Moment statyczny masy m_N względem osi wirnika N=m_N ř nazwano niewyważeniem. (rys) r- promień wodzący masy niewyważonej, α -kąt niewyważenia, ē -mimośród środka ciężkości S wirnika, F_B -fikcyjna siła bezwładności działająca na nierównoważoną masę m_N podczas obracania się wirnika dookoła osi O. Rodzaje niewyważeń: Statyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale oś ta jest równoległa do głównej centralnej osi bezwładności wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S=0, kąt γ=0. Momentowe -środek ciężkości S leży na osi wirnika a główna centralna oś bezwładności przecina os wirnika, wówczas Ň_S=0, M_S≠0, kąt γ=0. Quasistatyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale główna centralna oś bezwładności przecina oś wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0, ale M_{S ┴} Ň_S i wektory Ň_1S i Ň_2S oraz Ň_1M i Ň_2M leżą w jednej płaszczyźnie wyznaczonej osią wirnika i główną centralną osią bezwładności. Dynamiczne -Ň śropdek ciężkości wirnika nie leży na osi wirnika a główna centralna os bezwładności jest skośna względem osi wirnika, wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0,. Wyważenie - proces korygowania rozkładu mas wirnika, polegajacy na dodawaniu lub zdjęciu na promieniu korekcji ř_K takiej masy korekcyjnej m_K aby suma niewyważeń Ň i m_K ř_K była równa Ň+m_K ř_K=0. Niewyważenie rzeczywistego wirnika o środku ciężkości S przesuniętym z osi wirnika o mimośród e i głównej centralnej osi bezwładności nachylonej pod kątem γ względem osi wirnika: Ň_S, M_S - wektor główny i moment główny niewyważenia w środku S, Ň_1S, Ň_2S - składowe wektora głownego niewyważenia w dwóch równoległych wzajemnie i prostopadłych do osi wirnika płaszczyznach 1 i 2 (równych) Ň_1M­, Ň_2M - para wektorów niewyważeń o momencie równym momentowi głównemu M_S, Ň₁, Ň₂- wektory niewyważeń w płaszczyznach 1 i 2 równoważne wektorom Ň_S i M_S, tj. przedstawiające sobą niewyważenie rzeczywistego wirnika.

Sposoby wyważania dynamicznego: a) jednopłaszczyznowe, wyznacza się wektor niewyważeń oddzielnie w każdej płaszczyźnie. - unieruchamia się jedną z podpór (np. lewą), - wyznacza się wartość N'₂ i kąt niewyważenia α'₂ w drugiej płaszczyźnie niewyważania bliższej podporze ruchomej P, - umieszcza się w drugiej płaszczyźnie na wyznaczonym kierunku α'₂ masę korekcyjna m'₂ odpowiadającą wyważeniu N'₂, - blokuje się prawą podporę, - przy unieruchomionej podporze lewej wyznacza się wartości N'₁ i kąt niewyważenia α'₁ w płaszczyźnie 1, - mocuje się masę korekcyjną m'₁ w kierunku α'₁, - unieruchamia się obie podpory, - dla zrównoważenia oddziaływania mas m'₁ w płaszczyźnie 2 mocujemy masę dodatkową m_2D adypodyczne względem masy m'₁, - zwiększamy masę m'₁ do m₁ poprzez dodanie masy m₁ - m'₁ antypodycznie położonej względem m_2D. B) dwupłaszczyznowa. Wyznacza się wektory niewyważeń jednocześnie w obu płaszczyznach.

Rozróżnia się wirniki: -obustronnie podparte (np. wirnik silnika elektrycznego), -jednostronnie przewieszony (np. śruba okrętowa), -dwustronnie przewieszony (np. wirnik z piłą lub szlifierką warsztatową). Podczas obracania się wirnika z prędkością kątową ω nierównoważona masa m_N doznaje oddziaływania fikcyjnej siły bezwładności F_B=m_N ř ω². Moment statyczny masy m_N względem osi wirnika N=m_N ř nazwano niewyważeniem. (rys) r- promień wodzący masy niewyważonej, α -kąt niewyważenia, ē -mimośród środka ciężkości S wirnika, F_B -fikcyjna siła bezwładności działająca na nierównoważoną masę m_N podczas obracania się wirnika dookoła osi O. Rodzaje niewyważeń: Statyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale oś ta jest równoległa do głównej centralnej osi bezwładności wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S=0, kąt γ=0. Momentowe -środek ciężkości S leży na osi wirnika a główna centralna oś bezwładności przecina os wirnika, wówczas Ň_S=0, M_S≠0, kąt γ=0. Quasistatyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale główna centralna oś bezwładności przecina oś wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0, ale M_{S ┴} Ň_S i wektory Ň_1S i Ň_2S oraz Ň_1M i Ň_2M leżą w jednej płaszczyźnie wyznaczonej osią wirnika i główną centralną osią bezwładności. Dynamiczne -Ň śropdek ciężkości wirnika nie leży na osi wirnika a główna centralna os bezwładności jest skośna względem osi wirnika, wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0,. Wyważenie - proces korygowania rozkładu mas wirnika, polegajacy na dodawaniu lub zdjęciu na promieniu korekcji ř_K takiej masy korekcyjnej m_K aby suma niewyważeń Ň i m_K ř_K była równa Ň+m_K ř_K=0. Niewyważenie rzeczywistego wirnika o środku ciężkości S przesuniętym z osi wirnika o mimośród e i głównej centralnej osi bezwładności nachylonej pod kątem γ względem osi wirnika: Ň_S, M_S - wektor główny i moment główny niewyważenia w środku S, Ň_1S, Ň_2S - składowe wektora głownego niewyważenia w dwóch równoległych wzajemnie i prostopadłych do osi wirnika płaszczyznach 1 i 2 (równych) Ň_1M­, Ň_2M - para wektorów niewyważeń o momencie równym momentowi głównemu M_S, Ň₁, Ň₂- wektory niewyważeń w płaszczyznach 1 i 2 równoważne wektorom Ň_S i M_S, tj. przedstawiające sobą niewyważenie rzeczywistego wirnika.

Sposoby wyważania dynamicznego: a) jednopłaszczyznowe, wyznacza się wektor niewyważeń oddzielnie w każdej płaszczyźnie. - unieruchamia się jedną z podpór (np. lewą), - wyznacza się wartość N'₂ i kąt niewyważenia α'₂ w drugiej płaszczyźnie niewyważania bliższej podporze ruchomej P, - umieszcza się w drugiej płaszczyźnie na wyznaczonym kierunku α'₂ masę korekcyjna m'₂ odpowiadającą wyważeniu N'₂, - blokuje się prawą podporę, - przy unieruchomionej podporze lewej wyznacza się wartości N'₁ i kąt niewyważenia α'₁ w płaszczyźnie 1, - mocuje się masę korekcyjną m'₁ w kierunku α'₁, - unieruchamia się obie podpory, - dla zrównoważenia oddziaływania mas m'₁ w płaszczyźnie 2 mocujemy masę dodatkową m_2D adypodyczne względem masy m'₁, - zwiększamy masę m'₁ do m₁ poprzez dodanie masy m₁ - m'₁ antypodycznie położonej względem m_2D. B) dwupłaszczyznowa. Wyznacza się wektory niewyważeń jednocześnie w obu płaszczyznach.

Rozróżnia się wirniki: -obustronnie podparte (np. wirnik silnika elektrycznego), -jednostronnie przewieszony (np. śruba okrętowa), -dwustronnie przewieszony (np. wirnik z piłą lub szlifierką warsztatową). Podczas obracania się wirnika z prędkością kątową ω nierównoważona masa m_N doznaje oddziaływania fikcyjnej siły bezwładności F_B=m_N ř ω². Moment statyczny masy m_N względem osi wirnika N=m_N ř nazwano niewyważeniem. (rys) r- promień wodzący masy niewyważonej, α -kąt niewyważenia, ē -mimośród środka ciężkości S wirnika, F_B -fikcyjna siła bezwładności działająca na nierównoważoną masę m_N podczas obracania się wirnika dookoła osi O. Rodzaje niewyważeń: Statyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale oś ta jest równoległa do głównej centralnej osi bezwładności wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S=0, kąt γ=0. Momentowe -środek ciężkości S leży na osi wirnika a główna centralna oś bezwładności przecina os wirnika, wówczas Ň_S=0, M_S≠0, kąt γ=0. Quasistatyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale główna centralna oś bezwładności przecina oś wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0, ale M_{S ┴} Ň_S i wektory Ň_1S i Ň_2S oraz Ň_1M i Ň_2M leżą w jednej płaszczyźnie wyznaczonej osią wirnika i główną centralną osią bezwładności. Dynamiczne -Ň śropdek ciężkości wirnika nie leży na osi wirnika a główna centralna os bezwładności jest skośna względem osi wirnika, wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0,. Wyważenie - proces korygowania rozkładu mas wirnika, polegajacy na dodawaniu lub zdjęciu na promieniu korekcji ř_K takiej masy korekcyjnej m_K aby suma niewyważeń Ň i m_K ř_K była równa Ň+m_K ř_K=0. Niewyważenie rzeczywistego wirnika o środku ciężkości S przesuniętym z osi wirnika o mimośród e i głównej centralnej osi bezwładności nachylonej pod kątem γ względem osi wirnika: Ň_S, M_S - wektor główny i moment główny niewyważenia w środku S, Ň_1S, Ň_2S - składowe wektora głownego niewyważenia w dwóch równoległych wzajemnie i prostopadłych do osi wirnika płaszczyznach 1 i 2 (równych) Ň_1M­, Ň_2M - para wektorów niewyważeń o momencie równym momentowi głównemu M_S, Ň₁, Ň₂- wektory niewyważeń w płaszczyznach 1 i 2 równoważne wektorom Ň_S i M_S, tj. przedstawiające sobą niewyważenie rzeczywistego wirnika.

Sposoby wyważania dynamicznego: a) jednopłaszczyznowe, wyznacza się wektor niewyważeń oddzielnie w każdej płaszczyźnie. - unieruchamia się jedną z podpór (np. lewą), - wyznacza się wartość N'₂ i kąt niewyważenia α'₂ w drugiej płaszczyźnie niewyważania bliższej podporze ruchomej P, - umieszcza się w drugiej płaszczyźnie na wyznaczonym kierunku α'₂ masę korekcyjna m'₂ odpowiadającą wyważeniu N'₂, - blokuje się prawą podporę, - przy unieruchomionej podporze lewej wyznacza się wartości N'₁ i kąt niewyważenia α'₁ w płaszczyźnie 1, - mocuje się masę korekcyjną m'₁ w kierunku α'₁, - unieruchamia się obie podpory, - dla zrównoważenia oddziaływania mas m'₁ w płaszczyźnie 2 mocujemy masę dodatkową m_2D adypodyczne względem masy m'₁, - zwiększamy masę m'₁ do m₁ poprzez dodanie masy m₁ - m'₁ antypodycznie położonej względem m_2D. B) dwupłaszczyznowa. Wyznacza się wektory niewyważeń jednocześnie w obu płaszczyznach.

Rozróżnia się wirniki: -obustronnie podparte (np. wirnik silnika elektrycznego), -jednostronnie przewieszony (np. śruba okrętowa), -dwustronnie przewieszony (np. wirnik z piłą lub szlifierką warsztatową). Podczas obracania się wirnika z prędkością kątową ω nierównoważona masa m_N doznaje oddziaływania fikcyjnej siły bezwładności F_B=m_N ř ω². Moment statyczny masy m_N względem osi wirnika N=m_N ř nazwano niewyważeniem. (rys) r- promień wodzący masy niewyważonej, α -kąt niewyważenia, ē -mimośród środka ciężkości S wirnika, F_B -fikcyjna siła bezwładności działająca na nierównoważoną masę m_N podczas obracania się wirnika dookoła osi O. Rodzaje niewyważeń: Statyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale oś ta jest równoległa do głównej centralnej osi bezwładności wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S=0, kąt γ=0. Momentowe -środek ciężkości S leży na osi wirnika a główna centralna oś bezwładności przecina os wirnika, wówczas Ň_S=0, M_S≠0, kąt γ=0. Quasistatyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale główna centralna oś bezwładności przecina oś wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0, ale M_{S ┴} Ň_S i wektory Ň_1S i Ň_2S oraz Ň_1M i Ň_2M leżą w jednej płaszczyźnie wyznaczonej osią wirnika i główną centralną osią bezwładności. Dynamiczne -Ň śropdek ciężkości wirnika nie leży na osi wirnika a główna centralna os bezwładności jest skośna względem osi wirnika, wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0,. Wyważenie - proces korygowania rozkładu mas wirnika, polegajacy na dodawaniu lub zdjęciu na promieniu korekcji ř_K takiej masy korekcyjnej m_K aby suma niewyważeń Ň i m_K ř_K była równa Ň+m_K ř_K=0. Niewyważenie rzeczywistego wirnika o środku ciężkości S przesuniętym z osi wirnika o mimośród e i głównej centralnej osi bezwładności nachylonej pod kątem γ względem osi wirnika: Ň_S, M_S - wektor główny i moment główny niewyważenia w środku S, Ň_1S, Ň_2S - składowe wektora głownego niewyważenia w dwóch równoległych wzajemnie i prostopadłych do osi wirnika płaszczyznach 1 i 2 (równych) Ň_1M­, Ň_2M - para wektorów niewyważeń o momencie równym momentowi głównemu M_S, Ň₁, Ň₂- wektory niewyważeń w płaszczyznach 1 i 2 równoważne wektorom Ň_S i M_S, tj. przedstawiające sobą niewyważenie rzeczywistego wirnika.

Sposoby wyważania dynamicznego: a) jednopłaszczyznowe, wyznacza się wektor niewyważeń oddzielnie w każdej płaszczyźnie. - unieruchamia się jedną z podpór (np. lewą), - wyznacza się wartość N'₂ i kąt niewyważenia α'₂ w drugiej płaszczyźnie niewyważania bliższej podporze ruchomej P, - umieszcza się w drugiej płaszczyźnie na wyznaczonym kierunku α'₂ masę korekcyjna m'₂ odpowiadającą wyważeniu N'₂, - blokuje się prawą podporę, - przy unieruchomionej podporze lewej wyznacza się wartości N'₁ i kąt niewyważenia α'₁ w płaszczyźnie 1, - mocuje się masę korekcyjną m'₁ w kierunku α'₁, - unieruchamia się obie podpory, - dla zrównoważenia oddziaływania mas m'₁ w płaszczyźnie 2 mocujemy masę dodatkową m_2D adypodyczne względem masy m'₁, - zwiększamy masę m'₁ do m₁ poprzez dodanie masy m₁ - m'₁ antypodycznie położonej względem m_2D. B) dwupłaszczyznowa. Wyznacza się wektory niewyważeń jednocześnie w obu płaszczyznach.

Rozróżnia się wirniki: -obustronnie podparte (np. wirnik silnika elektrycznego), -jednostronnie przewieszony (np. śruba okrętowa), -dwustronnie przewieszony (np. wirnik z piłą lub szlifierką warsztatową). Podczas obracania się wirnika z prędkością kątową ω nierównoważona masa m_N doznaje oddziaływania fikcyjnej siły bezwładności F_B=m_N ř ω². Moment statyczny masy m_N względem osi wirnika N=m_N ř nazwano niewyważeniem. (rys) r- promień wodzący masy niewyważonej, α -kąt niewyważenia, ē -mimośród środka ciężkości S wirnika, F_B -fikcyjna siła bezwładności działająca na nierównoważoną masę m_N podczas obracania się wirnika dookoła osi O. Rodzaje niewyważeń: Statyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale oś ta jest równoległa do głównej centralnej osi bezwładności wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S=0, kąt γ=0. Momentowe -środek ciężkości S leży na osi wirnika a główna centralna oś bezwładności przecina os wirnika, wówczas Ň_S=0, M_S≠0, kąt γ=0. Quasistatyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale główna centralna oś bezwładności przecina oś wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0, ale M_{S ┴} Ň_S i wektory Ň_1S i Ň_2S oraz Ň_1M i Ň_2M leżą w jednej płaszczyźnie wyznaczonej osią wirnika i główną centralną osią bezwładności. Dynamiczne -Ň śropdek ciężkości wirnika nie leży na osi wirnika a główna centralna os bezwładności jest skośna względem osi wirnika, wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0,. Wyważenie - proces korygowania rozkładu mas wirnika, polegajacy na dodawaniu lub zdjęciu na promieniu korekcji ř_K takiej masy korekcyjnej m_K aby suma niewyważeń Ň i m_K ř_K była równa Ň+m_K ř_K=0. Niewyważenie rzeczywistego wirnika o środku ciężkości S przesuniętym z osi wirnika o mimośród e i głównej centralnej osi bezwładności nachylonej pod kątem γ względem osi wirnika: Ň_S, M_S - wektor główny i moment główny niewyważenia w środku S, Ň_1S, Ň_2S - składowe wektora głownego niewyważenia w dwóch równoległych wzajemnie i prostopadłych do osi wirnika płaszczyznach 1 i 2 (równych) Ň_1M­, Ň_2M - para wektorów niewyważeń o momencie równym momentowi głównemu M_S, Ň₁, Ň₂- wektory niewyważeń w płaszczyznach 1 i 2 równoważne wektorom Ň_S i M_S, tj. przedstawiające sobą niewyważenie rzeczywistego wirnika.

Sposoby wyważania dynamicznego: a) jednopłaszczyznowe, wyznacza się wektor niewyważeń oddzielnie w każdej płaszczyźnie. - unieruchamia się jedną z podpór (np. lewą), - wyznacza się wartość N'₂ i kąt niewyważenia α'₂ w drugiej płaszczyźnie niewyważania bliższej podporze ruchomej P, - umieszcza się w drugiej płaszczyźnie na wyznaczonym kierunku α'₂ masę korekcyjna m'₂ odpowiadającą wyważeniu N'₂, - blokuje się prawą podporę, - przy unieruchomionej podporze lewej wyznacza się wartości N'₁ i kąt niewyważenia α'₁ w płaszczyźnie 1, - mocuje się masę korekcyjną m'₁ w kierunku α'₁, - unieruchamia się obie podpory, - dla zrównoważenia oddziaływania mas m'₁ w płaszczyźnie 2 mocujemy masę dodatkową m_2D adypodyczne względem masy m'₁, - zwiększamy masę m'₁ do m₁ poprzez dodanie masy m₁ - m'₁ antypodycznie położonej względem m_2D. B) dwupłaszczyznowa. Wyznacza się wektory niewyważeń jednocześnie w obu płaszczyznach.

Rozróżnia się wirniki: -obustronnie podparte (np. wirnik silnika elektrycznego), -jednostronnie przewieszony (np. śruba okrętowa), -dwustronnie przewieszony (np. wirnik z piłą lub szlifierką warsztatową). Podczas obracania się wirnika z prędkością kątową ω nierównoważona masa m_N doznaje oddziaływania fikcyjnej siły bezwładności F_B=m_N ř ω². Moment statyczny masy m_N względem osi wirnika N=m_N ř nazwano niewyważeniem. (rys) r- promień wodzący masy niewyważonej, α -kąt niewyważenia, ē -mimośród środka ciężkości S wirnika, F_B -fikcyjna siła bezwładności działająca na nierównoważoną masę m_N podczas obracania się wirnika dookoła osi O. Rodzaje niewyważeń: Statyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale oś ta jest równoległa do głównej centralnej osi bezwładności wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S=0, kąt γ=0. Momentowe -środek ciężkości S leży na osi wirnika a główna centralna oś bezwładności przecina os wirnika, wówczas Ň_S=0, M_S≠0, kąt γ=0. Quasistatyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale główna centralna oś bezwładności przecina oś wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0, ale M_{S ┴} Ň_S i wektory Ň_1S i Ň_2S oraz Ň_1M i Ň_2M leżą w jednej płaszczyźnie wyznaczonej osią wirnika i główną centralną osią bezwładności. Dynamiczne -Ň śropdek ciężkości wirnika nie leży na osi wirnika a główna centralna os bezwładności jest skośna względem osi wirnika, wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0,. Wyważenie - proces korygowania rozkładu mas wirnika, polegajacy na dodawaniu lub zdjęciu na promieniu korekcji ř_K takiej masy korekcyjnej m_K aby suma niewyważeń Ň i m_K ř_K była równa Ň+m_K ř_K=0. Niewyważenie rzeczywistego wirnika o środku ciężkości S przesuniętym z osi wirnika o mimośród e i głównej centralnej osi bezwładności nachylonej pod kątem γ względem osi wirnika: Ň_S, M_S - wektor główny i moment główny niewyważenia w środku S, Ň_1S, Ň_2S - składowe wektora głownego niewyważenia w dwóch równoległych wzajemnie i prostopadłych do osi wirnika płaszczyznach 1 i 2 (równych) Ň_1M­, Ň_2M - para wektorów niewyważeń o momencie równym momentowi głównemu M_S, Ň₁, Ň₂- wektory niewyważeń w płaszczyznach 1 i 2 równoważne wektorom Ň_S i M_S, tj. przedstawiające sobą niewyważenie rzeczywistego wirnika.

Sposoby wyważania dynamicznego: a) jednopłaszczyznowe, wyznacza się wektor niewyważeń oddzielnie w każdej płaszczyźnie. - unieruchamia się jedną z podpór (np. lewą), - wyznacza się wartość N'₂ i kąt niewyważenia α'₂ w drugiej płaszczyźnie niewyważania bliższej podporze ruchomej P, - umieszcza się w drugiej płaszczyźnie na wyznaczonym kierunku α'₂ masę korekcyjna m'₂ odpowiadającą wyważeniu N'₂, - blokuje się prawą podporę, - przy unieruchomionej podporze lewej wyznacza się wartości N'₁ i kąt niewyważenia α'₁ w płaszczyźnie 1, - mocuje się masę korekcyjną m'₁ w kierunku α'₁, - unieruchamia się obie podpory, - dla zrównoważenia oddziaływania mas m'₁ w płaszczyźnie 2 mocujemy masę dodatkową m_2D adypodyczne względem masy m'₁, - zwiększamy masę m'₁ do m₁ poprzez dodanie masy m₁ - m'₁ antypodycznie położonej względem m_2D. B) dwupłaszczyznowa. Wyznacza się wektory niewyważeń jednocześnie w obu płaszczyznach.

Rozróżnia się wirniki: -obustronnie podparte (np. wirnik silnika elektrycznego), -jednostronnie przewieszony (np. śruba okrętowa), -dwustronnie przewieszony (np. wirnik z piłą lub szlifierką warsztatową). Podczas obracania się wirnika z prędkością kątową ω nierównoważona masa m_N doznaje oddziaływania fikcyjnej siły bezwładności F_B=m_N ř ω². Moment statyczny masy m_N względem osi wirnika N=m_N ř nazwano niewyważeniem. (rys) r- promień wodzący masy niewyważonej, α -kąt niewyważenia, ē -mimośród środka ciężkości S wirnika, F_B -fikcyjna siła bezwładności działająca na nierównoważoną masę m_N podczas obracania się wirnika dookoła osi O. Rodzaje niewyważeń: Statyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale oś ta jest równoległa do głównej centralnej osi bezwładności wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S=0, kąt γ=0. Momentowe -środek ciężkości S leży na osi wirnika a główna centralna oś bezwładności przecina os wirnika, wówczas Ň_S=0, M_S≠0, kąt γ=0. Quasistatyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale główna centralna oś bezwładności przecina oś wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0, ale M_{S ┴} Ň_S i wektory Ň_1S i Ň_2S oraz Ň_1M i Ň_2M leżą w jednej płaszczyźnie wyznaczonej osią wirnika i główną centralną osią bezwładności. Dynamiczne -Ň śropdek ciężkości wirnika nie leży na osi wirnika a główna centralna os bezwładności jest skośna względem osi wirnika, wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0,. Wyważenie - proces korygowania rozkładu mas wirnika, polegajacy na dodawaniu lub zdjęciu na promieniu korekcji ř_K takiej masy korekcyjnej m_K aby suma niewyważeń Ň i m_K ř_K była równa Ň+m_K ř_K=0. Niewyważenie rzeczywistego wirnika o środku ciężkości S przesuniętym z osi wirnika o mimośród e i głównej centralnej osi bezwładności nachylonej pod kątem γ względem osi wirnika: Ň_S, M_S - wektor główny i moment główny niewyważenia w środku S, Ň_1S, Ň_2S - składowe wektora głownego niewyważenia w dwóch równoległych wzajemnie i prostopadłych do osi wirnika płaszczyznach 1 i 2 (równych) Ň_1M­, Ň_2M - para wektorów niewyważeń o momencie równym momentowi głównemu M_S, Ň₁, Ň₂- wektory niewyważeń w płaszczyznach 1 i 2 równoważne wektorom Ň_S i M_S, tj. przedstawiające sobą niewyważenie rzeczywistego wirnika.

Sposoby wyważania dynamicznego: a) jednopłaszczyznowe, wyznacza się wektor niewyważeń oddzielnie w każdej płaszczyźnie. - unieruchamia się jedną z podpór (np. lewą), - wyznacza się wartość N'₂ i kąt niewyważenia α'₂ w drugiej płaszczyźnie niewyważania bliższej podporze ruchomej P, - umieszcza się w drugiej płaszczyźnie na wyznaczonym kierunku α'₂ masę korekcyjna m'₂ odpowiadającą wyważeniu N'₂, - blokuje się prawą podporę, - przy unieruchomionej podporze lewej wyznacza się wartości N'₁ i kąt niewyważenia α'₁ w płaszczyźnie 1, - mocuje się masę korekcyjną m'₁ w kierunku α'₁, - unieruchamia się obie podpory, - dla zrównoważenia oddziaływania mas m'₁ w płaszczyźnie 2 mocujemy masę dodatkową m_2D adypodyczne względem masy m'₁, - zwiększamy masę m'₁ do m₁ poprzez dodanie masy m₁ - m'₁ antypodycznie położonej względem m_2D. B) dwupłaszczyznowa. Wyznacza się wektory niewyważeń jednocześnie w obu płaszczyznach.

Rozróżnia się wirniki: -obustronnie podparte (np. wirnik silnika elektrycznego), -jednostronnie przewieszony (np. śruba okrętowa), -dwustronnie przewieszony (np. wirnik z piłą lub szlifierką warsztatową). Podczas obracania się wirnika z prędkością kątową ω nierównoważona masa m_N doznaje oddziaływania fikcyjnej siły bezwładności F_B=m_N ř ω². Moment statyczny masy m_N względem osi wirnika N=m_N ř nazwano niewyważeniem. (rys) r- promień wodzący masy niewyważonej, α -kąt niewyważenia, ē -mimośród środka ciężkości S wirnika, F_B -fikcyjna siła bezwładności działająca na nierównoważoną masę m_N podczas obracania się wirnika dookoła osi O. Rodzaje niewyważeń: Statyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale oś ta jest równoległa do głównej centralnej osi bezwładności wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S=0, kąt γ=0. Momentowe -środek ciężkości S leży na osi wirnika a główna centralna oś bezwładności przecina os wirnika, wówczas Ň_S=0, M_S≠0, kąt γ=0. Quasistatyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale główna centralna oś bezwładności przecina oś wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0, ale M_{S ┴} Ň_S i wektory Ň_1S i Ň_2S oraz Ň_1M i Ň_2M leżą w jednej płaszczyźnie wyznaczonej osią wirnika i główną centralną osią bezwładności. Dynamiczne -Ň śropdek ciężkości wirnika nie leży na osi wirnika a główna centralna os bezwładności jest skośna względem osi wirnika, wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0,. Wyważenie - proces korygowania rozkładu mas wirnika, polegajacy na dodawaniu lub zdjęciu na promieniu korekcji ř_K takiej masy korekcyjnej m_K aby suma niewyważeń Ň i m_K ř_K była równa Ň+m_K ř_K=0. Niewyważenie rzeczywistego wirnika o środku ciężkości S przesuniętym z osi wirnika o mimośród e i głównej centralnej osi bezwładności nachylonej pod kątem γ względem osi wirnika: Ň_S, M_S - wektor główny i moment główny niewyważenia w środku S, Ň_1S, Ň_2S - składowe wektora głownego niewyważenia w dwóch równoległych wzajemnie i prostopadłych do osi wirnika płaszczyznach 1 i 2 (równych) Ň_1M­, Ň_2M - para wektorów niewyważeń o momencie równym momentowi głównemu M_S, Ň₁, Ň₂- wektory niewyważeń w płaszczyznach 1 i 2 równoważne wektorom Ň_S i M_S, tj. przedstawiające sobą niewyważenie rzeczywistego wirnika.

Sposoby wyważania dynamicznego: a) jednopłaszczyznowe, wyznacza się wektor niewyważeń oddzielnie w każdej płaszczyźnie. - unieruchamia się jedną z podpór (np. lewą), - wyznacza się wartość N'₂ i kąt niewyważenia α'₂ w drugiej płaszczyźnie niewyważania bliższej podporze ruchomej P, - umieszcza się w drugiej płaszczyźnie na wyznaczonym kierunku α'₂ masę korekcyjna m'₂ odpowiadającą wyważeniu N'₂, - blokuje się prawą podporę, - przy unieruchomionej podporze lewej wyznacza się wartości N'₁ i kąt niewyważenia α'₁ w płaszczyźnie 1, - mocuje się masę korekcyjną m'₁ w kierunku α'₁, - unieruchamia się obie podpory, - dla zrównoważenia oddziaływania mas m'₁ w płaszczyźnie 2 mocujemy masę dodatkową m_2D adypodyczne względem masy m'₁, - zwiększamy masę m'₁ do m₁ poprzez dodanie masy m₁ - m'₁ antypodycznie położonej względem m_2D. B) dwupłaszczyznowa. Wyznacza się wektory niewyważeń jednocześnie w obu płaszczyznach.

Rozróżnia się wirniki: -obustronnie podparte (np. wirnik silnika elektrycznego), -jednostronnie przewieszony (np. śruba okrętowa), -dwustronnie przewieszony (np. wirnik z piłą lub szlifierką warsztatową). Podczas obracania się wirnika z prędkością kątową ω nierównoważona masa m_N doznaje oddziaływania fikcyjnej siły bezwładności F_B=m_N ř ω². Moment statyczny masy m_N względem osi wirnika N=m_N ř nazwano niewyważeniem. (rys) r- promień wodzący masy niewyważonej, α -kąt niewyważenia, ē -mimośród środka ciężkości S wirnika, F_B -fikcyjna siła bezwładności działająca na nierównoważoną masę m_N podczas obracania się wirnika dookoła osi O. Rodzaje niewyważeń: Statyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale oś ta jest równoległa do głównej centralnej osi bezwładności wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S=0, kąt γ=0. Momentowe -środek ciężkości S leży na osi wirnika a główna centralna oś bezwładności przecina os wirnika, wówczas Ň_S=0, M_S≠0, kąt γ=0. Quasistatyczne -środek ciężkości S nie leży na osi wirnika, ale główna centralna oś bezwładności przecina oś wirnika wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0, ale M_{S ┴} Ň_S i wektory Ň_1S i Ň_2S oraz Ň_1M i Ň_2M leżą w jednej płaszczyźnie wyznaczonej osią wirnika i główną centralną osią bezwładności. Dynamiczne -Ň śropdek ciężkości wirnika nie leży na osi wirnika a główna centralna os bezwładności jest skośna względem osi wirnika, wówczas Ň_S≠0, M_S≠0, kąt γ≠0,. Wyważenie - proces korygowania rozkładu mas wirnika, polegajacy na dodawaniu lub zdjęciu na promieniu korekcji ř_K takiej masy korekcyjnej m_K aby suma niewyważeń Ň i m_K ř_K była równa Ň+m_K ř_K=0. Niewyważenie rzeczywistego wirnika o środku ciężkości S przesuniętym z osi wirnika o mimośród e i głównej centralnej osi bezwładności nachylonej pod kątem γ względem osi wirnika: Ň_S, M_S - wektor główny i moment główny niewyważenia w środku S, Ň_1S, Ň_2S - składowe wektora głownego niewyważenia w dwóch równoległych wzajemnie i prostopadłych do osi wirnika płaszczyznach 1 i 2 (równych) Ň_1M­, Ň_2M - para wektorów niewyważeń o momencie równym momentowi głównemu M_S, Ň₁, Ň₂- wektory niewyważeń w płaszczyznach 1 i 2 równoważne wektorom Ň_S i M_S, tj. przedstawiające sobą niewyważenie rzeczywistego wirnika.

Sposoby wyważania dynamicznego: a) jednopłaszczyznowe, wyznacza się wektor niewyważeń oddzielnie w każdej płaszczyźnie. - unieruchamia się jedną z podpór (np. lewą), - wyznacza się wartość N'₂ i kąt niewyważenia α'₂ w drugiej płaszczyźnie niewyważania bliższej podporze ruchomej P, - umieszcza się w drugiej płaszczyźnie na wyznaczonym kierunku α'₂ masę korekcyjna m'₂ odpowiadającą wyważeniu N'₂, - blokuje się prawą podporę, - przy unieruchomionej podporze lewej wyznacza się wartości N'₁ i kąt niewyważenia α'₁ w płaszczyźnie 1, - mocuje się masę korekcyjną m'₁ w kierunku α'₁, - unieruchamia się obie podpory, - dla zrównoważenia oddziaływania mas m'₁ w płaszczyźnie 2 mocujemy masę dodatkową m_2D adypodyczne względem masy m'₁, - zwiększamy masę m'₁ do m₁ poprzez dodanie masy m₁ - m'₁ antypodycznie położonej względem m_2D. B) dwupłaszczyznowa. Wyznacza się wektory niewyważeń jednocześnie w obu płaszczyznach.

---