Audiogram
Klasyfikacja USZKODZEŃ NARZĄDU SŁUCHU

Narząd słuchu podobnie jak inne narządy organizmu, może ulec uszkodzeniu na skutek różnych czynników wewnętrznych i zewnętrznych. Należą do nich czynniki genetyczne, wrodzone, choroby i urazy. Również wraz z wiekiem narząd słuchu ulega stopniowemu pogorszeniu i osoby w wieku podeszłym gorzej słyszą.

Poniższa tabela prezentuje określenia uszkodzenia słuchu zalecane przez Międzynarodowe Biuro Audiofonologii (BIAP)

Ubytek słuchu w decybelach	Uszkodzenie słuchu w stopniu
pow. 20 dB do 40 dB	lekkim
pow. 40 dB do 70 dB	umiarkowanym
pow. 70 dB do 90 dB	znacznym
pow. 90 dB	głębokim

Klasyfikacji do poszczególnych grup dokonuje się mierząc ubytek słuchu w decybelach, osobno dla każdego ucha, dla częstotliwości 500, 1000 i 2000 Hz, przy czym brak reakcji traktuje się jako 120 dB ubytku. Otrzymane wartości ubytków dodaje się i dzieli przez 3. Jeśli różnica ubytku słuchu w decybelach pomiędzy 500 i 200 Hz przekracza 90, dodaje się również ubytek dla 4000 Hz i wynik dzieli się przez 4. Jeżeli ubytek słuchu dla 4000 jest mniejszy niż dla 2000 Hz, do obliczeń bierze się ubytek dla 4000 Hz zamiast dla 2000 Hz.

Do klasyfikacji bierze się mniejszą z otrzymanych liczb, tzn. wynik otrzymany dla lepszego ucha (nie średni).
Za normę uznaje się wynik do 20 dB.

Głuchotę definiuje się jako całkowite zniesienie czynności narządu słuchu lub głębokie ich uszkodzenie, które pomimo korekcji przy pomocy aparatów słuchowych utrudnia, ogranicza lub uniemożliwia orientację w otoczeniu i porozumiewaniu się z osobami słyszącymi.
Głuchotą określamy dwa ostatnie rodzaje uszkodzenia narządu słuchu wymienione w klasyfikacji BIAP

.Niedosłuch definiuje się jako uszkodzenie słuchu, które można skorygować przy pomocy aparatu słuchowego, nie powodujące większych trudności i ograniczeń w orientacji w otoczeniu i porozumiewaniu się z osobami słyszącymi. Są to osoby z lekkim i umiarkowanym uszkodzeniem słuchu.
Międzynarodowa Klasyfikacja Uszkodzeń, Niepełnosprawności i Upośledzeń Œwiatowej Organizacji Zdrowia wprowadza drugą klasyfikację przyjmującą jako kryterium podziału zdolności rozróżniania i rozumienia dźwięków składających się na mowę ustną.
Obniżenie zdolności rozróżniania i rozumienia dźwięków mowy może dotyczyć również tylko jednego ucha, mówimy wówczas o jednostronnym uszkodzeniu słuchu.

Audiogram wykonuje się mierząc ubytek słuchu dla generowanych częstotliwości z zakresu 125 - 10000 HZ (odpowiednio: 125, 500, 1000, 2000, 3000, 4000, 6000, 8000, 10000 Hz). Przyjmuje się, że głuchotę oznacza ubytek na poziomie 120 dB.

Audiolog robiąc badanie generuje z urządzenia dźwięki odpowiadające w.w. częstotliwościom, dla każdej częstotliwości generowany jest dzwięk o określonej mocy (w przedziale co 10 dB). Gdy osoba badana zareaguje na generowany dźwięk, ustala się jego najmniejszą słyszaną wartość w dB - nazywaną progiem słyszenia dźwięku. Dla każdej częstotliwości ustala się progi słyszalności odpowiednich dźwięków.

Na tym przykładowym audiogramie mamy zaznaczone przykładowe progi słyszalności.
Wynoszą one odpowiednio:
125 Hz - 20 dB 500 Hz - 30 dB
1000 Hz - 40 Db itd.

Żeby wyliczyć ubytek słuchu w danym uchu, bierzemy pod uwagę wartości z trzech progów:
500 Hz1000 Hz 2000 HzW tym przypadku są to wartości odpowiednio 40, 40 i 70 dB.
Zatem dodajemy do siebie wartości z tych progów i dzielimy przez 3
40 + 40 + 70 = 150 / 3 = 50 dB
Ubytek słuchu przedstawiony na tym audiogramie wynosi więc 50 db.

2

---