Nowatorstwo poezji Norwida.
Nowatorstwo i - dodajmy- orginalnoœć tej poezji uderza w każdym z wierszy. Ta poezja jest inna , dziwna , chropowata - nawet na tle romantycznym. Mimo to, ma jakiœ specyficzny urok, piękno słów, znaczenie każdego wersu, siłę metafory, Na czym polega ? Spródujmy zastawić kilka cech poezji Norwida:
-Norwid bardzo dba o wartoœć słowa - nie ma w tej poezji słów zbędnych ,wielosłowia czyli licznych okreœlników. Przeciwnie, jedno słowo nieraz niesie wiele znaczeń.
-Metafora - mnogoœć skrótów myœlowych. Norwid "zagęszcza" znaczenia, uwielbienia zwrotu dwu- i wieloznaczne, poszukuje przenoœni jak najbardziej treœciwych.
-Neologizmy i własne znaczenia słów. Gdy nie wystarcza znaczeń i słów już istniejących , poeta tworzy nowe . Przypomnijmy słowo dokąd (zarazem dokąd i po co ?). Taki zabieg jest charakterystyczny dla poezji Norwida.
-Teoria przemilczeń i nie dopowiedzeń . Poeta odkrył i wykorzystał fakt ,że przemilczenie , pusty wers, wielokropek- także mówią i mówią wiele. Stosuje "wymowne milczenie", sugestię, ukrywane zdania. Przykładem może być liryk "Jak...".
-Poezja bogata w liczne scenki , udramatyzowane sytuacje, które poeta relacjonuje i które staja się przedmiotem dyskusji.
-Wymowa rzeczy zwykłych, powszednich, waga szczegółu jest ważną cechą poezji Norwida. Kropelka, kwiat, guzik, łza - nabierają mocy , swoją wielkoœcią stwarzają bogatą jednoœć œwiata otaczającego człowieka.
- Norwid stosuje często: ironię , parabolę, aluzję, kontrast - techniki te oddają prawidła rządzące ludŸmi, stosunki panujące w œwiecie ludzkim.
-Norwid unika tematów czysto patriotycznych. Zawartoœć jego poezji jest ogólnoludzka i ponadczasowa. W centrum filozoficznych rozważań znajduje się człowiek i rzeczywistoœć, która go otacza. Poezja jest zbiorem poszukiwań moralnych, walką ze złem, adresatem jej zaœ człowiek aktywny, rozumujący. Zauważmy, że w romantycznym tle "ponadnarodowoœć" poezji jest także orginalmym rysem.