PROCES PIELĘGNOWANIA PROWADZONY W OPARCIU O TEROIĘ VIRGINI HENDERSON

DATA	DIAGNOZA PIELĘGNIARSKA	CEL PIELĘGNOWANIA	PLAN PIELĘGNOWANIA	REALIZACJA	OCENA OPIEKI
19 luty 2008	-Trudności w oddychaniu spowodowane dusznościami występującymi wskutek toczącego się procesu chorobowego,	-zmniejszenie lęku, -ogólna poprawa samopoczucia, -ułatwienie oddychania, -zmniejszenie duszności	-wykonywanie inhalacji zgodnie ze zleceniem lekarskim, -stosowanie tlenoterapi zgodnie ze zleceniem lekarskim, -obserwacja zabarwienia skóry,	-towarzyszyłam pacjentowi podczas wykonywania inhalacji z leku Berodual (12 kropel leku + 10 ml NaCl 0.9%) -czas inhalacji 15 minut, -u chorego prowadzona jest tlenoterapia zgodnie ze zleceniem lekarskim, przez wąsy podawany jest nawilżony tlen, przepływ 4-5 l/min. -ciągła obserwacja koloru skóry chorego,	-nastąpiła poprawa wydolności oddechowej, -nie wystąpiły duszności, -pacjent jest spokojniejszy, -skóra pacjenta jest lekko zaróżowiona,
		- Ograniczona zdolność samoopieki i poruszania się z powodu występujących duszności.	-zmniejszenie ryzyka powikłań związanych z unieruchomieniem chorego lub małą aktywnością fizyczną,	-wyjaśnienie pacjentowi znaczenia aktywności fizycznej i jej wpływu na funkcjonowanie narządów,	-wyjaśniłam pacjentowi jakie mogą wystąpić powikłania, -przeprowadziła gimnastykę chorego w łóżku,	-pacjent zapoznał się z grożącymi powikłaniami i niebezpieczeństwa, -chory pomagał podczas wykonywania gimnastyki.
		- kaszel z odksztuszaniem wydzieliny nagromadzonej w drzewie oskrzelowym z powodu stanu zapalnego oskrzeli.	- ułatwienie odksztuszania, poprawa drożności drzewa oskrzelowego,	- stosowanie zabiegów ułatwiających odksztuszanie, -poprawa drożności drzewa oskrzelowego,	-ułożyłam chorego w pozycji wysokiej, siedzącej podpartej poduszkami, -przypominałam choremu o konieczności nawadniania, wykonałam oklepywanie pleców spirytusem salicylowym, -przepłukiwanie jamy ustnej po odksztuszaniu,	-nastąpiła ogólna poprawa samopoczucia pacjenta, -kaszel występował rzadziej, po wykonaniu oklepywania pleców pacjentowi łatwiej było odksztuszać zalegającą wydzielinę.
		-trudności w adaptacji, -lęk przed napadami duszności	-poprawa stanu pacjenta, -wzbudzenie zaufania, -zmniejszenie lęku, -zmniejszenie niepokoju,	-rozmowa z chorym, -wprowadzenie elementów edukacji podczas wykonywania podstawowych czynności, -okazanie życzliwości i zainteresowania problemami chorego, -okazanie gotowości do udzielania pomocy	-podejście do pacjenta w sposób holistyczny, -okazanie empatii, - rozmowa z pacjentem, -częsty kontakt z pacjentem, -udzielanie choremu wyczerpujących informacji na temat podjętych działań leczniczych i ich celu,	-pacjent staje się bardziej ufny, -chory chętnie rozmawia i wyraża swoje obawy dotyczące leczenia i niepokoju z powodu występujących zaostrzeń choroby wywołujących ciągły lęk.
		-chory odczuwa dyskomfort psychiczny z powodu kolejnego pobytu w szpitalu.	-pomóc pacjentowi w dalszym etapie adaptacji, -uświadomić choremu potrzebę hospitalizacji.	-starać się aby pacjent nie przebywała sam, -obserwacja stanu pacjenta, wyrazu twarzy, oczu,	-zachęcanie rodziny do częstych wizyt na ile tylko to możliwe. -wypełniać czas pomiędzy badaniami pacjenta rozmową,	-dalsza adaptacja pozwala pacjentowi czuć się lepiej w szpitalu, -odwiedziny zmniejszają tęsknotę.
		-chory cierpi z powodu choroby,	-łagodzić cierpienie chorego,	-dobranie odpowiednich zabiegów, -zapewnienie rozmowy i wspólne odkrywanie sensu cierpienia, -stosowanie odpowiedniej opieki nad chorym, by ulżyć jej na ile tylko to możliwe.	-rozmowa z chorym ukierunkowana na odkrycie głębi, sensu cierpienia i choroby, -dostrzeżenie pozytywnych aspektów cierpienia, -okazanie empati i głębokiego zrozumienia, -dostrzeżenie rzeczywistości cierpienia pacjenta.	-pacjent czuje, że nie jest odosobniony z swoim cierpieniu, -chory czuje wsparcie.
	20 luty 2008	-lęk o życie spowodowany nocnym zaostrzeniem choroby i występowaniem duszności,	-zmniejszenie lęku, -zapewnienie bezpieczeństwa psychicznego pacjenta,	-zachowanie spokoju, opanowania, -obecność przy chorym, -udzielenie wyczerpujących informacji dotyczących podejmowanych działań i metod leczenia,	-przebywanie z chorym i umożliwienie odpoczynku i spokoju, -udzielenie choremu wsparcia psychicznego i dostrzeżenie ogromu cierpienia chorego,	-chory jest zmęczony i przygnębiony, wypoczynek i sen pomagają pacjentowi odzyskać spokój,
		-dyskomfort psychiczny spowodowany uzależnieniem od zespołu terapeutycznego,	-zmniejszenie dyskomfortu psychicznego chorego,	-okazanie zainteresowania problemami chorego, -pomoc w wykonywaniu czynności, które sprawiają pacjentowi problem.	-okazywanie pacjentowi życzliwości i pomoc w czynnościach mogących stanowić trudność.	-pacjent czuje się bezpieczniej, wie że może liczyć w każdej chwili na pomoc ze strony personelu medycznego, chory nie odczuwa już tak dużego dyskomfortu psychicznego.
		-wysokie ciśnienie tętnicze krwi mogące stanowić niebezpieczeństwo zagrożenia życia.	-obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, -zapobieganie powikłaniom,	-częsty pomiar ciśnienia tętniczego krwi, tętna i oddechu- w spoczynku i po wysiłku fizycznym, -prowadzenie karty obserwacyjnej, -podanie leków obniżających ciśnienie zgodnie ze zleceniem lekarskim,	- kontrolowanie ciśnienia tętniczego krwi, tętna i oddechów, -obserwowanie chorego, -prawidłowe i dokładne prowadzenie karty obserwacji i zgłaszanie niepokojących zmian wartości ciśnienia tętniczego krwi, -ustalenie przyczyn wzrostu CTK,	W godzinach porannych ciśnienie tętnicze krwi pacjenta wynosiło 180/90 mmHg, tętno 100 u/m, przyspieszone, dobrze wyczuwalne, oddech przyspieszony pogłębiony 34 o/m. Po podaniu leku Kaptopril i po ponownym skontrolowaniu o godzinie 11 CTK pacjenta obniżyło się i wynosiło 165/80 mmHg.
		-ból i zawroty głowy z powodu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi,	-Unormowanie ciśnienia tętniczego krwi,	-wygodne ułożenie chorego, -obserwacja charakteru bólu, czasu występowania, ustępowania, -podanie leków obniżających CTK zgodnie ze zleceniem lekarskim.	-ułożenie chorego w pozycji wysokiej i podanie leków obniżających ciśnienie tętnicze krwi, -kontrolny pomiar parametrów życiowych.	-pacjent poczuł zmniejszenie się i ustąpienie bólu, -ciśnienie tętnicze krwi pacjenta obniżyło się do wartości 165/80 mmHg,
		- kaszel z odksztuszaniem wydzieliny nagromadzonej w drzewie oskrzelowym z powodu stanu zapalnego oskrzeli.	- ułatwienie odksztuszania, poprawa drożności drzewa oskrzelowego,	- stosowanie zabiegów ułatwiających odksztuszanie, -poprawa drożności drzewa oskrzelowego, -wykonanie gimnastyki oddechowej,	-ułożyłam chorego w pozycji wysokiej, siedzącej podpartej poduszkami, -przypominałam choremu o konieczności nawadniania, wykonałam oklepywanie pleców spirytusem salicylowym, -przepłukiwanie jamy ustnej po odksztuszaniu, -zaproponowałam pacjentowi po zapoznaniu z celem wykonania gimnastyki oddechowej.	-po wykonaniu oklepywania pleców pacjent odczuł ulgę, kaszel zmniejszył się, jednak chory jest przygnębiony nocnym atakiem duszności i kaszlu, -chory nie wyraził zgody na wykonanie gimnastyki oddechowej,
		-trudności w oddychaniu spowodowane dusznościami występującymi wskutek toczącego się procesu chorobowego,	-zmniejszenie lęku, -ogólna poprawa samopoczucia, -ułatwienie oddychania, -zmniejszenie duszności	-wykonywanie inhalacji zgodnie ze zleceniem lekarskim, -stosowanie tlenoterapi zgodnie ze zleceniem lekarskim,	-towarzyszyłam pacjentowi podczas wykonywania inhalacji z leku Berodual (12 kropel leku + 10 ml NaCl 0.9%) -czas inhalacji 15 minut, -u chorego prowadzona jest tlenoterapia zgodnie ze zleceniem lekarskim, przez wąsy podawany jest nawilżony tlen, przepływ 4-5 l/min. -ciągła obserwacja koloru chorego,	-nastąpiła nieznaczna poprawa wydolności oddechowej, pacjent jest zdenerwowany i zaniepokojony atakami duszności, -pacjent jest osłabiony i potrzebuje odpoczynku.
		-możliwość występowania częstych zaostrzeń choroby z powodu obniżonej odporności organizmu,	-zwiększenie odporności organizmu, -zapobieganie zakażeniom układu oddechowego	-stosowanie zasad higieny, -dobór odpowiedniej piżamy, -zachowanie mikroklimatu na sali, -unikanie przeziębień i kontaktu z osobami chorymi,	-pomoc pacjentowi w wykonywaniu toalety ciała, gdyż pacjent jest osłabiony i zniechęcony, -założenie czystej ciepłej piżamy, -zapewnić dostęp świeżego powietrza do sali, przewietrzyć salę tak by nie narazić innych pacjentów na niebezpieczeństwo przeziębienia,	-pacjent wykonał toaletę ciała i zmienił piżamę na świeżą ciepła, odczuł ulgę po wykonaniu czynności higienicznych, -po otwarciu okna do sali dostało się świeże powietrze.
	21 luty 2008	-suchy męczący kaszel z powodu stanu zapalnego,	-zmniejszenie kaszlu,	-zastosowanie pozycji wysokiej, -zapewnienie odpowiedniej temperatury na sali, -nawadnianie chorego, -podanie odpowiednich leków, -nawilżanie śluzówek jamy ustnej, -unikanie długiego mówienia,	-po ułożeniu pacjenta w pozycji wysokiej podano lek Thiocodin zgodnie ze zleceniem lekarskim. Lek ten działa przeciwkszalowo, posiada też działanie odkażające oraz wykrztuśne. Zaleciłam pacjentowi odpoczynek i unikanie mówienia, jak również przypomniałam o konieczności spożywania płynów.	-kaszel ustąpił po zmianie pozycji i po podaniu leku, pacjent odczuł się lepiej i bezpieczniej. Chory był bardzo zmęczony atakami kaszlu i duszności trwającymi od kilku dni.
		-trudności w oddychaniu występujące z powodu toczącego się procesu chorobowego,	-ułatwienie oddychania, -zapewnienie dostępu tlenu, -wzmocnienie mięsni oddechowych,	-zapenienie dostępu świeżego powietrza, -stosowanie tlenoterapi, -wykonywanie inhalacji, -wykonanie gimnastyki oddechowej,	-towarzyszyłam pacjentowi podczas wykonywania inhalacji z leku Berodual (12 kropel leku + 10 ml NaCl 0.9%) -czas inhalacji 15 minut, inhalacje wykonywane są dwa razy dziennie zgodnie ze zleceniem lekarskim, -u chorego prowadzona jest tlenoterapia zgodnie ze zleceniem lekarskim, przez wąsy podawany jest nawilżony tlen, przepływ 4-5 l/min. -chory zgodził się na wykonanie gimnastyki oddechowej,	-pacjent odczuwa poprawę i zmniejszenie trudności w oddychaniu, -chory przyjmuje lek Atrovent drogą wziewną 4 razy dziennie dwa wdechy, -pacjent oddycha lżej, odczuwa korzyści płynące z wykonania gimnastyki oddechowej.
		-niepokój chorego z powodu możliwości ponownego wystąpienia ataku kaszlu i duszności,	-zmniejszenie niepokoju chorego, -zapewnienie bezpieczeństwa,	-stosowanie wszystkich zabiegów pielęgniarskich, -okazanie życzliwości i chęci pomocy, -rozmowa z pacjentem,	-okazywanie empati podczas rozmowy z chorym i podczas wykonywania zabiegów pielęgniarskich, -rozmowa z chorym w czasie wykonywania zaplanowanych działań,	-pacjent chętnie rozmawia z personelem i z innymi pacjentami, -chory wie, że zawsze może liczyć na pomoc, -pacjent odczuwa duża poprawę samopoczucia w porównaniu z dniem poprzednim, -chory bardzo ucieszył się z wizyty córki.
	- dyskomfort psychiczny wynikający z faktu dalszej konieczności hospitalizacji,	-zmniejszenie dyskomfortu psychicznego pacjenta,	-zapewnienie kontaktu z rodziną, -zapewnienie warunków do wypoczynku, -wypełnianie wolnego czasu chorego, -zapobieganie uczuciu osamotnienia, -starać się by chory nie był sam.	-chorego w godzinach popołudniowych odwiedziła rodzina.	-chory bardzo ucieszył się z wizyty córki.
	-chory cierpi z powodu choroby,	-zmniejszyć cierpienie chorego, -zatrzymać się i dostrzec wielkość cierpienia pacjenta,	-okazać pacjentowi empatie i pomoc, -zapewnić choremu możliwość rozmowy,	-rozmowa z chorym pomagająca odnaleźć się w sytuacji choroby i zmagania się z cierpieniem, -okazywanie na każdym kroku ciepła, zrozumienia i delikatności,	-pacjent czuje bezradność wobec choroby z jaka musi się zmierzyć, -swoją chorobę i cierpienie odczuwa jako przykre doświadczenie, z którym musi się zmierzyć, cieszy się, ze nie jest osamotniony w obliczu choroby i cierpienia.

---