54478

zagranicznej, sprawował kontrolę nad rządem, pod przewodnictwem króla odbywał się sąd sejmowy, prawo laski i amnestii, traktaty pokojowe i przymierze).

Senatorowie rezydenci

Byli powoływani między sejmami tzn na dwa lata w liczbie 16.(biskupi, wojewodowie i kasztelanowie), a czterech czterech nich miało stale rezydować przy⁷ królu(zmiemali się co pól roku). Mieli dawać rady i kontrolować króla z czego zdawali relację na sejmie. Od 1641 liczbę senatorów zwiększono do 28 a konstytucja z 1717 zobowiązano króla do słuchania senatorów rezydentów. Została wyparta przez rady senatu, które były złożone z będących na dworze senator ów. Rady' senatu miały charakter poleceń dla kr óla, a później zaczęto je nazywać senatus consulta, które spisywano i odczytywano na początku każdego sejmu.

Zrywanie sejmu

Obrady' sejmu paraliżowały: obowiązek przestrzegania instrukcji poselskich, oraz zasada jednomyślności. Po raz pierwszy nie doszedł do skutku w 1652, a po raz pierwszy zerwany w 1669. Żeby złagodzić zrywanie sejmu zaczęto czasem stosować złagodzoną formę liberum vet: sisto activitatem, która powodowała linritacje sejmu czyli zawieszenie obrad aż do ustalenia wspólnych stanowisk.

Rządy sejmikowe

Rozwinęły się one w warunkach upadku znaczenia władz centralnych. Odwoływanie się do sejmików w przypadku niedojścia do skutu sejmów stało się normą. Od początku XVII w. sejmiki same zaczęły rekrutować tzw Żołnierza |>owiatowego bylino powoływani i opłacani przez sejmiki. Rządy sejmikowe zniosła konstytucja 1717 r. odbierając sejmikom kompetencje w sprawach wojskowych i skarbowych.