77364

TWORZENIE PRAWA

W zależności od tego, jak prawo jest stanowione:

Sensu stricte- stanowione w wąskim znaczeniu: tworzenie norm konkretno-indywidualnych na podstawie generalno-abstrakcyjnych: nie ma wyraźnej granicy demarkacyjnej; adresat oznaczony imieniem i nazwiskiem stanowiska sędziów Trybunatu Konstytucyjnego: podstawową formą legislacji są ustawy, jednak wzrost prawa administracyjnego, związane z rozrostem funkcji państwa (wzrasta rola regulacji prawno-administracyjnej); niepewność budzą samoistne uchwały rady ministrów- nie wymagają powołania się na ustawę prawną, sprzeczne z zasadą prymatu ustawy.

Precedensowe- charakterystyczne dla systemu anglosaskiego; oparty na precedensach (w prawie rodzimym, zwyczajowym, statutowym); precedensy są aktami normatywnymi, których źródłem sa wyroki wyższych instancji: wyróżnia się dwie części orzeczenia:

• zawiera normę ogólną,

■ zawiera rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie->sąd sam tworzy ogólną regułę (raciodecidelli), która służy kolejnym sprawom, w Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Finlandii pełni rolę subsydiarną (posiłkową), gdy dane zagadnienie nie jest uregulowane przez ustawę, typy precedensów

de iure- formalnie wiążące (system anglosaski) de facto- fromalnie niewiążące (system kontynentalny)

Kontraktowe (negocjacyjne)- stronami są organy/instytucje; ogromna rola w prawie międzynarodowym publicznym, w prawie wspólnotowym Unii Europejskiej; jego rola ograniczona w prawie wewnętrznym; w prawie wewnętrznym figurują tylko ratyfikowane umowy międzynarodowe; kodeks pracy: zbiorowe układy pracy (umowy taryfowe w Polsce)- umowy zawierane pomiędzy pracownikami a pracodawcami; towarzyszą nieformalne negocjacje;

Zwyczajowe- w państwach azjatyckich i afrykańskich; w zasadzie prawo zwyczajowe nie stanowi źródła prawa wewnętrznego; np. w Niemczech normy prawa zwyczajowego mają rolę pomocniczą- stosuje się je tylko w sytuacji, gdy określone kwestie nie zostały uregulowane w ustawach.

Religijne- sytuacja, kiedy normy religijne mają statut prawny; w państwach ortodoksyjnego islamu: źródłem norm prawnych jest Koran; nie jest to jedynym samoistnym źródłem prawa.