93984

Metoda pracy z indywidualnym przypadkiem

Etapy pracy z przypadkiem:

1    Wgląd na cecliy osobowości jednostki i rozpoznawanie zasobów oraz zagrożeń środowiska.

2    Bezpośrednie oddziaływanie osoby na osobę.

3. Bezpośrednie oddziaływanie poprzez otoczenie społeczne.

Obejmuje 2 komponenty:

- studium przypadku- nazywane rozpoznawaniem, które obejmuje charakterystykę losów, sytuacji wewnętrznej lub zewnętrznej jednostki w kontekście problemu, które ma prowadzić do diagnozy społecznej i stać się podstawą opracowania planu pracy.

-praca z przypadkiem- oparte na sprawowaniu wspólnie z klientem planu pracy, pomocy, która obejmuje działanie o charakterze ratowniczym, kompensacyjnym lub terapeutycznym.

Sprowadza się do 3 etapów:

•    etap skoncentrowany na rozpoznaniu, które prowadzi do diagnozy przypadku •• opracowanie planu postępowania z przypadkiem

•••prowadzenie przypadku według opracowanego planu

Wyróżniamy następujące modele:

1.    Psychospołeczny (twórcy Mary Riclunond. Gordon Hamilton. Helena Radlińska)

2.    Funkcjonalny (Jessie Taft. Viiginia Robinson)

3.    Zorientowany na rozwiązywanie problemów (Karl Perlman)

4.    Modyfikacji zachowań (Edwin Thomas)

Diagnoz;! indywidualnego przypadku:

•    Dane osobowe klienta

•    Definiowanie problemu, który dotyczy klienta

•    Określenie technik i narzędzi gromadzenia materiału diagnostycznego o jednostce

•    Opis. charakterystyka podopiecznego

•    Diagnoza przypadku, a raczej wnioski diagnostyczne wynikające z wcześniejszej charakterystyki jednostki

•    Opis dotychczas zastosowanych form (metod) pracy opiekuńczo- wychowawczej

•    Plan pracy z przypadkiem.