3760885921

*

Dąb bezszypulkowy (Quercus peiraea (Matt.) Liebl.) - Występuje w Europie Zachodniej i Środkowej od Szwecji, Norwegii, Irlandii, Wielkiej Brytanii (z wyjątkiem południowej Szkocji), do północnej części Półwyspu Pircnejskiego (po Wiochy i Bułgarię). Nie ma go na północnym - wschodzie, w Finlandii i Rosji. Na północy sięga 59-62° szerokości geograficznej. W Polsce występuje rzadziej od dębu szypulkowego i ma u nas północno-wschodnią granicę zasięgu. Nie występuje na Suwalszczyźnie i Mazurach. Granica zasięgu dębu bezszypulkowego biegnie w kierunku północno-wschodnim od Królewca w kierunku Białegostoku. Puszczy Białowieskiej, Kowla. Dąb bezszypulkowy ma większe wymagania siedliskowe aniżeli dąb szypulkowy (Ouercus robur). Ten dąb jest głównie gatunkiem nizinnym. W górach sięga do wysokości 600-700 m n.p.m.

Jodła pospolita (jodła biała) (Abies alba Mili.) - Obok buka jest to najważniejszy w Karpatach gatunek regla dolnego. Jodła pospolita jest ważnym gatunkiem w hodowli lasu w Polsce a szczególnie w lasach górskich. Jest przywracana w procesie restytucji w Sudetach gdzie praktycznie została wycięta. Jodła pospolita ma w Polsce mały obszar rozsiedlenia. Zasięg tej jodły ogranicza się do południowej części naszego kraju. U nas osiąga swoją północną granicę zasięgu. Północna granica jej zasięgu w przybliżeniu pokrywa się z granicą północnego zasięgu świerka pospolitego w obszarze sudecko-karpackim. Dochodzi do 800-900 m n.p.m. w Sudetach i do ok. 1000 m n.p.m. w Karpatach. W Tatrach występuje do ok. 1200 m n.p.m. Występuje w borze suchym, mieszanym i świerkowym.

Modrzew europejski (Larix decidua Mili. {Lam europaea DC.j - W Tatrach tworzy lokalnie górną granicę lasu. W piętrze turni spotyka się pojedyncze, skarlałe okazy. Modrzew¹ europejski występuje na stanowiskach w części środkowej i południowo-wschodniej Polski. Jest także sztucznie wprowadzany na niżu. Występuje też podgatunck polski (modrzew' polski Larix decidua subsp. polonica = L. polonica). Naturalnie występuje on głównie na niżu, zwłaszcza w południowej części kraju, oraz w Wielkopolsce, ale także w Karpatach Zachodnich.

Sosna zwyczajna (s. pospolita) (Pinus sylvestris L.) - zasięgiem obejmuje znaczne obszary subkontynentu euroazjatyckiego od 70° szerokości geograficznej w Skandynawii do 67° szerokości geograficznej w Rosji i sięga aż do wybrzeży Pacyfiku. W Karpatach sosna zwyczajna gromadnie sięga do wysokości 600 m n.p.m., a pojedynczo dochodzi do wysokości ok. 1100 m n.p.m. (tzw. „sosna wdziarowa” występuje na skałkach, opuszczonych pastwiskach, torfowiskach wysokich). Świadczy to o szerokich zdolnościach przystosowawczych tego gatunku. Najwłaściwsze siedliska dla sosny zwyczajnej to: bór świeży, bór wilgotny, bór mieszany, bór mieszany świeży.

Świerk pospolity (Picea abies (L.) H.Karst.) - Obok sosny zwyczajnej jest głównym składnikiem lasów polskich tak na niżu, jak i w górach. Zasięg świerka pospolitego w Polsce obejmuje dwa obszary występowania: niżowy i wyżynno-górski, które są od siebie oddzielone tzw. pasem bezświerkowym. Przebiega on przez Mazow sze, Wielkopolską i Pomorze. Obszar większy o zasięgu pólnocno-baltyckim dochodzi do granicy tundry. Granica południowa wyznaczona jest w przybliżeniu na linii: Elbląg, Morąg, Olsztyn, Łomża, Białystok. Obszar mniejszy wyznaczony jest w granicy północno-wschodniej harcyńsko-sudecko-karpackiego obszaru rozsiedlenia świerka pospolitego i przebiega wzdłuż linii: Zgorzelec, Wrocław, Kalisz, Łódź. W okolicy Siedlec skręca ku południowemu - wschodowi i dalej biegnie od linii: Lublin do Lwowa obejmując luk Karpat Wschodnich i Południowych. Świerk pospolity sięga do wysokości 1600 m n.p.m.

Źródła pomocnicze:

1.    Matuszkiewicz Jan, „Zespoły leśne Polski”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001.

2.    Seneta Włodzimierz, Dolatowski Jakub. „Dendrologia", Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005.

3.    Portal Korporacyjny Lasów Państwowych - Nasze drzewa leśne,

www.radom.lasy.gov.pl/web/olkusz/nasze_drzewa_lesne