8476758448

Ne 9

PRO CHRISTO—WIARA I CZYN

Str. 643

Gdyby owi pseudouczeni głosili swoje pseudouczone teorje w działach, do których mało kto zagląda, byłoby jeszcze pół biedy; gorzej jednak jest, gdy wywody swoje przedstawiają ź katedr uniwersyteckich rzeszom słuchaczy, którzy z kolei, otrzymawszy stanowiska, szerzą je dalej. Odbywanie przez młodzież katolicką studjów gimnazjalnych, a następnie uniwersyteckich, stanowi wielkie niebezpieczeństwo dla słabo jeszcze rozumowo ugruntowanej wiary wszczepionej przez matki.

Z jednej strony prąd osłabiający ten wielki skarb idzie od nauczycieli historji, którzy w zbyt jaskrawych barwach przedstawiają czyny niektórych członków duchowieństwa z okresu feoda-lizmu, czy też papieży z doby Renesansu; następnie niektórzy przyrodnicy szerzą ciągle dawno już złożoną do lamusa rupieci teorję materjalistyczną o pochodzeniu człowieka; a czasami, „jak P’ilip z Konopi”, wyskoczy z zarzutami przeciwko katolicyzmowi nauczyciel jakiegoś innego przedmiotu. Przypominam sobie, że, gdy jeszcze byłem w gimnazjum, łacinnik cuda w Lourdes począł tłumaczyć autosugiestją.

Na uniwersytetach jest jeszcze gorzej. Nierzadko np. zdarzają się tacy, co ex cathedra głoszą jakąś mętną, nieokreśloną bliżej etykę niezależną, choć zasadniczo mają obowiązek prowadzić jeno lektoraty językowe.

Bolejąc nad spustoszeniem, jakie w młodem pokoleniu czyni takie właśnie nauczanie zarówno średnie, jak wyższe, na Zachodzie stworzono przed laty kilkudziesięciu „Dzieło św. Katarzyny z Aleksandrji”, „którego głównym i ostatecznym celem jest uzyskanie od Miłosierdzia Bożego tej łaski,—jak głoszą dokumenty Stolicy Apostolskiej — aby wiara znowu była złączona z wiedzą w nauczaniu”. Podstawą działalności tego stowarzyszenia jest codzienna modlitwa na tę właśnie intencję. Do modlitwy takiej zobowiązani są wszyscy członkowie, kapłani odprawiają Msze św., ponadto członkowie zobowiązują się „nie korzystać z książek, zabronionych przez Kościół święty, zarówno w lekturze osobistej, jak i w celu nauczania”.

Sekretarjat główny „Dzieła św. Katarzyny z Aleksandrji” mieści się w Paryżu przy rue Jacob 45, w Polsce zaś bliższych informacyj udziela p, Natalja Hekker, zamieszkała we Włocławku przy ulicy Orlej 9. W języku polskim niedawno temu wydana została dwukartkowa ulotka o tej instytucji, na nią więc