2808185370

Ponad 5000 lat temu, na długo przed wyjściem świata z epoki kamienia narodziła się nad brzegami Nilu cywilizacja starożytnego Egiptu. Królowie Egiptu - faraonowie- panowali w nim przez ponad 3000 lat i pozostawili zdumiewające pomniki siły i bogactwa.

Początki państwowości sięgają trzeciego tysiącelcia p.n.e., kiedy to za sprawą władcy Menesa doszło do zjednoczenia państw Górnego i Dolnego Egiptu. Okres Starego Państwa, który trwa ponad 800 lat, znamionował rozwój architektury. Powstają wtedy duże kompleksy świątyń, a także piramid.

Egipcjanie budowali z kamienia, bo tylko tym materiałem rozporządzali. Budowle egipskie wznosiły się w specjalnym otoczeniu: na tle niezmierzonej, szaropłowej pustyni, wśród stromych i groźnych skał nad brzegami Nilu, okolonych mglistymi, potężnymi górami. Musieli wznosić budowle tak mocne, aby się oparły niszczącej sile nanoszonego stale z pustyni piasku, i takich rozmiarów, aby do dziś dotrwały zabytki architektoniczne - głównie świątynie i grobowce. Grobowce egipskie to przede wszystkim słynne piramidy wznoszone przez faraonów, stojące jakby na straży Egiptu.

Piramidy wznoszono z kamieni i pokrywano kamiennymi, gładkimi płytami idealnie do siebie dopasowanymi. Podstawą piramidy jest kwadrat, na każdym jego boku wznosi się trójkąt równoramienny, a wierzchołki tych trójkątów zbiegają się u szczytu. Budulec do piramid transportowano z kamieniołomów drogą lądową i wodną (Nilem). Prace nad budową piramidy wykonywały gromady liczące po 100 000 ludzi .które zmieniały się co kwartał. Budowa drogi, którą przewożono kamienie na lądzie trwała 10 lat, a wzniesienie samej piramidy wymagało następnych 20 lat. Można powiedzieć że piramidy są grobowcami nie tylko faraonów, ale i wielu spośród tych, co je swoimi rękami wznosili. We wnętrzu piramid znajdują się korytarze kaplice, pokoje, i wreszcie komora królewska, gdzie umieszczano sarkofag z mumią zmarłego władcy. W pokojach ozdobionych pięknymi malowidłami składano bogate przedmioty i meble, z których według wierzeń egipskich dusza zmarłego miała korzystać po śmierci.

Religia Egipcjan to wielobóstwo. W każdej części kraju oddawano cześć miejscowym bogom. W ich osobach Egipcjanie czcili siły przyrody, zjawiska, których ludzie nie umieli wówczas sobie wytłumaczyć, a które wywoływały lęk lub uczucie wdzięczności. Cześć boską oddawali Nilowi. Czczono niektóre zwierzęta. Istniał też bóg ogólnokrajowy, czczony przez wszystkich Egipcjan. Do nich należał Ozyrys uosobienie słońca i jego życiodajnych sił. We wierzeniach Egipcjan życie pozagrobowe nie było wieczne w całym znaczeniu tego słowa, istniało tylko tak długo jak długo istniało ciało. Dlatego balsamowano zwłoki umarłych, to znaczy usuwano z nich wnętrzności, z czaszki - mózg i tak opróżnione ciało