1419576625

Tab. 1.3. Dopuszczalne częstości nadpiętrzenia do obliczeń sprawdzających projektowanych bądź modernizowanych systemów kanalizacyjnych wg DWA-A 118:2006

Rodzaj zagospodarowania terenu	Częstość nadpiętrzenia [1 raz na C lat]
Tereny wiejskie	1 na 2
Tereny mieszkaniowe	1 na 3
Centra miast, tereny usług i przemysłu	rzadziej niż 1 na 5
Podziemne obiekty komunikacyjne, przejścia i przejazdy pod ulicami, itp.	rzadziej niż 1 na 10

Wymiarowanie kanalizacji deszczowej i ogólnospławnej w Polsce napotyka na podstawową trudność, wynikającą z braku wiarygodnego modelu opadów do określania miarodajnego natężenia deszczu. Dotychczas stosowany wzór Błaszczyka - oparty na opadach z przełomu XIX i XX wieku (przeszło 100 lat temu), zaniża bowiem wyniki obliczeń obecnych natężeń deszczy o rząd 40%. Ponadto, stosowana dotychczas w Polsce tzw. metoda granicznych natężeń (MGN) dodatkowo redukuje strumień spływu wód opadowych (Q_m), w stosunku do innych metod - stosowanych przykładowo w Niemczech (MWO i MZWS) - w podobnych warunkach hydrologicznych (patrz rozdział 8.2 w I tomie podręcznika [1]). Różnice obliczanych strumieni Q_m sięgają nawet 100%, na niekorzyść MGN. Wymagała więc pilnej modyfikacji, co zostało zaproponowane w podręczniku [1] (w rozdziale 8.3).

Systemy kanalizacyjne projektowane są zwykle na perspektywę minimum 5(H-100 lat. Z powodu systematycznego ocieplania się klimatu, w przyszłości wystąpi jeszcze więcej ekstremalnych zjawisk opadowych prowadzących do tzw. powodzi miejskich, które powodować będą jeszcze większe niż obecnie straty gospodarcze i społeczne (fot. 1+4). Uwzględnienie tych prognoz w perspektywie 2100 roku jest niezbędne już dzisiaj do bezpiecznego projektowania i wymiarowania współczesnych systemów odwodnień terenów zurbanizowanych.

6