2500335550

Charakterystyka sprawców przemocy wobec osób dorosłych - relacja ofiar

Badanie wykazało, że relacje uczestników zdarzenia przemocy w odniesieniu do charakterystyki sprawcy różnią się znacząco. Poniższa analiza opiera się przede wszystkim na deklaracjach ofiar. Według relacji ofiar i świadków, sprawcami przemocy w rodzinie najczęściej byli mężczyźni (odpowiednio 76,4% i 75,8%). Odmienne były charakterystyki samych sprawców, wśród których nie można wskazać na istotną statystycznie różnicę pomiędzy płciami odnośnie bycia sprawcą przemocy. Być może taki układ wskazań związany jest z różnicami pomiędzy płciami w uznawaniu poszczególnych zachowań za przemocowe i z różnym stopniem skłonności do przyznawania się do nich. Jednocześnie, biorąc pod uwagę relacje ofiar, nie odnotowano istotnych statystycznie zależności dotyczących częstotliwości stosowania przemocy w zależności od płci sprawcy.

-> Ponad połowa ofiar (56,8%) zadeklarowała, że sprawca przemocy był w wieku 30-49 lat.

W relacjach ofiar, przemocy istotnie najrzadziej dopuszczały się osoby najmłodsze (w przedziale 18 lat i poniżej - 1,2%; 18-29 lat - 10,5%) i najstarsze (w wieku 60 lat i powyżej - 11,9%). Deklaracje ofiar wskazują na istotną statystycznie zależność - starsi sprawcy przemocy dopuszczali się aktów przemocy z większą częstotliwością.

Relacje ofiar i świadków były w dużym stopniu zgodne gdy mówiono o wykształceniu sprawców. W obu grupach najczęściej wskazywano na wykształcenie zasadnicze zawodowe lub średnie (ofiary - 24,4% i 36,7%; świadkowie - 29,4% i 32,6%). Z kolei sprawcy istotnie częściej wykazywali wykształcenie wyższe w momencie ostatniego zdarzenia przemocy (40,2% wobec 20,5% - ofiary, 15,2% - świadkowie). Opierając się na relacjach ofiar nie zaobserwowano istotnej statystycznie zależności pomiędzy wykształceniem sprawcy a częstotliwością stosowania przez niego przemocy.

Zgodnie z relacją ofiar, blisko trzy czwarte wszystkich sprawców (72,2%) wykonywało pracę odpłatną, 11,9% było na emeryturze lub rencie, 9,9% było bezrobotnych, a tylko 2,5% uczyło się. Porównywalnie układały się odpowiedzi świadków przemocy (odpowiednio 64,3%, 17,5%, 12,0%, 2,6%). Deklaracje sprawców były jednak diametralnie różne, przy najwyższych wskazaniach na bycie osobą bezrobotną i aktywnie poszukującą pracy (36,9%), oraz bycie osobą uczącą się (33,5%). Opierając się na relacjach ofiar nie zaobserwowano istotnej statystycznie zależności pomiędzy sytuacją zawodową sprawcy a częstotliwością stosowania przez niego przemocy.

W zgodnej relacji ofiar i świadków, około 80% wszystkich sprawców przemocy pozostawało w związku małżeńskim, a jedynie około 10% było panną lub kawalerem. Natomiast w deklaracjach sprawców, odsetek panien i kawalerów oraz osób pozostających w związku małżeńskim nie różnił się istotnie statystycznie; ogółem wyniósł ponad 90%.

Badanie wykazało silną zależność pomiędzy byciem ofiarą lub świadkiem przemocy w rodzinie w dzieciństwie a stosowaniem przemocy w rodzinie w życiu dorosłym. Ponad trzy czwarte (75,9%) sprawców przemocy w życiu dorosłym stanowiły osoby, doświadczające jako ofiary przemocy w dzieciństwie; podobny wskaźnik dotyczył świadków przemocy w dzieciństwie wśród sprawców przemocy w życiu dorosłym (79,8%).

Znajomość rodzin z problemem przemocy wobec osób starszych i niepełnosprawnych

-> W 2014 roku 26,0% badanych deklarowało, że zna rodziny w swoim otoczeniu, w których dochodziło do przemocy wobec osób starszych lub niepełnosprawnych.

W 2014 roku 15,2% badanych znało rodziny w swoim otoczeniu, w których dochodziło do przemocy psychicznej wobec osób starszych lub niepełnosprawnych.

-> W 2014 roku 10,0% zadeklarowało znajomość w swoim otoczeniu rodziny, z problemem przemocy fizycznej wobec osób starszych lub niepełnosprawnych.