3149489117

z

KAPITAŁ LUDZKI

Ważne sa zasady kontaktu między klientem a terapeutą, poszanowanie

autonomii klienta poprzez niedyrektywne zachowanie terapeuty. Występuje zamiana słowa „pacjent” na „klient” w celu podkreślenia równorzędnych relacji między terapeuta a osoba zgłaszająca się po pomoc. Klient ma możliwość samodzielnego decydowania, które problemy i jak intensywnie porusza w psychoterapii.

Przedstawiciele:

Humanistyczno- zgłaszanych przez klienta problemów, egzystencjalne

-Carl Rogers (1942-1984) - twórca psychoterapii skoncentrowanej na kliencie. W koncepcji osobowości centralnym konstruktem teoretycznym wyjaśniającym rozwój zdrowia psychicznego jest pojęcie ,ja”, zwane strukturą ,ja”, które kształtuje się w dzieciństwie na podstawie postrzeganych doświadczeń, podlegających symbolizacji w świadomości człowieka. Wyłanianiu się świadomego „ja” towarzyszy rozwój potrzeby samoakceptacji, która jest bezwarunkowa (każdy człowiek pragnie doświadczać siebie pozytywnie bez względu na to, jakie komunikaty dostaje od innych ludzi). Zaspokojenie tej potrzeby stanowi źródło satysfakcji i budowania własnej wartości. Doświadczenia frustrujące potrzebę samoakceptacji są zepchnięte do nieświadomości, niewłączane w strukturę ,ja” lub zniekształcone. Mechanizmy selekcji i zniekształcania doświadczeń stanowią podstawę dla rozwoju patologii, nazywanej przez Rogersa dezintegracją osobowości. Proces terapii ukierunkowany jest na reintegrację osobowości, na wytworzenie spójności między ,ja” a doświadczeniem. Pozytywnym efektem jest umiejętność klienta polegającą na postępowaniu zgodnie z własnymi uczuciami, pragnieniami, potrzebami. Drogą do osiągnięcia tej integracji jest relacja terapeutyczna oparta na bezwarunkowej akceptacji i empatycznym rozumieniu

-Fritz Perls (1969-1981) - jest twórcą psychoterapii Gestalt. Zakłada on, że funkcjonowanie człowieka opiera się na organizowaniu swoich doświadczeń (dotyczących otaczającego go świata, jak i doznań sensorycznych) w pewną całość, zwaną inaczej postacią, figurą (Gestalt). Doświadczenie to staje się figura w tym momencie, w którym człowiek świadomie skupia na nim swoją uwagę, czyni je przedmiotem swego zainteresowania, proces tworzenia się i rozpadania jednych figur na rzecz innych jest stały. U człowieka zdrowego proces ten przebiega w sposób ciągły i bez przeszkód, inaczej jest u osób neurotycznych, u których występują zakłócenia w tworzeniu i rozpadaniu się figur. Źródłem tych zaburzeń jest stagnacja w rozwoju osobowości, tworzy się osobowość niedojrzała, której brak jest integracji. Dzieje się to wtedy, gdy podejmujemy działania zgodnie z oczekiwaniami społecznymi, nie realizując własnych pragnień i potrzeb. Celem terapii jest stworzenie warunków do dotarcia do autentycznego „ja” klienta. Proces terapeutyczny obejmuje odejście od odgrywanych ról na rzecz poszerzenia świadomości o własne myśli, odczucia, pragnienia, doznania płynące z ciała, co daje możliwość do autentycznego zaspokajania potrzeb. Terapia ma charakter niedyrektywny, zwraca się w niej uwagę na proces zmian zachodzących w świadomości, nie wyjaśniając ich przyczyn. Praca terapeutyczna odbywa się w konwencji „tu i teraz". Wszystkie doświadczenia, czy to dotyczące przeszłości czy przyszłości, są uaktualniane w sytuacji terapeutycznej. Nie opowiada się o osobach nieobecnych w czasie psychoterapii.

Projekt jest współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

11