3545336465

81

Prasens a kondycja ludzka. Liryka jako laboratorium filozoficzne

Są jedynym miejscem w raju, w którym odpoczywa chętnie Bóg.

Pojęcie Boga, który nie gardzi stworzoną przez siebie ludzką cielesnością, ale czyni ją jednym z wyróżnionych miejsc swej adoracji, pojawia się ponownie w Pochwale rozkoszy.

Przyjdź rozkoszy, trwaj, bo twój krzyk (może zapach) płoszy śmierć,

która chowa głowę za kotarą, a pewnego dnia wyszła chyłkiem do ogrodu i świętował cały dom (nawet małe dziecko wie, jak się czują ludzie i zwierzęta, kiedy nie ma śmierci w domu).

Przybądź, panuj,

pod twym berłem słońce nie zachodzi, liście nie opada z drzew, czas nie mija,

lecz niczym niebiańska trawa, kłosi się i kłosi: przestrzeń jest jak piramida, w której wnętrzu ciało nie usycha, pęk dojrzewa i nie pęka, błękit nieba wypełniają szczelnie aniołowie i motyle.

Kto miał czelność wymyślić tę baśń, że uwięził cię w raju