5792344418

jak również wzrost inwestycji w budownictwie mieszkaniowym i drogowym. Śladowa ilość zarządców dróg decyduje się na lokalizację kanałów technologicznych, nowe budynki wielorodzinne, a nawet całe osiedla często budowane są bez zapewnienia telekomunikacyjnych instalacji wewnątrzbudynkowych oraz bez rozwiązania kwestii dostępu do telekomunikacji. Infrastruktura energetyczna, wodociągowa i kanalizacyjna praktycznie nie jest wykorzystywana na cele łączności publicznej, a pomimo ewidentnych potrzeb, nie funkcjonują procedury zapewniające prawo drogi oraz współkorzystanie z masztów i wież. W ostatnich latach obserwuje się również gwałtownie wzrastająca ilość zakazów i ograniczeń umieszczanych w planach miejscowych. Ponadto nieskoordynowane postanowienia planów i ich rozproszenie uniemożliwiają racjonalne planowanie i budowę sieci jako inwestycji obejmujących większe obszary, na poziomie lokalnym niwecząc gwarantowane w dyrektywach unijnych prawo drogi dla infrastruktury telekomunikacyjnej. Coraz bardziej odczuwalny jest brak jednoznacznych, przejrzystych i ustawowo określonych reguł aktywności jednostek samorządu terytorialnego w sektorze telekomunikacji, co utrudnia absorpcję środków z programów regionalnych, a większość samorządów zniechęca do jakiejkolwiek aktywności w tym sektorze.

Stan obecny wymaga głębokiej ingerencji ustawodawczej, osadzonej w szerszym programie działań na rzecz rozwoju dostępu do telekomunikacji. Rozwiązania zawarte w projekcie ustawy przygotowano z wykorzystaniem doświadczeń innych państw, zwłaszcza Francji, ale również Austrii, Finlandii i Wielkiej Brytanii, a nawet Stanów Zjednoczonych, Australii i Kanady. Jednocześnie szeroko korzystano z polskich sprawdzonych rozwiązań, jak choćby szczególne procedury w zakresie lokalizowania kluczowych inwestycji infrastrukturalnych. Na szczególną uwagę zasługują rozwiązania francuskie, w których kluczową rolę odgrywa aktywny samorząd lokalny. Otóż, jak informuje opublikowany w grudniu 2008 r. raport pt. „Pierwszy bilans interwencji samorządów lokalnych w sektorze łączności elektronicznej”, głównym celem projektów publicznych było dostarczanie konkurencyjnych usług konsumentom i lokalnym przedsiębiorstwom oraz zapewnienie dostępu do Internetu szerokopasmowego gospodarstwom wykluczonym cyfrowo. Wpływ interwencji samorządów na każdą z powyższych pozycji był realny:

- blisko 40 % rozgrupowanych central telefonicznych, co stanowi 4,6 min linii. Dwa miliony z tych linii nigdy nie byłyby uwolnione bez interwencji publicznej. Dla pozostałych 2,6 min linii interwencja publiczna pozwoliła na szybsze rozgrupowanie niż w przypadku interwencji prywatnej. Tym samym, samorządy pozwoliły