1484605294

Przykłady takich członów i sposób ich prezentowania przedstawiono na rys. 2.

W układach kinematycznych maszyn występują najczęściej człony, w których zjawisko odkształcania, występujące pod wpływem obciążenia, nie ma istotnego wpływu na realizowany ruch. Człony takie nazywane będą dalej sztywnymi.

Funkcję przenoszenia ruchu w układach spełniają również elementy podatne, jak cięgna (pasy, liny, łańcuchy), sprężyny, a także media cieczowe i gazowe.

Tak więc ogólnie rozróżnia się (rys. 4):

człony stałe (sztywne i podatne) człony płynne (cieczowe i gazowe).

Na rysunku 3 przykładowo przytoczonym członom przypisano pewien wskaźnik r. Jest to liczba dodatkowych stopni swobody, jaką wnoszą same człony do układu kinematycznego. Wskaźnik ten umożliwia określenie rzeczywistej ruchliwości układu (liczby stopni swobody) [18].

W układach kinematycznych tworzącym je członom przypisuje się bliższe określenia nawiązujące do pełnionych funkcji. W każdym praktycznie układzie wyróżnia się po d-stawę (człon, względem którego rozpatruje się ruchy pozostałych członów). Zwykle występuje w układzie człon napędzający zwany dalej czynnym oraz napędzany, czyli bierny. W przekazywaniu ruchu członu czynnego na człon bierny może uczestniczyć jeden lub kilka członów pośredniczących.

Ogólnie w układach kinematycznych rozróżnia się więc człony: podstawę, czynne, bierne

pośredniczące.

Rys. 2. Symboliczne oznaczenia członów jedno- (N,), dwu- (N,) i wielowęzłowych