1650026006

Drużyn. W roku 2000 rozpoczyna się w Hufcu kampania Bohater związana z osobą bł. ks. phm. Stefana Wincentego Frelichowskiego, za którą jest ks. Bojko odpowiedzialny. Zostaje ona zakończona 1 września 2002 roku podczas IV Zlotu Hufca, gdy Hufiec otrzymuje Sztandar z rąk Komendanta Chorągwi. Sztandar został pobłogosławiony przez papieża Jana Pawła II w Rzymie 9 marca 2002 roku podczas Narodowej Pielgrzymki Polaków, w której wzięli udział Harcerze z Hufca. Pielgrzymka harcerska zorganizowana przez ks. K. Bojko połączyła się z pielgrzymką narodową. Podczas uroczystej celebry pod przewodnictwem Prymasa Polski w Bazylice św. Piotra na Watykanie, harcerze z Dolnego Śląska podejmowali służbę liturgiczną. W tym czasie też dochodzi do zmiany nazwy Hufca „Zachód" na Hufiec „Gniazdo". We wrześniu 2001 roku ks. Bojko rezygnuje z funkcji Hufcowego i obejmuje funkcję zastępcy oraz kapelana Hufca. Wchodzi w tym czasie także skład Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej jako odpowiedzialny za harcerstwo w Diecezji. W czerwcu 2002 roku zostaje mianowany proboszczem w parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Białej (dekanat Chojnów-20 km na zachód od Legnicy). Zakłada tu kolejne drużyny harcerskie - męską "Białe Orły" i żeńską "Biała Polana". W sierpniu 2002 roku wraz ze swoimi harcerzami bierze udział w kolejnej Białej Służbie w Krakowie.

Posługę duszpasterską w parafii Biała łączy z pracą katechety oraz diecezjalnego kapelana Kresowian i Sybiraków. W swojej działalności wiele czasu poświęca popularyzacji kultury i historii dawnych kresów II Rzeczypospolitej. Współtworzy i rozwija działalność organizacji kresowych.

Szczególnym dziełem są „Wrześniowe Kresowiana", a także działania podejmowane w Stowarzyszeniu „Kresy-Przeszłość i Przyszłość". W roku 2009 na wniosek Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej odznaczony zostaje przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Złotym Krzyżem Zasługi..."

Dwa miesiące temu, kiedy kilkakrotnie odwiedzałam Druha Krzysztofa podczas Jego ostatniego pobytu w Warszawie (i miałam zaszczyt wręczyć Mu przyznany 15.08.2013r. Krzyż Honorowy ZHR „Semper Fidelis") mieliśmy okazje wrócić do wspólnych wspomnień począwszy od wyprawy ZHR do Clumber Park w roku 1994 na Zlot ZHP pgK, na której pełnił funkcje kapelana, po opowieści o kolejnych środowiskach, które tworzył (a było ich naprawdę wiele).

Podczas naszej ostatniej rozmowy bardzo martwił się, że nie będzie mógł wziąć udziału w tegorocznych XI już „Wrześniowych Kresowianach"...

Kiedy się żegnaliśmy i mówiłam Mu, że musi mieć teraz dużo sił, odpowiedział mi krótko: „Rozkaz". Jednak okazało się, że został wezwany rozkazem Najwyższego...

Podczas uroczystości pogrzebowych padło wiele słów. Były oficjalne pożegnania i słowa zwyczajne, takie „od serca". Było także wiele takich, które pozostały niewypowiedziane - słowa podziękowań za piękną kapłańską służbę, za rady, napisane książki, za pomoc w wielu sprawach. Ale przede wszystkim za przykład własny, który jest istotą harcerstwa i dzięki któremu być może każdy z nas stał się choć trochę lepszy.

20

1-iarmEŁ