2091575965

97

ZJAWISKO REKLAMY W PRASIE HIPOLOGICZNEJ

Łatwo zauważyć, iż rolą prasy tego rodzaju jest propagowanie jeździectwa tak w postaci sportu, jak i amatorskiego obcowania z końmi. Ideą hipicznych czasopism na świecie jest również edukacja: początkujących jeźdźców, niedoświadczonych hodowców czy indywidualnych właścicieli świeżo nabytych koni. Dlatego w tego rodzaju prasie spotkamy się z masą praktycznych wskazówek dotyczących hodowli i pielęgnacji koni, ale również z poradami co do prawidłowych technik jazdy konnej czy sposobów zapobiegania końskim schorzeniom i chorobom.

Na łamach hipicznych pism znajdziemy także różnorodne propozycje użytkowania koni (sport, rekreacja, gospodarka), przeczytamy o korzeniach i historii jeździectwa, o jego powiązaniach ze światem sztuki, nauki, medycyny, o roli konia w rozwoju społeczeństw i cywilizacji (koń a gospodarka). Nauczymy się ponadto rozpoznawać rasy koni z całego świata, dowiemy się też w jakich zakątkach można spędzić „wakacje swojego życia” (oczywiście w siodle), czy jaki sprzęt jeździecki jest optymalny (jaki lepszy, jaki gorszy - zalety i wady) tak dla jeźdźca, jak i dla konia.

Pisma hipiczne pełnią m.in. rolę pośredników przekazujących trenerskie uwagi zawodnikom bądź jeźdźcom amatorom, którzy nie mogą sobie pozwolić na bezpośrednie konsultacje z mistrzami w tym fachu. Stąd na wielu stronach drukowane są porady i wskazówki wraz z rysunkami bądź fotografiami przedstawiającymi prawidłowo wykonane elementy ćwiczeń.

Ponieważ w sporcie hipicznym poza koniem i jeźdźcem niezbędne są także przyczepy i samochody służące do przewozu koni, więc wiele pism na stałe wprowadza rubryki tematyczne poświęcone terenowym autom - opisywane są cechy poszczególnych samochodów, podawane ich parametry, które interesują jeźdźców, a wystawiana przez ekspertów końcowa ocena informuje o stopniu ich przydatności.

Słowem, wymogi wolnego rynku zmuszają prasę hipiczną do poruszania na swoich łamach szerokiego wachlarza tematów, aby móc tym zainteresować jak największą liczbę czytelników. Dla nich bowiem magazyny hipiczne są „skarbnicą” wiedzy oraz źródłem pomysłów i informacji. Dlatego nic w tym dziwnego, że sięgają po nie wszyscy, którzy w jakiś sposób są z końmi związani, począwszy od czynnych jeźdźców (zarówno zawodowych, jak i amatorów) poprzez hodowców, tych wielkich i tych „podwórkowych” (zagrodowych), a kończąc na szeroko pojmowanych miłośnikach koni - od kilku- do kilkudziesięcioletnich. Szczególnie interesującą, i w dodatku bardzo liczną grupę osób sięgającą po specjalistyczną prasę hipologiczną stanowią entuzjaści piękna wyścigów konnych i związanego z nim hazardu. Ludzie ci są znakomitym odbiorcą i czytelnikiem zainteresowanym tabelami wyścigów, rodowodami koni oraz dokładnymi informacjami, które mogłyby im pomóc w dokonywaniu trafnych zakładów i w konsekwencji wygrywaniu.

Prasa hipiczną w skali światowej to poważnych rozmiarów biznes. Świadczy o tym już liczba tytułów, ukazujących się w poszczególnych państwach. 1 tak: w USA - ok. 160, w Anglii - ok. 70, w Niemczech - 40, we Francji - 33, w Holandii - ok. 10, we Włoszech - ok. 20, w Szwajcarii - ok. 10, w Polsce, dla porównania, - tylko 3! To oczywiście nie wszystkie kraje, w których tego rodzaju czasopisma się ukazują. Te wymienione (z wyjątkiem Polski) należą do najbardziej reprezentatywnych z tego względu, iż właśnie tam działają wydawnictwa zajmujące się ich publikacją i kolportażem. Zdawać by się mogło, że z taką liczbą tytułów i z tak wielkim na nie zapotrzebowaniem poradzić mogą sobie jedynie wielkie wydawnictwa. Ale tak nie jest. Z obserwacji rynku wydawniczego i wydawców prasy hipicznej wyraźnie wynika, iż grono zaangażowanych podmiotów jest bardzo szerokie -