223427570

Jeśli chodzi o mentorów, to tak naprawdę tutaj nie ma żadnej organizacji w stylu ESN Miałem o tyle dobrze, że semestr wcześniej 5 studentów z Turcji wizytowało AON i to głównie dzięki nim udało mi się tutaj odnaleźć na początku. Jednak byłoby niesprawiedliwym napisać, że tylko oni. Praktycznie wszyscy, których tutaj poznałem (nieważne z jakiego kraju), bardzo mi pomagali w wielu różnych sytuacjach. Generalnie rzecz biorąc, gościnność i chęć pomocy to jeden z największych plusów, jakich tutaj doświadczyłem. Jako że nie działa ESN, jest bardzo ograniczona wiedza na temat jakichkolwiek eventów organizowanych w mieście. W związku z powyższym należy zapisać się na facebooku do różnych grup w stylu „Erasmus in Ankara" i tam sprawdzać na bieżąco, co się dzieje.

Kwestia biura międzynarodowego jest mi nieznana, gdyż w takiej formie nic takiego tutaj nie występuje. Mój koordynator pełnił podobną funkcję i u niego otrzymywałem informacje, jakie były mi potrzebne.

Zakwaterowanie. W moim kampusie są trzy akademiki: dwa bardzo przeciętnej jakości (dla studentów I-III roku) oraz jeden, o wiele lepszy, dla studentów IV roku. I właśnie w tym ostatnim otrzymaliśmy własny pokój z łazienką oraz prysznicem. Obsługa codziennie (oprócz niedziel) sprząta pokój oraz uzupełnia ewentualne braki mydła łub papieru toaletowego. Warto również dodać, że zakwaterowanie jest za darmo, podobnie jak wyżywienie na stołówce (3 posiłki dziennie).

Wybrane Przedmioty - opis zajęć: jak były prowadzone?, w jakim języku?, na jakiej zasadzie możliwe było zaliczenie?;

Pierwotnie wybierałem nieco inne przedmioty. Po przyjeździe okazało się, że jednak niektórych nie będzie, więc musiałem nanieść pewne korekty w LA. Co było najfajniejsze, to to, że większość zajęć mieliśmy w normalnych klasach z tureckimi studentami (w grupach international) poza tymi które realizowałem w drugim kampusie m> Ankarze, tylko w grupie studentów Erasmusa. Zajęcia w 90% były realizowane w języku angielskim umiejętności językowe wykładowców oceniłbym na bardzo satysfakcjonujące. Większość z profesorów doktoryzowało się w Wielkiej Brytanii oraz Stanach Zjednoczonych. Jedynie samoobrona była prowadzona po turecku, lecz dzięki uprzejmości studentów, którzy byli naszymi tłumaczami, nie było żadnych problemów ze zrozumieniem wykonywanych ćwiczeń. Co ciekawe, w Akademii Policyjnej w ciągu jednego semestru są dwie sesje. Pierwsza w połowie semestru, natomiast druga, końcowa i podsumowująca. W przypadku zaliczeń, były one różnorodne, zależnie od przedmiotu egzaminy, prezentacje, prace końcowe. W większości wypadków, należało też udokumentować swoją aktywność na zajęciach, przesyłając profesorom własne prace i prezentacje lecz wydaje mi się, że głównie ze względów administracyjnych. Zajęcia głównie były prowadzone w formie luźnych wykładów i rozmów z wykładowcami, a także przedstawieniem zagadnień w postaci prezentacji Power Pointa. Jednak w wypadku takich przedmiotów, jak samoobrona czy nauka strzelania, zajęcia opierały się prawie wyłącznie na ćwiczeniach praktycznych. Sposoby zaliczania poszczególnych przedmiotów:

International po lice coopera tion - 2 egzaminy (w środku i na koniec semestru), prezentacja PowerPoint w grupie, aktywność na zajęciach (końcowa ocena jest