223428327

84 Saturnin Borowiec

tutaj cegielniach obserwuje się najwyżej półtorametrową warstwę iłu na glinie zwałowej.

W związku z stopniowym opadaniem lustra wody zachowały się na obszarze zastoiska fragmenty tarasów na wysokości 60, 40, 35, 33, 30, 25 i 20 m n.p.m., których obecność stwierdził F. Soenderop (26). Po obniżeniu się poziomu zastoiska do 20 m n.p.m. nastąpiło wypełnienie małych niecek, odwadnianych przez Gowienicę.

Obniżanie się poziomu wody na terenie zastoiska wodnego stworzyło warunki dla stopniowego osiedlania się roślinności.

Klimat

Aktualny klimat mikroregionu pyrzyckiego (1) jest stosunkowo ciepły i najsuchszy w porównaniu z resztą województwa szczecińskiego.

Według K. Prawdzica (23) średnia temperatura roczna wynosi 7,7—7,9°C, okresu V-VII—15,0-15,6°C. Średnia amplituda dobowa w okresie V—VII wynosi 11—12°C, ilość dni z przymrozkami ponad 100 rocznie i do 1,5 w maju. Okres wegetacyjny rozpoczyna się wcześnie (przed 5.IV) i trwa długo (215—220 dni). Zbiór żyta ozimego rozpoczyna się wcześnie, mianowicie przed 22.VII. Zima rozpoczyna się przed 5.1 i trwa 67—70 dni, a pokrywa śniegowa utrzymuje się 40—50 dni. Średnia ilość dni gorących przekracza 25 dni.

Suchość tego obszaru ujawnia się wyraźnie w niskich średnich sumach opadów na południowy-wschód od jeziora Miedwie zarówno w okresie rocznym (poniżej 475 mm), jak w okresie V—VII (poniżej 160 mm). Średni niedosyt w okresie V—VII wynosi 5,3—5,5 milibarów wzrastając w czerwcu do 5,8—6,0 mb.

Wobec całkowitego wylesienia tego obszaru oraz braku poważniejszych planowych zadrzewień (poza istniejącymi przy niektórych ważniejszych drogach) teren ten jest nadto wystawiony na działanie wiatrów wysuszających glebę.

Geneza gleb

pyrzyckiego i plejstoceńskiego zastoiska wodnego

Szereg czynników różniących zarówno same gleby, jak i teren, na którym występują, od obszarów przyległych, a więc takie jak niezwykła żyzność gleb, występowanie ich na utworach wodnego pochodzenia, znaczna zasobność w próchnicę części tych gleb (czarne ziemie), specyficzny klimat (szczególnie mała ilość opadów), występowanie reliktów roślinności stepowej (W i n k e 1 m a n n, 35, H o 1 s t e n, 12, H u e c k, 15, Czubiński 5) itp., przyczyniały się do zainteresowania genezą tych gleb oraz do kształtowania się różnych poglądów na to zagadnienie i pewnej ich ewolucji.

Uczeni niemieccy łączyli początkowo genezę gleb pyrzyckich z roślinnością stepową, co między innymi znajdowało wyraz w nazwach danych tym glebom. Tak więc Hohenstein (10) określał je jako czarno-ziemy stepowe. Mueckenhausen (19) — jako typowe czarno-ziemy stepowe. Pogląd ten podzielał również B ii 1 o w, nazywając je czarnoziemami stepowymi (2) lub stepopodobnymi (3) oraz początkowo H. Stremme (27, 28), który nazwał je glebami stepowymi, zdegradowanymi.