2251772400

156 ARTYKUŁY

Bibliotekarze wszystkich trzech bibliotek byli zobowiązani podać następujące dane: stopień kompletności gromadzenia, zasięg językowy zbioru, jego lokalizacja, zasięg chronologiczny i geograficzny gromadzonych materiałów, rodzaje umów z innymi bibliotekami regionu w zakresie specjalizacji zbiorów. Konspekty przygotowane w bibliotekach US i UK wzbogacono

0    następujące dane: opis dziedziny (ewentualnie programu akademickiego), nazwisko odpowiedzialnego za dobór materiałów, rodzaje gromadzonych dokumentów, przeznaczenie zbioru (charakterystykę użytkowników), oraz wyliczenie jego mocnych i słabych stron. W bibliotece US położono nacisk na dokładniejsze niż w pierwszej wersji zasad tej biblioteki opisy programów akademickich, pominięto natomiast programy interdyscyplinarne, ponieważ w praktyce ich potrzeby uwzględniają zasady gromadzenia stosowane w odniesieniu do poszczególnych dyscyplin. Materiały dotyczące poszczególnych dziedzin zostały przygotowane w postaci oddzielnych wkładek

1    dzięki temu drobne poprawki nie powodują konieczności zmiany całego dokumentu US.

Stopień kompletności zbiorów wszystkie biblioteki określiły za pomocą kodów, przy czym biblioteka US zastosowała kody literowe, wprowadzone przez instrukcję ALA z 1979 r., UK także literowe, ale opracowane przez bibliotekę, a w dokumencie UC przyjęto kody cyfrowe, odpowiadające znaczeniowo literowym kodom z instrukcji ALA (1 — stopień pełny, 5 — stopień minimalny).

Biblioteka UC zastosowała własne kody dla oznaczenia zasięgu językowego zbiorów, zaś pozostałe dwie biblioteki użyły w tym celu formy opisowej.

Biblioteki US i UC umieściły w swoich dokumentach osobne rozdziały (załączniki), przedstawiające zasady polityki gromadzenia czasopism, zbiorów specjalnych oraz wydawnictw informacyjnych, a także zawierające wytyczne dla bibliotek współpracujących w ramach sieci uniwersyteckiej.

Wszystkie omawiane dokumenty zaopatrzone są w indeksy, umożliwiające odszukanie potrzebnych danych według innych kryteriów niż układ części szczegółowej. I tak w dokumencie UK jest to indeks dziedzin reprezentowanych w zbiorach, US — indeks wydziałów uczelni, natomiast US zakończył zasady informacjami o numerach telefonów bibliotekarzy odpowiedzialnych za poszczególne dziedziny.

W polskich bibliotekach rozpowszechnione jest na ogół mniemanie, iż przy obecnych kłopotach finansowych zasady byłyby dokumentem fikcyjnym, gdyż trudnym do praktycznej realizacji. Całkowicie zapomina się, iż właśnie te „idealne” w swych założeniach zasady mogą być instrumentem służącym zarówno do bardziej racjonalnego wykorzystania posiadanych funduszy, jak i do rozmów ze zwierzchnikami w celu ewentualnego pozyskania dodatkowych pieniędzy. W niniejszym artykule wielokrotnie wskazywano, iż zasady gromadzenia zbiorów mogą pełnić wiele innych pożytecznych funkcji, których w polskim bibliotekarstwie z reguły nie dostrzega się. Warto np. przypomnieć o możliwości wykorzystania dokumentu w kontaktach zewnętrznych. Użyt-