226618221

WSPÓŁCZESNE TRENDY W DERMATOLOGII KLINICZNEJ - SESJA PRAC KLINICZNYCH 1

Polekowe odczyny skórne wywołane lekami stabilizującymi nastrój

Marta Herstowska, Wioletta Barańska-Rybak

Klinika Dermatologii, Wcnerologii i Alergologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego

Skórne odczyny polekowe zgodnie z definicją WHO są niepożądanymi zmianami, które występują po zastosowaniu prawidłowej, nietoksycznej dawki leku, nie obejmują one objawów przedawkowania, nadużywania leku lub jego błędnego dawkowania. W ostatnich lalach częstość ich występowania w konsekwenqi stosowanej farmakoterapii lekami stabilizującymi nastrój wyraźnie wzrasta. Trudności diagnostyczne wynikają z dużej różnorodności obrazu klinicznego, który często przybiera postać innych procesów chorobowych. Bardzo ważne wydaje się uchwycenie zmian skórnych przed rozwinięciem się objawów ogólnoustrojowych, czego konsekwenq'ą może być długi czas hospitalizaqi i często konieczność odstawienia wszystkich stosowanych przez pacjenta leków i wtórnie znacznego stopnia pogorszenie jego stanu psychicznego. Celem publikacji jest przedstawienie zmian klinicznych u paqentów leczonych z rozpoznaniem zaburzenia afektywnego dwubiegunowego (ChAD). Wśród leków zaliczanych do stabilizatorów nastroju najwięcej badań podkreślających wywoływanie reakq'i dermatologicznych dotyczy karbamazepiny i lamotryginy. Wydaje się jednak, że coraz częściej spotykamy się z reakcjami nadwrażliwości po licie, kwasie walproinowym czy zarejestrowanych od kilku lal w tym wskazaniu neuroleptykach atypowych (kwetiapina, olanzapina, arypiprazol). Dzięki włączonemu leczeniu dermatologicznemu u większości pacjentów nie zachodziła konieczność modyfikacji farmakoterapii, czego konsekwencją była dobra współpraca z paq'entem utrzymująca go w stanie remisji objawów depresyjno-maniakalnych.

Potencjalne czynniki etiologiczne u pacjentów z uporczywym świądem odbytu

Karolina Hadasik, Ligia Brzezińska-Wcisło

Katedra i Klinika Dermatologii

Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach

Wprowadzenie. Świąd odbytu to najczęstsza dolegliwość dermatologiczna okolicy anogenitalnej.

Występuje u 1-5% populaq'i, 4-krotnie częściej dotyczy mężczyzn niż kobiet, zwykle w wieku 40-70 lal. Badania epidemiologiczne dotyczące czynników predysponujących do tej dolegliwości są rzadkie.

Materiał i metodyka. W ciągu 4 lat zbadano 55 chorych z diagnozą uporczywego świądu odbytu. Algorytm diagnostyczny obejmował wywiad lekarski, badanie fizykalne, wymazy bakteriologiczne i mikologiczne, podstawowe badania laboratoryjne, testy naskórkowe, rektoskopię, w niektórych przypadkach wykonano biopsję skóry.

Wyniki. U 26 pacjentów zdiagnozowano wyprysk kontaktowy. Idiopatyczny świąd odbytu dotyczył 14 chorych. Pięć osób miało paciorkowcowe zapalenie skóry okolicy odbytu, również 5 pacjentów - wyprze-nia drożdżakowe. U pozostałych pacjentów wykryto łuszczycę odwróconą, kłykdny kończyste, łupież rumieniowy, owsicę oraz świąd paraneoplastyczny.

Wnioski. W badaniu wykazano, że większość patentów ma typowe cechy wyprysku okolicy anogenitalnej. Testy naskórkowe są bardzo ważną składową procesu diagnostycznego. Wyniki te sugerują, że najlepszą opq'ą terapeutyczno-diagnoslyczną dla patentów ze świądem odbytu jest dermatolog współpracujący z proktologiem.

Pemfigoid pęcherzowy, łuszczyca a choroby neurodegeneracyjne -badanie porównawcze w warunkach środkowoeuropejskiego uniwersyteckiego oddziału dermatologicznego

Paweł Bartkiewicz, Paweł Pietkiewicz,

Justyna Gornowicz-Porowska,

Monika Bowszyc-Dmochowska, Marian Dmochowski

Pracownia Autoimmunizacyjnych Dermatoz Pęcherzowych Kliniki Dermatologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu

Wprowadzenie. Pemfigoid pęcherzowy (ang. bullous pemphigoid - BP) to autoimmunizacyjna der-matoza pęcherzowa występująca w okresie starości, mediowana przez przeciwciała w klasach IgG i IgE wobec białek półdesmosomalnych w skórze, BP180 i/lub BP230, które fizjologicznie występują również w tkance nerwowej. Według danych literaturowych, podobnie do łuszczycy (psoriasis - Ps), BP wiąże się z występowaniem chorób neurodegeneracyjnych (ang. neurodegenerative diseases - ND).

Cel pracy. Porównanie zapadalności na ND u chorych z BP i Ps.

403

Przegląd Dermatologiczny 2015/5