2964938735

182 SPRAWA POKUCKA ZA ALEKSANDRA.

na ślub i za pośrednictwo w układach z Mcskwą. Temu też poselstwu polecił i powyższą sprawę b

Stefan tymczasem wedle układów z poselstwem Aleksandra, wysłanem doń w lutym, wyprawił posłów do Władysława węgierskiego z prośbą, by na dzień św. Michała wysłał doń deputacyę panów węgierskich, któraby była świadkiem układów. Deputacya ta rzeczywiście przybyła^{1 2}. Stefanowi jednak, jak się przekonamy, zależało mimo tego bardzo na tem, by znów nie przyszło do rewi-zyi, a nie był pewnym, czy wyznaczeni w tym celu panowie polscy rzeczywiście nie przybędą. Na każdy wypadek postanowił zabezpieczyć się przeciw temu. A uczynił to, w iście szatański sposób.

Oto właśnie w czasie, kiedy się zbliżał termin zjazdu, nasyła na Polskę Tatarów, którym daje wołoskich przewodników tak, że ci niezwykłymi drogami i zupełnie niespodzianie wpadają do Polski. By omylić czujność Polaków i usunąć wszelkie podejrzenie co do swych zamiarów, sam uwiadamia Polaków o grożącem im ze strony Tatarów niebezpieczeństwie.

W Polsce wskutek najazdu Tatarów ogromne przerażenie. Wszyscy głowy potracili. Tatarzy bezkarnie w straszliwy sposób pustoszą Ruś Czerwoną i ziemię sandomierską. Palą Radymno, Bełz, Jarosław, Rzeszów, Kunów, Łagów i Wielki Opatów³. Był to jeden z najdotkliwszych napadów tatarskich.

Senat prowadzący rządy w Polsce był tym napadem zaskoczonym i czuł się zupełnie bezradnym. Uchwalonych jeszcze na sejmiku w Nowym Korczynie zaciągów wcale nie przeprowadzono, tak że Małopolska i Ruś Czerwona stały zupełnie bezbronne wobec tego nieprzyjaciela.

Stefan musiał liczyć na ową bezradność rządu polskiego i na przerażenie, jakie wywołał ów napad, gdyż właśnie wtedy pod zasłoną zamieszania w Polsce, powstałego wskutek tego napadu, wykonał to, do czego się od dawna przygotował. Oto zajął Pokucie po Halicz i Dniestr. Przebiegły wojewoda, chcąc w każdym razie

1

   Patrz wyżej cytowane poselstwo Kazanowskiego od Aleks, do kard. Fryder. Uljanickij str. 212 i Papiery Szujskiego.

2

   Patrz wyżej często cytowane poselstwa wołoskie z r. 1503.

3

   Miechowita 1. c. str. 364.