3014254756

)

5. Pedeutologia, struktura studiów

(...) Pierwszy człon klamry nosi nazwę propedeutyki wf i realizowany jest na pierwszym semestrze studiów, drugi człon — o którym potem — na semestrze ostatnim.

Propedeutyka wf ma na celu wprowadzić studenta w świat zjawisk specyficznych dla naszego obszaru wiedzy oraz wyjaśnić sens wieloprzed-miotowej struktury studiów. Obejmuje ona kwestie, które łączą się z istotą studiów i przyszłej pracy, a także wzmacniają emocjonalną więź studenta z uczelnią, np. ewolucja zawodu, tradycje szkoły, wstęp do języka fachowego (terminologia), kodeks akademicki pisany i nie pisany, encyklopedia nauk o wychowaniu fizycznym.

Te i podobne im tematy są równocześnie tematem ćwiczeń w zakresie technologii studiowania. Celem tych ćwiczeń jest obniżenie progu pomiędzy szkołą średnią i wyższą. Obejmują one m. in. przysposobienie biblioteczne, metody pracy z książką i czasopismem, recepcję wykładu wraz z techniką notowania, metodykę przygotowania i wygłaszania referatów wraz z kulturą dyskusji, organizację czasu studenta i higienę pracy. Taka systematyczna zaprawa, z pewnością skuteczniejsza niż pouczenia przygodne lub pośpieszne „trzydniówki”, przyczynia się do zamiany roku selekcyjnego w rok adaptacyjny.

Przejdźmy z kolei do drugiego członu klamry — do teorii wf na ostatnim semestrze. Jej zadaniem jest dokonać syntezy studiów w świetle potrzeb zawodu. Tak pojęta teoria wf (i każda inna) jest wyłącznie przedmiotem dydaktycznym, pozostającym w służbie uczelni i młodzieży. Zrozumienie jej właściwej roli wymaga przełamania pewnych stereotypów myślowych, które każą w każdym przedmiocie dopatrywać się dyscypliny naukowej, a w jej treści — masy erudycyjnej, którą należy egzekwować. Wychodzimy z założenia, że wartości absolwenta nie mierzy się sumą ocen z poszczególnych przedmiotów. Ktoś musi w nim zobaczyć i ocenić całego lekarza, całego pedagoga, całego inżyniera, sprawdzić umiejętność operowania wiedzą scaloną, sympozjonalną. Syntezy tej nie wolno narzucać, nie wolno jej „wykładać”. Musi ona dokonać się siłami samego studenta pod kierunkiem wykładowcy. Jest to generalny rachunek z odbytych studiów, a równocześnie wiatyk uzbrajający na drogę życia (wskazówki dotyczące dokształcania i doskonalenia, pracy kulturalnej w środowisku, orientacji

58