3462403315

11

różnice między tętnicami i żyłami. Wykazał między innymi, że tętnicami płynie krew, a nie powietrze, jak wtedy sądzono.

Dopiero w epoce Renesansu, w połowie drugiego tysiąclecia ponownie zainteresowano się biomechaniką. Włoski humanista, Leonardo da Vinci (1452-1519), słynny artysta, ale pracujący głównie jako mechanik, dokonał dużego wkładu do mechaniki i wykonał wiele projektów inżynierskich (rys. 1.4.d). Doskonale rozumiał takie elementy składowe mechaniki, jak wektor}', współczynniki tarcia oraz przyspieszenia spadających obiektów, dając podstawy dla 3 prawa dynamiki Newtona. Poprzez studiowanie anatomii w kontekście mechaniki, da Vinci również ma pewien wkład w biomechanikę. Analizował siły mięśni i funkcje stawów. Jednak jego notatki nie były opublikowane przez wiele lat i jego badania, niestety, nie miały dużego wpływu na rozwój dziedziny biomechaniki.

g)    _ h) _ i)    j)

Rys. 1.4. Wielcy biomechanicy: a) Sokrates (400 p.n.e.), b) Arystoteles (384-322 p.n.e.), c) Galen (131-201 p.n.e.), d) Leonardo da Vinci (1452-1519), e) Andreas Vesalius (1513-1564), f) Galileo Galilei (1564-1642), g) Marcelo Malpighi (1628-1694), h) Issac Newton (1643-1727), i) Giovanni Alfonso Borelli (1608-1679), j) Archibald Vivian Hill (1886-1977) [47]

W 1543 roku, flamandzki fizyk Andreas Vesalius (rys. 1.4.e), twórca nowożytnej anatomii, opublikował dzieło o strukturze ludzkiego ciała: „Budowa ludzkiego ciała” [49]. Vesalius, jako pierwszy odważył się na dokładne zbadanie zwłok ludzkich, przez co wykazał liczne błędy w dziełach Galena, wynikające z przenoszenia zasad struktury anatomicznej zwierząt na organizację ciała ludzkiego.

Ojcem mechaniki i właściwie biomechaniki, byl Galileo Galilei(rys. 1.4.f), urodzony 21 lat po Koperniku (1564-1642) i jego zrewolucjonizowaniu matematyki poprzez wprowadzenie wnioskowania matematycznego na podstawie ruchu sferycznego ciał niebieskich. W wieku 17 lat Galileo został wysiany na Uniwersytet Pies, aby studiować medycynę. Nie mogąc zaakceptować niczego, co mówili jego profesorowie, domagał się dowodów na to, co mówili na temat anatomii człowieka. Wyrzucono go z uczelni w wieku 21 lat i wrócił do domu do Florencji na studia matematyczne. W wieku 25 lat to wrócił na Uniwersytet w Pizie, jako wykładowca matematyki, ale znowu go usunięto, tym razem ze względu na zbytnią popularność, ponieważ wszyscy studenci z