3893820054

3893820054



IV-7


H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09)

Czynnik (—l)s po prawej stronie jest niezależny od rozważanej funkcji u\ traktujemy go przy tym jako odpowiedni znak ±, niezależny i od ciała F.

Obierzmy więc za u funkcję uq z lematu 1. Ponieważ liczba c = uo(l, 2,k) jest niezerowa, więc otrzymana równość (—l)sc = wo(<7(l), ...,a(k)) dowodzi, że znak (—l)s zależy tylko od permutacji cr, a nie od reprezentacji a w postaci iloczynu transpozycji. □

Wniosek 2. Gdy a G S„ jest iloczynem cykli długości k\,...,kp, odpowiednio, to Sgn(<r) = (-l)P+sr=A

Dowód, o jest złożeniem s transpozycji dla s =    — 1), patrz zadanie 3.

Twierdzenie 2. Sgn(<rr) = Sgn(cr)Sgn(r) dla a,r G S„, i analogicznie dla iloczynu większej liczby permutacji. W szczególności, Sgn(<r-1) = Sgn(cr).

Dowód. Niech a będzie złożeniem s transpozycji, a r złożeniem t transpozycji. Wówczas ar jest złożeniem s + t transpozycji, skąd Sgn(ar) = (—l)s+t = (—l)s(—l)4 = Sgn(cr)Sgn(r). Dla r := a-1 daje to równość Sgn(<r-1) = Sgn(cr), bo Sgn(cr) = ±1 i Sgn(l) = +1. □

Zadanie uzupełniające 1. Gdy wieloliniowa funkcja / : Vk> F spełnia warunek /(vi,Vfc) = 0 dla ciągów (vj)*=1 G Vk mających dwa kolejne wyrazy równe, to jest ona alternująca i antysymetryczna.

Zadanie uzupełniające 2. Przestawieniem dla permutacji a G S„ nazywamy każdą parę liczb (i,j) taką, że 1 < i < j < n i a(i) > c{j). Dowieść, że Sgn((r) = (—l)p, gdzie p to liczba przestawień dla a.

Zadanie uzupełniające 3. Niech permutacja 7r G Sk+i przeprowadza liczby 1,..., k odpowiednio na / + 1,...., I + k, a k +1, ...,k + l na 1,...,/. Dowieść, że Sgn(7r) = (—l)kl.

2. Istnienie wyznacznika i jego nowa charakteryzacja.

Przejdźmy do dowodu istnienia funkcji det z p.l.

Ustalmy funkcję / : Xk —* F, gdzie X jest dowolnym zbiorem i k G {2,3...,}, i niech

F(xt,...,xk) := Y) Sgn(ir)f(x *»(*)) dla xi, ...,Xk £ X.    (3)

7reSfc

Oczywiście F jest funkcją z Xk do F, a także F = ^ttgs Sgn(7r) • (/ o 7r), gdzie dla 7r G Sfc definiujemy bijekcję tt : Xk —> Xk wzorem tv(x\,

Przykład 1. Gdy k = 2, to F(xi,X2) = f(x 1,^2) f(x2,xi).



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
IV-3 H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) Stwierdzenie 1. Funkcja det ma też następujące własności: iv)
IV-5 H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) § 2. Istnienie wyznacznika. Wyznacznik jako wieloliniowa i alte
IV-9 H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) Twierdzenie 2 (o charakteryzacji wyznacznika, wersja druga). Wy
H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) IV-1IV WYZNACZNIK § 1. Wyznacznik a operacje elementarne. 1. Własnoś
IV-11 H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) tym punkcie ustalone będą związki pomiędzy wyznacznikiem macie
IY-13 H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) Nierzadko podobną rekurencję można jednak uzyskać innymi
IY-15 H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) Dowód. Obliczmy (i,j)~ty wyraz macierzy X := AD : k x‘i = Pra
IY-17 H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) Stosując do sumy w nawiasie wzór (4) otrzymujemy tezę. □ Zadan
IY-19 H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) § 4. Geometryczne zastosowania wyznacznika. 1.
img471 (3) Tym razem f (c) < O, a więc Iloczyn po prawej stronie Jest ujemny, skąd wynika, że mus
str161 (3) §4. WYZNACZANIE ORYGINAŁU 161 WANIA Ale, jak wiadomo, suma szeregu występującego po prawe
Arahja - KULT d Mój dom murem podzielony a Podzielone murem schody £ Po lewej stronie łazienka&
DSC09 (14) Fizjoterapia po ondoprotezoplastyce stawu biodrowego zależy od : -    prz
File1014 0 Nakreśl linie, zgodnie z kierunkiem strzałek. 0 Uwaga: Namaluj skrzata po prawej stronie

więcej podobnych podstron