4442198708

451

ZDARZENIA — KSIĄŻKI — LUDZIE

KONGRES MUZYKI KOŚCIELNEJ

Między 10 a 22 listopada 1949 roku odbył się w Meksyku kongres muzyki kościelnej. Wzięli w nim udział delegaci 21 narodów Ameryki Łacińskiej, oraz reprezentanci innych krajów amerykańskich, a jako referentów zaproszono między innymi trzech wybitnych znawców reformy gregoriańskiej: prezesa Papieskiego Instytutu Muzyki Kościelnej — Higinio Angles, opata z Silos w Hiszpanii — Dom Izaaka Torribios i wreszcie Dom Józefa Gajarda ze sławnego opactwa w Solesmes.

Wybór Meksyku na siedzibę Kongresu nie był jedynie wynikiem centralnego położenia kraju między dwiema częściami amerykańskiego kontynentu. Wpłynął nań również niewątpliwie fakt, iż Meksyk od jakichś piętnastu lat s*tał się ośrodkiem ciekawych i płodnych badań liturgicznych.

Na krótko przed kongresem biskupi meksykańscy ogłosili wspólny list pasterski, w którym dali wyraz swemu zadowoleniu z rezultatóy ruchu liturgicznego, rozwijającego się w ich diecezjach, zachęcając zarazem uczestników Kongi*esu do usilnych starań o rozciągnięcie na cały kontynent dobroczynnych skutków odrodzenia muzyki kościelnej.

Naczelnym hasłem Kongresu było „udzielić synowskiej, a skutecznej odpowiedzi" na wezwanie rzucone przed trzydziestu sześciu laty w sławnym „Motu Proprio" Piusa X.

Chodziło tu nie tyle o stawianie postulatów teoretycznych, czy układanie przepisów i regulaminów, co o zastosowanie do konkretnych warunków dawniej już ogłoszonych zasad, o skorygowanie błędów i usunięcie nadużyć — jednym słowem o to, aby „...lud śpiewał to, czego chce Chrystus, tak jak chce Chrystus i wtedy, kiedy Chrystus tego pragnie".

Delegaci Kongresu lwią część obrad poświęcili problemom Ameryki Łacińskiej, pozostawiając reprezentantom Kanady i Stanów Zjednoczonych bierną raczej pozycję ekspertów i obserwatorów.

Obrady Kongresu odbywały się kolejno w pięciu różnych miastach, gdzie uczestnicy mieli zarazem możność zaobserwowania rozmaitych form pobożności ludowej.

Usłyszeli między innymi stare pieśni meksykańskie w katedrze Quere-taro i Leon oraz koncert muzyki polifonicznej kompozytora Picutti w Mo-relii. Najgłębszych jednak wrażeń doznali w stolicy Meksyku, gdzie w czasie Mszy pontyfikalnej celebrowanej przez prymasa trzy tysiące wiernych pod kierunkiem kleryków odśpiewało nienagannie przepisane części mszy gregoriańskiej.

Na pierwszy plan obrad wysunęła się sprawa umuzykalnienia i wyrobienia artystycznego księży i kleryków, oraz bardziej jeszcze zasadnicza kwestia wychowania liturgicznego w oparciu o zdrową formację teologiczną. Wreszcie — jak najściślejsza kontrola wszelkich poczynań liturgicznych. Już „Narodowy Kongres Meksykański" w roku 1939 sformułował praktyczne reguły wyboru dzieł muzycznych, nadających się do wykonania w kościele, potępiając zarazem pewne nadużycia, zakradające się niekiedy w obrzędy liturgiczne. Dla każdej diecezji utworzono

29*