5032124899

5032124899



34 Mechanika

Każde z tych równań opisuje pewne niezależne drganie harmoniczne, są to tzw. drgania normalne wahadeł sprzężonych. Pierwsze drganie normalne odbywa się z częstością u\, równą częstości drgań własnych wahadła swobodnego loq, a drugie drganie normalne odbywa się z większą od częstością cj2 = \Jw‘q + 2K. Aby zobaczyć te drgania w ruchu dwóch identycznych wahadeł sprzężonych musimy wiedzieć jak wprawić je w ruch. W tym celu musimy powiązać zmienne p\ i p2 ze zmiennymi pa i <Pb> będącymi kątami wychylenia wahadeł z położenia równowagi. Ponieważ, na mocy wzoru (1.4.8), pa = p\ ip2 i <fib = <Pi ~ 2) to jako rozwiązania otrzymujemy:

ipa(t) = A COS (U\t + 5i) + i? COS (u>21 + 82)

Pb{t) = A cos (ujit + 8\) — B cos (U2t + #2)

Aby układ wykonywał pierwsze drganie normalne potrzeba, aby w dowolnej chwili y?2 = 0, co jest spełnione gdy 5 = 0. Wtedy

ipa(t) = A cos (uą£ + 5i) = ipb(t),    (1.4.13)

czyli każde wahadło drga z częstością uą = ujq i w dowolnej chwili mamy pa = pb-Podobnie, aby układ wykonywał drugie drganie normalne w dowolnej chwili p\ = 0, co jest równoważne wymaganiu aby A = 0. Wtedy

pa(t) = B cos(u>2t + S2) = ~Pb(t)    (1.4.14)

i każde z wahadeł drga z częstością w2 = \/u>‘q + 2K i w każdej chwili pa = —pb-Rozważmy przypadek, gdy dwa drgające jednakowe wahadła sprzężone nie wykonują drgań normalnych. Dowolne rozwiązanie układu równań ruchu można przedstawić jako kombinację liniową znalezionych rozwiązań (1.4.12). Jeżeli, dla prostoty rachunku, przyjmiemy równość amplitud drgań normalnych i fazy początkowe równe zero (A = B, 81 = 82 = 0) to z równań (1.4.12) otrzymamy:

pa(t) = 2A cos (^^t) cos (“2±^) = Amod(t) cos (isa^a*) Pb{t) = 2Asin (^2 21,111) sin (u;2+a11) = Bmod(t) cos (a2+u)11)

Powyższe zależności przedstawione są w postaci graficznej na rysunku 1.4.2.

Opisując zachowanie wahadeł na podstawie powyższych równań, możemy powiedzieć, że każde z nich wykonuje dragania o częstości u = (u>2 + uą)/2 i amplitudzie zmieniającej się w czasie z częstością o»mod = (^2 ^i)/2. Jednakże, gdy jedno z wahadeł ma maksymalne wychylenie, drugie w tym momencie spoczywa. Następnie amplituda pierwszego wahadła stopniowo maleje, a drugiego rośnie, aż sytuacja się odwróci. Następnie amplituda drugiego wahadła stopniowo maleje, a pierwszego rośnie i sytuacja powtarza się cyklicznie. W ciągu jednego okresu modulacji amplituda każdego



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Mechanika ogolna0005 10 Równanie wektorowe opisujące ruch punktu materialnego ma postać wynikającą z
Mechanika ogolna0013 20 W układzie nieruchomym równanie opisujące ruch punktu materialnego zapisywal
Mechanika ogolna0089 Powyższe równanie zapisujemy w postaci: Jest to układ dwóch równań różniczkowyc
ARCH [14], GARCH [8]. Od lat kilkunastu szerzej stosowane są metody eksploracji danych [34]. Każde z
CCF20130109026 Aby zbudować równania opisujące przebieg sił przekrojowych oraz wykonu wykresy tych
Mechanika ogolna0005 10 Równanie wektorowe opisujące ruch punktu materialnego ma postać wynikającą z
image 052 52 Fizyczne i wirtualne źródła pola promieniowania Zauważmy, że do rozwiązania tych równań
Slajd29 (101) Współczynnik załamania <jn k - — v Po rozwiązaniu tych równań ze względu na n i k o
img119 119 Rozdział 9. Dynamika procesu uczenia sieci neuronowych albo — uwzględniając równanie opis
20 v BOCIAN L KOZERSK.1 poziomu we krwi [34], Powy ższ prze kład opisujeoddzialywanie trzech cząstec

więcej podobnych podstron