5033109079

1. Zasób informacyjny.

Aktywność ruchowa graczy w sytuacji treningu lub rozgrywek sportowych jest poprzedzona cyklem operacji wykonywanych przez centralny układ nerwowy. Możliwa do zaobserwowania reakcja fizyczna jest końcowym rezultatem złożonego łańcucha przetwarzania informacji. Krótko mówiąc, możemy wyodrębnić trzy następujące po sobie etapy przetwarzania informacji, które występują pomiędzy momentem odbioru bodźca a reakcją ruchową: (i) identyfikacja bodźca: w pierwszym etapie gracz powinien zauważyć i zidentyfikować sytuację, w którą jest zaangażowany. Wymaga to przetworzenia informacji. Stopień tego przetworzenia zależy od charakteru bodźca lub jego usytuowania w stosunku do informacji zgromadzonych w pamięci krótko i długotrwałej, (ii) Wybór reakcji: gdy tylko sytuacja zostanie zidentyfikowana, gracz dokonuje wyboru reakcji czyli przygotowuje plan działania, przekazując szereg szczegółowych wytycznych. Etap ten ma nie tylko znaczenie dla reakcji ruchowej, ale także zmniejsza możliwe alternatywy rozwiązania sytuacji (następuje ocena prawdopodobieństwa wystąpienia). Jest także potrzebny jako kryterium porównawcze dla dziejącej się akcji ruchowej (feedback) i (iii) programowania odpowiedzi. Po wyborze reakcji system musi przygotować się do działania, które ma nastąpić, jest to programowania odpowiedzi. Na tym etapie polecenia ruchowe są organizowane i wysyłane do mięśni w celu wykonania pożądanego działania. Opiera się ono na pomysłach, myślach, projektach i intencjach wspieranych przez wymiar strategiczno-taktyczny danej sytuacji. Z tej analizy możemy wywnioskować, że nauka i doskonalenie graczy ma sens tylko wtedy, gdy są oni angażowani w sytuacje przypominające prawdziwe warunki współzawodnictwa o różnym stopniu złożoności i trudności. Tylko na podstawie takich założeń można poprawnie wykorzystywać przeróżne mechanizmy odpowiedzialne za podejmowanie decyzji oraz reakcje ruchowe odpowiadające na dane sytuacje czy problemy. W tym kontekście mechanizmy poznawcze będące podstawowym wsparciem dla zasobu informacyjnego to: percepcja, pamięć, uwaga i zdolność przewidywania.

1.    Percepcja. Percepcja jest podstawowym działaniem poznawczym. Jest to proces, poprzez który człowiek uczestniczy w świecie zewnętrznym w sposób świadomy, poznając go aktywnie. Należy rozróżnić tutaj dwa podstawowe aspekty: różnicowanie i strategię percepcyjną.

1.    Różnicowanie. Postrzeganie jest wynikiem analizy przeprowadzonej wdanym odcinku czasu i składa się z kilku faz stanowiących serię transformacji informacji różnicujących jedne w stosunku do drugich.

2.    Strategia percepcyjną. Zawodnik nie odbiera danej informacji w sposób bezrefleksyjny. Przeciwnie, odbiera wybrane bodźce, proces ten możemy nazwać strategią percepcyjną. Gracz wybiera wzrokiem konkretne informacje, oceniane przez niego jako najbardziej istotne dla podjęcia decyzji.

2.    Pamięć. Zapamiętywanie jest podstawowym procesem uczenia się i rozwoju. To poprzez zapamiętywanie możemy przywoływać i rozpoznawać doświadczenia oraz wcześniej zdobyte umiejętności. Nie jest przypadkowy fakt, że gracze niedoświadczeni lub uczestniczący w nieregularnych i rzadkich treningach mają większą skłonność do zapominania tego, czego się nauczyli niż gracze doświadczeni, biorący udział w regularnych i częstych sesjach treningowych. Nie oznacza to jednak, że doświadczeni gracze również nie mogą zapomnieć tego, czego się niedawno nauczyli. Zdarza się to, gdy ich zaangażowanie w wykonanie danego działania lub w wykorzystanie danej reguły technicznej jest mniejsze niż jego poziom podczas ostatniego treningu.