5167289594

108 WIADOMOŚCI URZĘDU PATENTOWEGO Nr 1/1952

Analiza przyczyn, przeprowadzona na odprawie lipcowej, wykazała powody: nieprawidłowe zrozumienie i złą interpretację § 19 uchwały Nr 291, mówiącego o udoskonaleniach i usprawnieniach oryginalnych. Decyzja zapadła natychmiast. Sierpień i wrzesień poświęcono na specjalne odprawy terenowe. Dwudziestu najlepszych kierowników Sekcji Inżyniera Wynalazczości CZP w imieniu Min. Przemysłu Ciężkiego, zapraszając na narady aktyw partyjny i związkowy, przeprowadziło w 12 miastach Polski konsultacje z pracownikami komórek wynalazczości oraz z przewodniczącymi komisji wynalazczości i Klubów Techniki i Racjonalizacji. Wyniki były nadspodziewanie dobre. Między innymi ilość projektów, zgłoszonych przez pracowników inżynieryjno-technicznych, zaczęła szybko rosnąć, osiągając w październiku 736, tj. tylko o 60 mniej niż w kwietniu 1951 r., a o 90 więcej niż w tym samym miesiącu w roku 1950.

Aktyw racjonalizatorski resortu przemysłu ciężkiego nie poprzestał na osiągnięciu poprawy zgłoszeń, ale pomyślał też o walce z zaległościami. Do walki z zaległościami natury administracyjnej wybrano drogę inspekcji i co miesięcznej analizy zaległości na odprawach. Najlepsze wyniki dały jednak „przeglądy racjonalizatorskie**, które odbyły się we wszystkich zakładach pracy we wrześniu, październiku i listopadzie w oparciu o doświadczenia radzieckie.

Przeglądu dokonywa komisja wynalazczości w rozszerzonym składzie, powiększonym o organa partyjne, związkowe, Klub Techniki i Racjonalizacji oraz wybitnych racjonalizatorów. Sprawdza się stan załatwiania projektów, ustala terminy realizacji, kontroluje prawidłowość podjętych decyzji. Wyniki uzyskano bardzo dobre. Dowodem jest fakt, że tzw. „wskaźnik zaległości** (tzn. ilość projektów nie załatwionych w stosunku do ilości projektów przeznaczonych do rozpatrzenia w danym miesiącu) spadł z liczby 4 za wrzesień do 2,88 na październik. Dążeniem resortu jest osiągnąć liczbę 2,5, tzn. posiadać zaległości 2,5-miesięczne. Liczba ta jest o tyle realna, że okres realizacji projektu waha się w granicach od dwóch do czterech miesięcy.

Plan na rok 1952

Mając tak przygotowany teren i zorganizowaną akcję, można było pokusić się o opracowanie planu na rok 1952. Plan składa się z dwóch części: część I to wyniki, które należy osiągnąć; część II to środki, jakich należy użyć, aby osiągnąć zaplanowane wyniki.

Część I: Wyniki, które należy

osiągnąć

Ilość projektów' zgłoszonych — 30500, co stanowić będzie wzrost o 40°/o w stosunku do roku 1951, przy czym przewiduje się wzrost ilości projektów nagrodzonych z 38,7% do 45%. Opieramy się tu na szybszej realizacji projektów, na założeniu planów wykorzystania projektów, na włączeniu wykonania urządzeń w plany produkcyjne narzędziowni, na założeniu 5-ciu warsztatów racjonalizatorskich przeznaczonych tylko do realizacji projektów, na tworzeniu brygad wynalazczych realizujących projekty we własnym zakresie, jak również na szerokim

udzielaniu pomocy technicznej i premiowaniu za szybszą realizację projektów.

Procent projektów odrzuconych pozostanie w zasadzie prawie taki sam, tzn. 34% wobec 35% w roku 1951. Do zmniejszenia ilości odrzuconych projektów przyczynią się: wzmocnienie działalności Klubów Techniki i Racjonalizacji, tematyka i konkursy. Te dwie ostatnie akcje będą prowadzone w roku 1952 na skalę masową. Zostały one wypróbowane w r. ub. w kilku CZP, ale nie można jeszcze przewidzieć ich skuteczności. Równocześnie wybitne wzmocnienie działalności Klubów Techniki i Racjonalizacji na odcinku podwyższenia jakości projektów może stanowić realny wkład w osiągnięcie wyników.

Spadek zaległości przewiduje się z 24% na 21%. Metodami do uzyskania tego spadku będą sposoby przytoczone przy omawianiu ilości projektów nagrodzonych. Wskaźnik zaległości spadnie z 2,88 na 2,5.

Akcja umasowienia ma doniosłe znaczenie dla dalszego rozwoju wynalazczości. Nie można dopuszczać do zasklepiania się i bazowania na tzw. „zawodowych racjonalizatorach'*. I dlatego zadaniem Klubów Techniki i Racjonalizacji jest rozszerzenie i powiększenie aktywu racjonalizatorskiego, aby móc osiągnąć liczbę (przeciętną dla resortu) w wysokości 3% całości załogi.

Przewiduje się przeprowadzenie akcji uświadamiającej w szkolnictwie zawodowym i uzyskanie przynajmniej po jednym projekcie z każdej szkoły miesięcznie. Nie pominięto też akcji rozpowszechniania ! pomysłów; przewiduje się rozpowszechnienie 5% projektów nagrodzonych.

Część II: Środki, jakich należy

użyć

W roku 1952 należy powiększyć ilość brygad wynalazczych ze 127 do 920 i przydzielić każdej brygadzie w ciągu roku po 2 zamówienia socjalistyczne. Trzeba też ogłosić tematykę, przy czym liczba tematów powinna wynosić po 3 na zakład co miesiąc. Organizowane konkursy, mianowicie po jednym konkursie na zakład w ciągu roku, pozwolą osiągnąć powiększenie liczby zgłoszeń, poprawę ich jakości oraz zmniejszenie ilości projektów odrzuconych.

W każdym zakładzie pracy winna być zorganizowana zakładowa wystawa wynalazczości, uzupełniana i zmieniana co kwartał. Przez wyświetlanie filmów i wygłaszanie odczytów wzrastać powinna jakość projektów. Przewiduje się po 2 posiedzenia CKW na miesiąc i po 3 posiedzenia KW na miesiąc. Będą prowadzone takie akcje, jak przeglądy racjonalizatorskie (2 razy do roku) i odprawy terenowe (24 w ciągu roku). Przez rozwinięcie najszerzej stosowanej pomocy technicznej osiągnie się szybszą realizację projektów.

Komórki wynalazczości, wspólnie z Klubami Techniki i Racjonalizacji, w oparciu o Partię i przy współpracy jze związkami zawodowymi, winny poprowadzić szeroką akcję propagandową, uświadamiającą i polityczną. Premiowanie za szybszą realizację winno skrócić czas załatwiania projektów. Wnrowadze-nie współzawodnictwa między komórkami wynalazczości wszystkich szczebli w oparciu o wykonanie przyjętych zobowiązań stać się powinno jeszcze jednym bodźcem do szybkiego załatwiania projektów.