5332217610

Rekreacja

Elżbieta Sionko

Gry i zabawy ruchowe

Zajęcia ruchowe są najlepszą formą podnoszenia sprawności psychofizycznej. Dzieci -ze względu na naturalną potrzebę ruchu - chętnie uczestniczą w różnych grach i zabawach, niekoniecznie organizowanych przez dorosłych, często zaś podejmowanych z własnej inicjatywy. Takie gry wspomagają naturalne formy ruchu, dlatego są dostępne nie tylko dla dzieci zdrowych, ale również dla dzieci niepełnosprawnych. Pozwalają w sposób naturalny wyładować nadmiar energii, zaspokoić dziecięcy „głód ruchu'’, złagodzić nadmierne napięcie czy zapomnieć o cierpieniu

Zabawy ruchowe, poprzez kształtowanie takich cech motoryki jak: szybkość, zwinność, siła, moc i wytrzymałość, zwiększają też wydolność i sprawność fizyczną organizmu. Często pojawia się w nich element współzawodnictwa i współdziałania, kształtujący samodzielność oraz odpowiedzialność. Wprowadzając radosny nastrój, zabawy ruchowe są wreszcie wspaniałą formą czynnego wypoczynku.

Zabawy integracyjne mają na celu wzajemne poznanie się uczestników. Jest to szczególnie ważne nie tylko dla dzieci zdrowych, ale przede wszystkim w pracy z dziećmi niepełnosprawnymi. Jako że w dosłownym rozumieniu integracja to scalanie, tworzenie całości z części, dobrym ćwiczeniem opartym na takiej zabawie mogą być następujące przykłady: 1. Dziecko na karteczce przypiętej do ubrania pisze pierwszą literę swojego imienia, wędrując po sali stara się odgadnąć kolejne litery imion innych uczestników zabawy, podczas gdy tamci równocześnie zgadują i dopisują kolejne litery jego imienia: 2. Dzieci siedzą w kręgu, każde dziecko wypowiada się kończąc zdania: „ Mam na imię...”, „Interesuję się....”, „Lubię...”; 3- Dzieci stoją w kręgu. Rzucając piłkę do innego uczestnika zabawy każde głośno wypowiada swoje imię. Po przedstawieniu się wszystkich uczestników w dalszym ciągu rzucamy piłkę, ale teraz musimy powiedzieć imię osoby, do której ją rzucamy; 4. Dzieci siedzą w kręgu, dziecko rozpoczynające zabawę trzyma początek włóczki lub sznurka, zaś kłębek toczy po podłodze do innego dziecka mówiąc jego imię. W momencie, gdy kłębek podany został do każdej osoby z grupy, zaczynamy rozplątywanie utworzonej pajęczyny odsyłając kłębek do osoby, która nam go podała mówiąc jej imię; 5. Uczestnicy zabawy trzymają chustę animacyj-ną za uchwyty, na hasło prowadzącego podnoszą ją do góry. W tym momencie pod chustą przebiegają, zamieniając się miejscami, osoby, których dotyczy polecenie prowadzącego (np. osoby o brązowych włosach).

Zabawy ze śpiewem są szczególnie łubiane przez dzieci w wieku przedszkolnym i wcze-snoszkolnym. Kształtują poczucie rytmu i koordynacji ruchowej, estetykę i harmonię ruchu. W miarę wzrostu zaawansowania piosenki mogą być zmienne pod względem rytmu, a ruchy bardziej złożone i intensywne. W zabawach tych dzieci najczęściej mimiką ilustrują słowa piosenki np.: do figury „trzy kółeczka” dzieci

Konspekt nr 4/2006 (27)