5399619976

3s    3p

[Ne] 3s²3p⁵

IT

IT

IT

T

Cl

Jednak na jego powłoce walencyjnej oprócz orbitali s i p znajdują się nieobsadzone orbitale d. Dzięki ich obecności atom chloru może występować aż w trzech stanach wzbudzonych:

		3 s
Cl*	[Ne] 3s^23pV	IT
		3s
Cl*	[Ne] 3s^23pV	IT
Cl*	[Ne] 3.s‘3p*ł	35 0

3p    3 d

T

3p

T	T
3 d
T	T	T

3P

Dla porównania atom fluoru należący do tej samej grupy fluorowców 9F: [He] 2s²2p⁵ nie występuje w stanie wzbudzonym, ponieważ nie ma dostępnej powłoki d.

Kationy, czyli jony dodatnie powstają w wyniku oderwania jednego lub więcej elektronów z powłoki walencyjnej, np.:

Mg ->• Mg²⁺ + 2 e“

Konfigurację elektronową powstającego kationu ustala się przez usuwanie kolejnych elektronów walencyjnych z macierzystego atomu: najpierw z np, potem ns, kolejno z (n-1 )d i (n-2)/. Kationy uzyskują w ten sposób dublet lub oktet elektronowy, a w przypadku pierwiastków grup głównych ich konfiguracja elektronowa jest często identyczna z konfiguracją elektronową gazu szlachetnego, kończącego poprzedni okres (w tym przypadku neonu):

Mg:    ls²2j²2p⁶3s² lub [Ne] 3s²

Mg²*: 1 s~2s¹2p⁽'    lub [Ne]

Jeżeli powłoka walencyjna zawiera elektrony w podwarstwie s i p, to jako pierwsze odrywają się elektrony o wyższej energii, czyli z podpowłoki p. Stąd np. kation As³⁺ posiada konfigurację elektronową [Ar] 4s²3d^n>. W przypadku pierwiastków grup pobocznych tworzenie się kationu związane jest z oderwaniem elektronów najpierw z podpowłoki ns, a dopiero później z podpowłoki (n-l)d. Tak więc strukturę kationu Fe³⁺ można przedstawić jako [Ar] 3d⁵.

Podczas tworzenia anionu elektrony przyłączają się do niezapełnionej podpowłoki, aż do uzyskania konfiguracji najbliższego gazu szlachetnego, kończącego dany okres (w tym przypadku argonu):

8