5996832473

98

Do cech specyficznych naturalnej roślinności Działu Północnego Mazurs-ko-Białoruskiego należy brak dąbrów świetlistych zespołu Potentillo albae--Quercetum. Pojawiają się tu one tylko na nielicznych stanowiskach na południowych peryferiach, a przy tym reprezentują specyficzną postać zespołu (odmiana północnopodlaska), wyraźnie uwarunkowaną wpływem oddziaływań antropogenicznych.

Krajobrazy roślinne w Dziale Północnym Mazursko-Białoruskim są mało zróżnicowane pod względem zestawu zbiorowisk, wykazują natomiast, w szczególności na obszarach młodoglacjalnych, znaczną zmienność w przestrzeni. Do najczęstszych typów należą: krajobraz borów mieszanych i grądów, krajobraz borów i borów mieszanych oraz krajobraz grądowy. W porównaniu z przylegającym od południa Działem Mazowiecko-Poleskim zwraca uwagę w omawianym dziale brak krajobrazu dąbrów świetlistych i grądów.

Zestawiając zaproponowane ujęcie i zasięg Działu Północnego Mazur-sko-Białoruskiego z odpowiednią jednostką (Dział Północny) w podziale geobotanicznym opracowanym przez W. Szafera (1972) stwierdza się ogólną zgodność tych jednostek. Widoczne są różnice w czterech punktach. W zaproponowanym ujęciu omawiany dział obejmuje znacznie większy teren na Wysoczyźnie Bielskiej (prawie całą) niż to zaproponował Szafer w opracowaniu z 1972 r. (ale mniej niż w opracowaniu z 1959 r.), także południowe części Pojezierza Olsztyńskiego i niektóre tereny koło Białegostoku, nie obejmuje natomiast Równiny Kurpiowskiej.

Dział Północny Mazursko-Białoruski na terytorium Polski odpowiada w zarysie dwu podprowincjom w podziale fizycznogeograficznym J. Kondrackiego (1978), a mianowicie: Pojezierzom Wschodniobałtyckim (842) i Wysoczyznom Podlasko-Białoruskim (843), obejmuje jednak nieco mniejsze terytorium. Nie włączono do niego obszarów mezoregionów: Wysoczyzny Wysokomazo-wieckiej (843.35), Wysoczyzny Kolneńskiej (843.31), południowo-wschodniej części Wysoczyny Drohickiej (843.38), północnej części Pojezierza Olsztyńskiego (842.81) oraz fragmentów Pojezierza Mrągowskiego (842.82) i Równiny Mazurskiej (842.87).

Zasięg Działu Północnego Mazursko-Białoruskiego odpowiada w zarysie zasięgowi Krainy Mazursko-Podlaskiej w przyrodniczo-leśnej regionalizacji Polski (Trampler i in. 1990). Różnice polegają na nie włączeniu do omawianego działu terenów zaliczonych w regionalizacji leśnej do następujących jednostek: Mezoregionu Niziny Staropruskiej, fragmentów Mezoregionu Pojezierza Mrągowskiego i Dzielnicy Równiny Mazurskiej, oraz Dzielnicy Wysoczyzny Kolneńskiej, natomiast objęcia części Mezoregionu Wysoczyzny Bielskiej z Krainy Mazowiecko-Podlaskiej.

5.7. DZIAŁ SUDECKI

Obszar Sudetów zaliczony został do innej niż obszary niżowe prowincji geobotanicznej, to jest Prowincji Subatlantyckiej Górskiej, a w jej obrębie do Podprowincji Hercyńsko-Czeskiej. Odrębność obszaru górskiego w stosunku do niżu jest oczywiście bardzo wyraźna, nie zawsze jasne jest jednak odgraniczenie dwu w zasadzie odrębnych obszarów. W konkretnym przypadku z jednej strony mamy obszar górski z piętrami: pogórzy, regla dolnego, regla